හායි යාලුවනේ කොහොමද මගේ කලින් පොස්ට් වලට ඔයාලගේ ගොඩක් හොඳ ප්‍රතිචාර තිබ්බ . ඉතින් වෙනද වගේම වෙනස් දෙයක් මන් ඔයාලට ගෙනවා ඔයාලා හොල්මන් film බලනවානම් අනිවා දැකල ඇති අහල ඇති Demonic Possession ( යක්ෂ ආරූඪය ) කියන දෙය ඉතින් අද මන් කතාකරන්න යන්නේ මෙන්න මේ ගැන . යක්ෂ ආරූඪය කිව්වම ඔව් හැමෝම හිතන්න පුළුවන් යක්ෂයෙක් ඇවිත් මනුෂයෙකුට ආවේශ වෙනවා එච්චරයි කියල නැහැ මේකේ ලොකු ගැඹුරක් තියනවා ඉතින් බලමු මේ පොස්ට් එකෙන් කොච්චර ගැඹුරට ඒ ගැන කතාකරන්න පුලුවන්ද කියල මොකද වැඩිපුර ලියන්න මන් කැමති නැහැ මොකද එතකොට කියවන අයගේ ඔලුවට යන මතකේ රැඳෙන සහ ආසා හිතෙන ප්‍රමාණය අඩු නිසා .

පෙරදා සවස සිට ඇදහැළෙන චුරු චුරු වැස්ස තවමත් නිමාවී නැත. පියල් ඔරලෝසුවේ කටු දෙස බලාගෙන සිටියේ අරමුණකින් තොරවය. පෙරදා රාත‍්‍රියේ එක්වරම ඇති වූ දරුවාගේ උණ ගතිය හේතුවෙන් නිදිවර්ජිතව රැුය පහන් කිරීමට ඔහුට සිදුවිය. යාන්තමට වගේ බිම්කළුවර පහවන තෙක් ඔහු බලා සිටියේ උදේ රැුයින්ම දරුවා වෛද්‍යවරයකු වෙත රැුගෙන යෑමටය.

‘ජීවන්ති පහයි වෙලාව. අපි යමුද?’
‘උදේ වැඩි නැද්ද පියල්’

‘හයට ඩොක්ටර් එනවනේ. දැන්ම ගියොත් අපිට පළවැනි අංකයම ගන්න පුළුවන්’
තිදෙනාම ඔවුන්ගේ රතු පැහැති කාරයට නැගුණහ. පියල් කොළඹ නගරයට ආසන්න ප‍්‍රධාන මාර්ගයක් දිගේ වේගයෙන් වාහනය පදවාගෙන යන්නට වූයේ, මුල් අංකයක් ලබාගැනීමේ බලාපොරොත්තුවත් සමගය. රැුය පුරා පැවති චුරු චුරු වැස්ස හේතුවෙන් තරමක මීදුමකින් මාර්ගය වැසී ගොසිණි. කිසිදා සිතට නොදැනි මොකක්දෝ අමුත්තක් පියල්ගේ හිත තුළ තෙරපෙමින් පැවතුණි. ඒ පෙරදා රැුයේ නිදිවැරීම නිසා ඇති වූ නිදිමත හා දරුවාගේ රෝගී තත්ත්වය නිසායැයි ඔහුට සිතුණේය.

මාර්ගය ඉදිරියෙන් වූ වංගුව හේතුවෙන් වාහනයේ වේගය තරමක් අඩු කළ පියල් වීදුරුවේ බැඳී ඇති ජල වාෂ්ප අතින් පිහිදා දැමුවේ මාර්ගය හොඳින් පෙනෙන ආකරයටයි. වංගුව පසුකර ඔහුට ගමන් කළ හැකිවූයේ ටික දුරකි. තමා දරුවා දෙස බලා නැවත ඉදිරිය බලත්ම පාර මැද මිනිසකු සිටිනු ඔහු දුටුවේය. පියල් එකවරම වේගයෙන් වාහනය දකුණු පසට කැපුවේ මේ නන්නාඳුනන මිනිසා වාහනයේ වැදීම වළකාගනු පිණිසය.

ක්රාස්..... දඩං.......

පියල් දුටුවේ ඉදිරියෙන් දැල්වුණු ආලෝක ධාරා දෙකක් පමණි. ඒ ඔහුගේ අවසන් දැකීමයි. වේගයෙන් පැමිණි නගරාන්තර බසයක් කාරය කුඩු පට්ටම් කරමින් ඇදී ගොස් මාර්ගයෙන් එළියට පැන නතර විය. කාරයේ ගමන්කළ තිදෙනාම මෙලොව ජීවත් වූ අවසන් තත්පර කිහිපය ඒ විය.

ඒ ඉතා මැතකදී සිදුවූ සිදුවිමකි. මීට වසරකට පමණ පෙර එම ස්ථානයේදීම මුහුණ දුන් සිදුවීම් කිහිපයක් එක්වනම මගේ සිතට නැගුණි. වෙලාව රාත‍්‍රී නවයට පමණ ඇත. මාත් මාගේ බිරිඳත් යතුරු පැදියේ නැගී නිවසට පැමිණෙමින් සිටියෙමු. කලින් කී අනතුර සිදුවූ ස්ථානයට තරමක් ඈත තිබියදී වූ එක්වනම ‘නවත්තන්ඩ... නවත්තන්ඩ.. ඉස්සරහ බස් එකක්’ යනුවෙන් බිරිඳ කෑ ගසද්දීම මා හෙමින් ගමන් කරමින් තිබූ බයිසිකලය නතර කර ගත්තෙමි. මා ගමන් කළ දෙසටම ගමන්කළ වායු සමනය කළ අධි සුඛෝපභෝගී බස් රථයක් මාර්ගයේ නවතා ඇත. මා වෙනත් කල්පනාවක පැමිණියේද නැත. එහෙත් මා බස් රථය දුටුවේ ඒ මොහොතේදීමය. සුඛෝපභෝගී බස් රථයට ගෑවෙන නොගෑවෙන ලෙස බයිසිකලය නතර වී ඇත.

‘ඇයි.... ඔයා බස් එක දැක්කේ නැද්ද?’
‘නෑ....’
‘මට හිතුණා, ඒකයි මම කෑගැසුවේ’

දින කිහිපයක් ගෙවී ගියේය. එදින තරමක වැහි පොදයක් පතිත වෙමින් පැවතුණි. මාත් බිරිඳත් සුපුරුදු ලෙස කාර්යාල කටයුතු නිමවී යතුරුපැදියේ නිවසට ගමන් කරමින් සිටියෙමු. මීට පෙර දිනයකදී මගේ යතුරුපැදිය බසයේ හැපීමට ගොස් බේරුණු ස්ථානය පසුවී යතුරුපැදිය ඉදිරියටම ගමන් කරමින් තිබුණි.

‘දඩාං.............’

වේගයෙන් ආ යමක් එක්වනම යතුරු පැදියේ ගැටුණේය.
මා ඉතා තදින් යතුරු පැදියේ හැඬලය අල්ලා ගත්තෙමි. දැඩි වෙහෙසක් දරා නොවැටී බේරුණත් යතුරු පැදිය නතර වූයේ, මාර්ගය අයිනේ වූ කානුව තුළය. මාර්ගයේ කිසිවක් නැත. එසේනම් යතුරු පැදිය වැදුණේ කුමකද? යතුරු පැදියෙන් බැස මා පසුපස බැලූ විට පාර මැද වාඩිවී අප දෙස බලා සිටිනා වඳුරෙක්ගේ ඇස් දෙක ගිනි බෝල දෙකක් මෙන් දිස්වන්නට විය. මම වහා එය බිරිඳට පෙන්වීමට බිරිඳට කතාකර යළි ඒ දෙස බලන විට කලින් දුටු ගිනිබෝල ඇස් ඇති වඳුරා පෙනෙන්නට නැත.
ඇත්තටම ඒ වඳුරෙක්ද? රාත‍්‍රියට වඳුරන් ගමන් නොකරයි. ඌ වඳුරෙක්ම නම් ඇස් රත් පැහැ වූයේ කෙසේද? හිතේ පිරි ප‍්‍රශ්න රැුසක් සමගිින් අපි එතැනින් නික්ම ගියෙමු. ඉන්පසු අප එම සීමාව තුළ ගමන් කරන විට බොහෝ කල්පනාවෙන් ගමන් කිරීමට හුරුවූයෙමු. එදින සෙනසුරාදා දිනයකි. වේලාව සවස හයහමාර පමණ වන්නට ඇත. එදින අප දෙදෙනා ලොකු කතාබහක් පිටම හෙමින් හෙමින් යතුරුපැදියේ පැමිණෙමින් සිටියෙමු. කලින් පැවසූ වංගුවේ වූ කහ ඉර පසුකරනවාත් සමගම දිග සර්පයකු පාර හරහා ඇදෙනු මම දුටුවෙමි. යතුරු පැදිය නැවැත්වීමට වේලාවක් නැත. යතුරුපැදිය සර්පයාගේ ඇඟ උඩින් යද්දෙන් යැයි සිතා කකුල් ඔසවා ගත්තේ ඉබේටමය.

‘ඇයි’
‘ඔයා දැක්කේ නැද්ද සර්පයෙක්’
‘කොහේද’
‘සයිකලේට අහුවුණා’
‘පිස්සු’

ඇය මට සමච්චලයෙන් මෙන් සිනාසුණාය.
වහාම අපි සයිකලය නවත්වා බැලූවෙමු. කිසිදු සර්පයෙක් නැත. ‘මේ හරියේ මොකක් හරි අමුතු දෙයක් තියෙනවා’ අප ඉදිරියේ වූ තැඹිලි කඩයක් අසල බයිසිකලය නවත්වා කඩයේ මුදලාලි සමග කතාබහට වැටුණෙමු.

‘අයියේ මේ හරියේ වාහන අනතුරු ටිකක් වැඩියි නේද’
‘ඇයි මල්ලී’

මේ ස්ථානයේදී මා මුහුණදුන් සිදුවීම් සියල්ලම මම ඔහුට පැවසුවෙමි.
‘ඔව් මල්ලී, මාසෙකට වාහන හය හතක් හැප්පෙනවාමයි. දවසක් සුමනා කියලා ගෑනු කෙනෙකුයි එයාගේ දරුවයි ඔය කහ ඉරෙන් පාර පනිනකොට, ලොකු වාහනයකින් ඒ දෙන්නා යට කරන් ගියා. එදා ඉ`දන් මෙතැන ඉඳලා හැතැප්මක් විතර සීමාවේ මරණ ඕන තරම් වුණා.’ ඒ ගෑනු කෙනා මේ වංගුවේ හොල්මන් කරනවා කියලා තමයි හැමෝම කියන්නේ. ඒ නිසා මෙතැනට හොල්මන් වංගුව කියලත් කියනවා.

කෙසේ හෝ ඒ මාරක ඉසව්වේදී තවදුරටත් කුඩා වාහන බොහොමයක් විවිධ සතුන් බේරීමට ගොස් අනතුරුවලට ලක්වී ඇති අතරම, විශාල වාහනවලට මුහුණදීමට සිදුවී ඇත්තේ වෙනස් ආකාරයක සිදුවීමකටය.

වෙලාව රාත‍්‍රී එකොළහට පමණ ඇත. වරායේ ජැටියට ගල් ගෙනයන ලොරියක් වේගයෙන් කොළඹ දෙසට ඇදී එයි. සිරිදාස වසර විස්සක් තිස්සේ ටිපර් රථ රියැදුරකු ලෙස සේවය කළ අයෙකි. ඔහුට රාත‍්‍රී සේවය හොඳින් පුරුදුය. ලොරිය කුඩා කාරයකටත් වඩා හොඳින් දෑතට හුරුය. අප කලින් පැවසූ වංගුව අසල මිනිසකු සිටින අයුරු ඔහු ලොරියේ හෙඞ් ලයිටයෙන් ඈතදීම දුටුවේය. ඒ නන්නාඳුනන මිනිසා වාහනයට අත දිගු කරගෙනම සිටි අතර, එය වාහනය නවත්තන ලෙස කළ ඉල්ලීමක් හා සමානය. වාහනය ළං වන්නට ළං වන්නට මිනිසාගේ උස මෙන්ම, මාර්ගයට දික් කරගෙන ඇති අතද දික් වන්නට විය. ලොරිය ළංවන විට ඔහු ලොරියටත් වඩා උස ගොස් ඇත. මිනිසා හැර යමක් ඔහු දුටුවේ නැත.

වාහනය නැවැත්වීමට තිරිංග පාගන්නට තැත් කළ ඔහුට පෑගුණේ ඇක්සලලේටරයයි. වාහනයේ වේගය එකවරම වැඩි විය.
දඩාං....

ඉදිරියේ නවතා තිබූ ගල් ගෙනයන ලොරියකම ඔහුගේ ලොරිය වැදුණේ අධික වේගයෙනි. රියැදුරු කුටිය කුඩු වී ගියේය. ඔහුට මතක අවසන් වරට දුටු මිනිසාවය. කෙසේ හෝ සිරිදාසගේ ජීවිතය බේරුණි. මිනිසුන් සිරිදාසව එළියට ගත්තේ අලවංගු යොදා දොර කඩා දැමීමෙනි. ඒ තරමටම ඒ අනතුර ප‍්‍රබලවිය.

මේ සියලූ සිදුවීම්වලින් අනතුරුව අද වෙද්දී ගමේ මිනිසුන් එක්ව එම ස්ථානයේ බුදු මැඳුරක් ඉදිකර රාත‍්‍රිය පුරා පිරිත් විකාශය කරන්නට වැඩ කටයුතු යොදා ඇත. එහෙත් සම්පූර්ණයෙන්ම අනතුරු නිමාවී නැත. මෙහි හොල්මන් කරනුයේ කවුරුන්ද? එය තවමත් නොවිසඳුණු ගැටලූවකි

Source:Link

මේ මාගේ මිත්රයෙකුට වූ ඈබෑද්දියකි. සුරේ මා සමග සෑහෙන කාලයක් එකට වෑඩ කළේය. ඔහු බීමට ඈබ්බෑහි වූවෙකි. ඒ පිළිබඳව මෙහි සඳහන් කරන්නේ කාරණය තේරුම් ගෑනීමට ය.

ඔහු තම පෙම්වතිය වූ මංගලී සමග හොරෙන් සුර සෑප විඳ ඈත්තේ ගෙවල් දෙකටම හොරාය. මොවුන් ගේ ඈසුර ගෙවල් දෙකෙන් දෑනගන්නා විට පෙම බොහෝ දුර ගොසිණි. එහෙත් සුරේගේ අම්මා, ඔවුනොවුන් නෑදෑයන් වුවද, මංගලීට අකෑමෑති වූයේ ඔවුන්ගේ පරණ කෝන්තරයක් නිසාය.

එමෙන්ම මංගලී ලාගේ පවුල එතරම් වත් පොහොසත් කමින් යුක්ත නොවූ නිසා මෙය ම්හා ඝට්ඨණයක් බවට පත් විය. ඈය සුරේ ගේ අත පතා බලා සිටින මුත් ඔවුන්ගේ පවුලෙන් කෑමෑත්ත නොලෑබිණ. ඒ අතරතුර මංගලීට විවාහ යෝජනා ද එන්නට වූ බෑවින් මොවුන් දෙදෙනාට මෙය මහා හිසරදයක් විය. දෙදෙනා හොරෙන් මුණගෑසී හොරෙන් විවාහ වන්නට ප්ලෑන් කරණ වග ආරංචි වූ ඔහුගේ මව, උඹ ඒකිව බෑන්දොත් මම ---------------- මෝය කටට පෑනලා මෑරෙණවා යන්න ඈය නිතර ඔහුට කියන්නට විය.

ඔහු ඒ බව මංගලීට කියු විට, එහෙනම් මම --------------- මෝය කට උඩ රේල් පාලමේදි රේල්ලට බෙල්ල තියනවා මගෙ මළකඳ වත් නොලෑබෙන්න කාටවත්, කියමින් හඬන විට ඔහු නිරුත්තර විය. ගෙවල් වලින් ගෙනෙන යෝජනා වලට මම දෑන් කෑමති වෙන්නෙ කොහොමද? මට යන එන මං නෑති වුණා, ඔයාට සතුටුද ? යනුවෙන් ඈය නිතර ඔහුගෙන් අසන ප්රශ්ණයක් විය.

මොහුගේ හදිස්සියට අවසාන විසඳුම ලෙස තෝරා ගත්තේ ඔහු මත් පෑන් බෝතලය ය. මුලදී මොහු සීල් අරක්කු බිවුවද, එන්න එන්න ම ඔහුගේ ඩෝස් එක වෑඩි වූ අතර, මුදල් හිඟ වන විට කසිප්පු බීමට ඈබ්බෑහි විය. ඒ සමඟම කසිප්පු යාලුවෝ වෑඩි වන්නට වීම අපට මහත් හිසරදයක් විය. එහෙත් මොහු නොබී සිටින අවස්ථා වලදී ඉතා කාරුණික අයෙක් වීම නිසා අහක දෑමීමද කළ නොහෑක්කක් විය. කසිප්පු ගඳ ඉවසන්නට නොහෑකි වූ සමහරක් අයවළුන් ඔහු හා සන්ඩු සරුවල් වූ අවස්ථාද එමටය.

එහෙත් මොහු මාස හයකට පමණ වතාවක් ගමට යන්නේ තම පෙම්වතිය මුණ ගෑසීමට බව අපට නොරහසකි. සතියක් නිවාඩු අයෑදුම් කර ගමේ යන ඔහු ආපසු දින තුනකින් පමණ ආපසු එන්නේ එහි ප්රශ්ණ උග්ර අතට හෑරෙන නිසාය.
ඒ එන ඔහු මා තනිව අසු වුව හොත් ඔහුගේ දුක් ගෑනවිල්ල මුල සිට අගටම කියන්නේ ඔහුගේ සිත සෑහෑල්ලු වීමට විය හෑකිය. අනෙක් අය ඔහුට සමහර අවස්ථා වල දොස් කියන නිසා මාවම අල්ලා ගෙන කියවීම ඔහුගේ සිරිතක් බවට පත් විය. ඔහුගේ කතාව මට කට පාඩම් වන තරමටම ඔහු නෑවත නෑවත මුල සිට අගටම කියවන්නේය. එය දුක් ගෑනවිල්ලක් වූ නිසා, කිසිත් නොකියා අසා සිටියේ මට තවෙකකුගේ සිත් පෙලීමට අවශ්යතාවක් නොවු බෑවිණි.
ඔහු බීමට ඈබ්බෑහි වී ඈති බව ආරන්චි වූ දෙමව්පියන් අවසානයේදී ඔහුට මංගලී හා විවාහ වීමට අවසර දුන් නමුත් ලේකම් තෑනගේ ඉදිරියේ අත්සන් කරවා අවසන් කරවිමට පමණක් තරම් ඔහුගේ දෙමව්පියෝ දෑඩි තීරණයක සිටියහ. එසේ වුවද ඔවුනට එක් වීමට අවස්ථාව ලෑබීම ඔහුගේ සන්තෝශයට කාරණයක් වූ නිසා ඔහු එදා සිට සන්තෝශයට බිව්වේය. ඒත් කසිප්පු මය.

දෑන් ඔහු නිතරම ගමේ ගියද යන්නේ වෑඩිපුර නෑන්දා, මාමා ගේ ගෙදරය. එහෙත් මත් වතුර අඩු කර ගෑනීමට ඔහුට දෙන දේශණා හිස රදයන් ලෙස ඔහු සෑලකීය. කෙසේ හෝ ඔවුන් දෙදෙනාට ළමයෙක් උපන්නේ ය. ඉන් පසු ඔහුගේ මව තම පුතා සහ ඔහුගේ බිරිය, බිරියගේ ගෙදර ඉන්නවාට අකෑමති වූවාය. ඒබෑවින් ඔහු තම දෙමාපියන් ගේ කොන්දේසි මත බිරිය සහ දරුවා ඔහුගේ ගෙදරට එක්ක ආවේ ය.

දෑන් ඔහුගේ ගෙදර දී ඔහුට මත් වතුර තහනම් ය. එබෑවින් ඔහු නා නා හේතූන් කියා මිතුරන් ගේ ගෙවල් වලට ගොස් ඔවුන් හා එහිදී සෙට් වී පදමට රත් වී බොහෝ රෑ වී ගෙදර එන්නේය. මෙයින් ඔහු හා බිරිය වූ මංගලී අතර බහින් බස් වීම් සිදු වූ වාර අනන්තය. ඈය ඔහුට නිතරම අවවාද ස්වරූපයෙන් දොස් නගන්නී, දෑන් අපට දරුවෙකුත් ඉන්නවානෙ, ඔයා බීලා මෑරිලා ගියොත් දරුවටයි, මටයි යන කළදසාව මොකක් ද? යන්න නිතරම ඈය නගන ප්රශ්ණයක් විය.
දෑන් නෑන්දා සහ ලේලිය හොඳය. පුතාට දොස් කියන්නේ දෙදෙනාම වීම ඔහුට ඉවසුම් නොදෙන්නට විය. දිනක් ඔහු විදුලි බිල ගෙවා එන්නට යමි කියා ගෙදරින් පිටත්ව ගොස්, එයද ගෙවා, ආපසු එන්නට සෑරසෙන විට ඔහුගේ පාසෑල් මිතුරෙක් නගරයේදී මුණගෑසී, යමන් බන් එහෙ ටික වෙලාවක් කතා කර කර ඉඳලා එන්න, යෑයි කියා ඔහුත් සමග ගාලු යන බස් එකකට නෑංගෝය. ඔවුන් බෑස ඈත්තේ දොඩන්දූව දිහාය. බසයෙන් බෑස ගත් ඔවුන් වයින් ස්ටෝර්ස් එකකින් බෝතලයක් ද බයිට් වලට මස් ද මිළ දී ගෙන මිතුරාගේ ගෙදර ගොස් බයිට් එකද සාදවා ගෙන සප්පායම පටන් ගන්නා විටද සවස හතරට පමණ ඈත. 

සෑහෙන වේලාවක් බෝතලයට කාලය ගෙවූ ඔවුන්ට වේලාව කීයද යන්න වත් මතක් නොවිණ. බෝතලය අවසන් වන විට රෑ දහයට පමණ වී ඈත. ඉන් පසුව මිතුරාගේ මව පෑමිණ පුතාලා දවාලට කෑවෙ නෑහෑනෙ. කෑම මේසයට ඈරලා තියෙන්නෙ. කාලා ඉන්න.

මේ දෙමිතුරෝ තව ටික වෙලාවක් එහි සිට සූර් ටිකක් අඩු වූ විට කෑම මෙසයට ගොස් දිවා ආහාරය රාත්රියේදී ගත්හ. ඉන් පසු තම මිතුරා ආයාචනා කලද එහි නොනෑවතී සුරේ බස් පාරට ආවේ, “අද නම් අම්බානක අහගන්න වෙනවා” යයි තම මිතුරාට ද කියමින් සිනා සෙමිනි. එමෙන්ම කීයට හෝ එන බසයක නෑගී ආපසු ගෙදර ඒමටය. එහෙත් බසයක් නවත්වා ගෑනීම ඔහු සිතූ තරම් පහසු නොවූයේ ඔහු මත් වී ඈති බව වෑනෙන අයුරින් ම රියෑදුරන්ට දෑකගෑනීමට හෑකි නිසාත් බසයට ගොඩ වූ පසු ඔවුන්ගේ කන්දොස්කිරියාවල් අසා සිටීමට ඔවුන් අකෑමති නිසාත් ය.
බසයක් වෙනුවෙන් පාරේ රෑඳී සිටින ඔහුට දෑන් කුමන වාහනයක් වුවද කමක් නෑත යනුවෙන් ඔළුවට ආවේය. එන සෑම වාහනයකටම අත ඈල්ලුවද කිසිවක් නෑවෑත්වූයේ නෑත. පෑය දෙක තුනක් ගෙවින. ගාළු පාරේ වුවද සෙමින් ඉදිරියට එන වාහනයක් දෑක එයටත් අත එසෙවුවේය.

වාහනය ඔහු ලඟින් ම නතර විය. වම් පෑත්තේ ජනේලය අයිනෙහි සිටි තලෙළු හීන්දෑරි මිනිසෙක් ඔහුට දත් විලිස්සා සිනාසුනේය.

බස් නෑහෑ වාගෙ නේද? මහත්තයා. මම යන්නෙ බොරෑල්ලට. අ.. අ.. අ.. කොළඹ. අහල ඈති මයෙ හිතේ මහත්තයා. එන්ඩ යන්ඩ. මටත් කතා කර කර ගිය හෑකියිනෙ. කිව්වහම ඔහුත් හා යමු එහෙනම්. හෑබෑයි බස් ගාස්තුව විතරයි මට දෙන්න පුළුවන්, මා ලඟ සල්ලි ගොඩක් නම් නෑහෑ , කියන විට ඔහු සිනා සී, මට සල්ලි ඕනෑ නෑහෑ කියා ඈත. එබෑවින් ඔහු එයට කෑමති වී කීයක් හරි දීලා බහිනවායි සිතා පිටුපස දොර දිහාවට යන්නට මෙන් හෑරෙන විට මහත්තයා, ඉස්සරහින් නගින්න යනුවෙන් රියෑදුරු කියන විට ඔහු වාහනය දෙස හොඳින් බෑලීය. එය වමෙන් පදවන වාහනයකි. 
ඔහු ඔහුටම සිනාසෙමින් වාහනයෙහි ඉදිරි පසින් ගොස් දකුණු දොර ඈරගෙන ඉදිරිපස අසුනෙහි වාඩි වී දොර වසා ගත්තේය. රථය පිටත් විය. ඉයුකෑලිප්ටස් සුවඳක් ද තදින් හමා එන්නට විය. රියෑදුරු ද දොඩමළු විය. මහත්තයා රෑ වෙලා බෑහෑරක් ද? මට ඉස්කෝලෙ කාලෙ යාළුවෙක් මුනගෑසුණා බොහොම කාලෙකට පස්සෙ. පොඩ්ඩක් දන්නෑද්ද ඉතින් සෙට් වුනා. දන්නෙම නෑතිව රෑ වුණා.........යනුවෙන් ඔහු සිණා සුනේය. ඔවුවා ඔහොම තමයි මහත්තයා. පෙලක් අය යාළුවො මුණ ගෑසුණාම බොනවා. පෙලක් අය හිතේ අමාරුවට බොනවා. පෙලක් අය රස්සාව කරළා මහන්සි යන්න බොනවා...... කියමින් සිනාසෙන්නට විය.

රස්සාව කරලා මහන්සියට බොනවා කියන්නෙ ඈයි? සුරේ මවිතයෙන් රියෑදුරුගෙන් ඈසීය. එවිට රියෑදුරු ගේ පිලිතුරු සුරේ මහත් ඕනෑකමින් අසා සිටින්නට විය. දෑන් බලන්ඩ මහත්තයා. මම පාන්දර තුනට හෝමාගමින් පිටත් වුනේ. මායි ඩ්රයිවර් අයියයි මාතර ගියා. එහෙදි එයාට එයාගෙ පවුලගෙන් කෝල් එකක් ආවා ළමයට අසනීපයි. ඉක්මණට ගෙදර එන්ඩ. මම එයත් එක්ක ඉස්පිරිතාලෙට ගියාම ළමයව නවත්තා ගත්තා කියලා. ඉතින් එයා මාතරින් ම ගමේ යන බස් එහෙකට නෑග්ගා යතුර මට දීලා. මං ඉතින් වාහනේ අරං ආපහු යන ගමන්. එයා බෑහෑලා ගිය එක මහත්තයාගෙ වාසනාව. නෑත්නං මේකත් නෑහෑ නෙ මහත්තයෝ. පොලීසිය අපට ත් අත දානව මහත්තයෝ. මෙවුවයෙ ඈත යන කොට තුන් දෙනෙක් ගෙනියන්න දෙන්නෙ නෑහෑනෙ. ඉතින් නොබී කොහොමද...............?


ඔහුගේ කතාවට මඳක් අන්දුන් කුන්දුන් වූ සුරේ , එතකොට මාතර කොහාට ද ගියේ? ඈයි එහෙ ගියේ?. මුලටියනට මහත්තයෝ, ආමි එකේ මහත්තුරු ටික නම් පනාගොඩටත් ගිහින් ඈති මේ වෙන කොට . එවුවා ඉතින් අළුත් වාහන නේ.

ඔහුගේ මේ පිළිතුර සුරේව තවත් අන්දමන්ද කළේය. ඉතින් මොකටද මාතර ගියේ? කියලා කිව්වෙ නෑහෑනෙ. ආමි එකේ කොල්ලෙක්ගෙ බොඩි එකක් ගෙනිච්චා මහත්තයෝ. කියන විටම ඔහුට හීන් දාඩිය දමන්නට විය. ඒ උතුරේ භීෂණ සමයයි. ඔහු ගොඩ වී ඈත්තේ අවමංගල රථයකටය.

ඒ එක්කම කවුදෝ ඔහුගේ පිටට සෙමින් තට්ටු කරණ බවක් ද දෑනෙන්නට විය. රියෑදුරු වන්නට ඈතෑයි සිතා ඔහු ඔහුවම අස්වසා ගත්තේ කළ යුතු දෙයක් නොමෑති බෑවිණි. මඳ වේලාවක් නිහෑඬියාව රෑකි නිසා රියෑදුරු සුරේ බය වූවා වත් දෝ හෝයි සිතා, මහත්තයා බය වුනාද? කබියෙ භාගයක් තියෙනවා. උගුරක් දා ගන්නයෑයි ආරාධනයක් ද කලේය.
දෑන් එපා. ඈති වෙන්න දෑම්මා දවල්. ස්තුතියි. ඔහු කියන විටම ඔහුගේ පිටට නෑවතත් සෙමෙන් තට්ටුවක් වෑටිණ. ඔහු කිසිත් නොකියා රියෑදුරු දෙස බෑලීය. ඔහුගේ අත් දෙකම ස්ටියරිං වීලය මතය. ඔහු ඔලුව කසමින් කල්පණා කරන්නට විය. දොඩමළුව අඩුවිය. නොදෑනීම ඔහුට නින්ද ගියේය. වාහනයෙහි දොරක් වෑසෙන හඞඉන් ඔහු උඩ ගොස් ඈහෑරුණි. ඒ කළුතර බෝ සමිඳු අබියසය. 

අප්පට සිරි මට නින්ද ගිහින් නෙ. මට එන්ඩ ඕනි වුනේ කොස් ගොඩට. ඔහුට නිතෑනින්ම කියෑවිණ. අනේ මහත්තයො, මං හිතුවෙ මහත්තයා කොළඹ යන්නෙ කියලා ඉතින් මං කතාකළෙත් නෑහෑ. අනේ සමා වෙන්ඩ මහත්තයා. රියෑදුරු පින්සෙන්ඩු වන්නට විය. සාක්කුවෙන් රුපියල් සීයක් ඈද ඔහු අත තබත්ම රියෑදුරු බෑගෑපත්ව එය ප්රතික්ෂේප කරමින් මහත්තයා කරදරේක වෑටිලනෙ ඉන්නෙ. අර බස් එකේ ආපසු යන්ඩ මහත්තයෝ ඕක බස් එකට තියා ගන්ඩ මහත්තයෝ. කියමින් ඔහු පිටත් විය. ඔහුගේ කරුණාවන්ත කමට ස්තුති කරමින්ම සාක්කුව අත ගෑ ඔහුට කාසියක් හමුවිය. එය බෝ සමිඳුට පඬුරු ලෙස පූජා කර, ඔහු ගාලු පෑත්තට යන බසයෙහි එල්ලුනේ එහි කොන්දොස්තරට පින්සෙන්ඩු වෙමිනි. ඔහු ගෙදර එන විට පාන්දර හතරට ආසන්න වී තිබිණ. දොරට තට්ටු කරණ විටම දොර ලඟම නිදා සිටි මංගලී දොර ඈරියද වචනයක් වත් නොකීවේ ඔහුගේ සිත රිදෙයි යන නිසා විය හෑකිය.

ඈඳ සිටි ඈඳුම් පිටින් ම මංගලී නිදා සිටි පෑදුරෙහි වෑතිරුනු ඔහුට විදුලි ලාම්පු නිවෙත්ම කවරෙක් හෝ ලඟින් ඈල වූ බවක් දෑනින. මංගලී යයි සිතූ ඔහු නිහඬවම සිටියේ ඔහු කළ වරද ඔහුටම අවබෝධ වූ නිසා ය. ඔහුගේ ඈඟට උඩින් කකුලක් දා ගත් ඈය කොයිද අනේ ඔයා ගියේ කියා කණට කොඳුරනු ඈසුනෙන්, ඉස්කෝලෙ කාලෙ යාළුවෙක් මුණගෑසුනා. කියන විටම සුකොමළ හඬින් සිනාසුණු ඈය, බිව්වා නේද අදත් කියා සිනාසෙනු ඔහුට යන්තමින් මතකය. පුතා තනියම නේද? ඔයා පුතා ගාවින් නිදාගන්ඩ. ඔහුගෙ ප්රශ්ණයට ලෑබුණේ කදිම පිළිතුරකි. එයාගෙ තනියට එයාගෙ අම්ම ඉන්නෙ. මං මොකටෙයි? මෙයට සුරේ ට යකා නෑග්ගේය. ඈයි තමුසෙ අම්මා නෙවෙයිද? මෙයට පිලිතුරු වශයෙන් ලෑබුණේ ඔහුගේ තට්ටම සෙමෙන් කෙනිත්තීමක් පමණි. තමුසෙට පිස්සුද ඕයි. කියා සිනාසුණු ඔහු බිත්තිය දෙසම බලාගෙන නිදා ගත්තේය.
උදේ දහයට පමණ ඔහු ඈහෑරෙන විට පෑදුරෙහි මංගලී නොසිටියා ය. ඈය පුතා ලඟට යන්නට ඈතෑයි සිතූ ඔහු දත් බුරුසුව රෑගෙන දත් මදිමින් කුස්සිය හරහා ගෙයි පිටුපසට ගියේ ඔහුගේ තුවායත් රෑගෙන පහළ වෙලේ ලිඳට ගොස් දිය නා ගෑනීමටය. ඔහු රාත්රියේ ආවේ අවමංගල රථයක බව නොකී ඔහු රහස රෑක්කේය. කුස්සියේ දොර ලඟට ආ ඔහුගේ අම්මා, පුතේ මේ ළමයා ඊයෙ දවාලට කෑවෙත් නෑහෑ. උඹ ගෙදර නොසිටි නිසා. රෑටවත් එයි කියලා බලාන සිටියා. ඒ එක්කම ළමයත් හරියට කරදර කළා. දවලටත් කන්නෙ නෑතුව රෑටවත් කන්නෙ නෑතුව අඬ අඬා ළමයත් එක්ක ඔට්ටු වෙලා ඉඳලා උඹ එන්න ඩිංග වෙලාවකට ඉස්සෙල්ලා නින්ද ගිහින් තියෙන්නෙ.


ඒකිත් ගෑනියෙක් බං. මාත් ගෑණියෙක්. ඔහොම කරන්ඩ එපා පුතේ, පවු. කියන විට ඔහු “හා, දෑන් නෑන්දයි ලේලියි යාළු වෙලා වගෙයි, ඔහොමනෙ අම්මෙ ඉන්න ඕනෙ”, කියා තම මවටද විහිළුවක් කළ ඔහු වෙලේ ලිඳට නාන්නට ගියේ ය. 
ඔහු එහි යන විට නාඳුනන කාන්තාවක් රෙදි වගයක් සෝදමින් එහි සිටිණු ඔහුට පෙණින. එහි වගක් වත් නොගෙන ඔහු බාල්දියෙන් වතුර වත් කරගන්නට විය.

වතුර බාල්දි කිහිපයක් වත් කර ගත් ඔහු සබන් ගාන්නට සූදානම් වන විටම සිණාසුණු ඈය, ඈ බං අයියෙ, අළුත බෑඳපු උන් වෙලා උඹ තනියෙම්ම නාන්න ආවෙයි?. ඒකිව අපට අඳුන්නලා දුන්නහම උඹට වස් වදිනවෙයි? කියා ඈසුවාය.
උඹ කවුද බං? ඔහු ඈසූ ප්රශ්ණයට, ඔහොම තමයි බං. උඹලට හරි ගියාම අහල පහල එවුවොත් අමතක වෙනවනෙ. කියමින් සිනාසෙමින්ම, කෝ, කෝ, දියන් උඹේ පුසුඹ සබන් කෑල්ල, පිටේ සබන් ටිකක් වත් ගාලා දෙන්ඩ කියා නෑවත සිනා සෙන්න ට වූවාය.

උඹට පිස්සුද බං, ගෑණි ආවොත් උඹටයි මටයි විසුමක් වෙන්නෙ නෑහෑ බං. කියූ විට එයටද හයියෙන් සිනා සුණු ඈය, ඒකි කොහෙද බං දෑන් එන්නෙ ඒකි උඹ එනකල් කන්ඩ බලාන ඉන්නව. උඹ තෑන් තෑන් වල බිබී ඈවිදිනවා. පොඩි එකා හරියට ඈඬුවා ඊයෙ රෑ. ඒකි කන්නෙත් නෑතුව බං නිදා ගෙන තියෙන්නෙ. පවු බං අයියෙ, ඒකි,කියමින් ඔහුගේ සබන් කෑල්ල ගෙන පිටෙහි සබන් ගා සිනිඳු ඈඟිලි වලින් පිට උලන්නටද ගත්තාය. නිකං හිටපන් බං, ගෑනි ආවොත් දකියි බං , ඔහු කියන විට බම්බුව තමයි එන්නෙ. ඒකි නිදි බන්. කිවුවත් පිට ඉලීම නතර වූයේ නෑත. ටික වේලාවකින් ඔහු කෑ ගෑසුවේ රිදෙනව යකෝ හූරන්ඩ එපා පිට, දෑන් ඈති යනුවෙන් ද කියමිනි. හා එහෙනං කියා නෑවත ඈයගේ රෙදි සේදීමට ඈය යොමු වූ අතර ඔහු දිය නා අවසන් වී මේකි මෙතෑන ඉන්න නිසා ගෙදර ගිහිම්ම සරම මාරු කරණවා යනුවෙන් සිතා ඔහු තෙත ඈඳුම් පිටින් ම යාමට සෑරසෙන විට මං දකියි කියලද බං තෙත ඈඳුම් පිටිම්ම යන්නෙ කියමින් නෑවතත් සිණා සුණාය.
“ඔවු, බන්”, යනුවෙන් පිලිවදන් දුන් ඔහු තෙත පිටින් ම ගෙදර ට ගියේ ලඟදි ෆීල්ඩ් එකට ආ එකක් වෙන්ඩ ඈති මං දන්නෙ නෑත්තෙ කියමින් ටික දුරක් ගොස් ආපසු හෑරී බෑලුවේ කවුද මේකි? යනුවෙන් සිතමිනි. ඈය එතෑන පෙනෙන්නට වත් ගිය තෑනක් දෑන ගන්නට වත් නොමෑත. ගෙදර කුස්සියට කෙලින්ම ආ ඔහු, අම්මෙ කවුද අර වෙලේ ලිඳේ නාන ගෑණු කෙනා? මම කලින් දෑකලා නෑහෑනෙ. මෙච්චර කාලෙකට කවුරුවත් අපේ ලිඳට නාන්ඩ ආවෙ නෑහෑ. 

මං ගිහින් බලන්නම්. කියා ගිය ඈය ආපසු ආවේ කවුරුවත් නෑහෑ පුතේ කියමිනි. එහෙනම් යන්ඩ ඈති කියමින් ඔහු තම මව විසින් පුළුස්සා තිබූ රොටියක් ද කා කුස ගින්න නිවා ගෙන කාමරයට යන විට මංගලී ඈහෑරී සිටියාය. "ඔයා ඊයෙ රෑ එනකොට වෙලා ගියාද"?ඈයි, මංගලී, ඔයානෙ දොර ඈරියෙ මට ඈතුලට එන්ඩ,යි කිව්වාම ඈය කිව්වේ නෑහෑ මම නෙවෙයි. මට මෙතෑන නින්ද ගිහින් හිටියෙ. ඔයා මෙතෑන ටිකක් ඉන්න . පුතාට උණ වගෙයි. මං මූණ සෝදා ගෙනම එන්නං කියා ඈය එලියට ගියාය. එතකොට කවුද මට දොර ඈරියෙ? අම්මා තාත්තාගෙ කාමරේ නෙ නිදා ගන්නෙ. ඔහුට තවත් ප්රශ්ණයක් එකතුවිය. දරුවාගේ නළල රස්නෙට තිබුණු බෑවින් මංගලී නෑවත පෑමිණ ඕ ඩි කොලොං හා වතුර මිශ්ර පීරිසියක් ගෙනෑවිත් දරුවාගේ නළලට පෑලෑස්තරයක් ද දෑම්මාය.

ඔයා කාලා ලෑස්ති වෙන්ඩ අපි පුතාට බෙහෙත් අරන් එමු, කී විට ඈය ඔයා නිදා ගන්ඩ මම ගිහින් එන්නම්. ආවෙ පාන්දර නෙ. කියන විට ඔහුගෙ දෑසට කඳුළු ඉනුවේය. මමම මෙච්චර රස්තියාදුවක් ගහලත් මේ මනුස්සයා හිත රිදෙන්ඩ වචනයක් වත් නොකියන හෑටි කියමින් ඔහු සුසුම් ලෑවේය. ඔහු අම්මාට කතා කර අම්මෙ, පුතාට උණ වගෙ. මංගලිත් එක්ක ගිහින් බෙහෙත් ටිකක් අරන් එනවද ? කියා ඈසු විට ඈයද ඉක්මනින් ම සූදානම් වී මංගලී සහ දරුවා ද සමග ලඟම ඩිස්පෙන්සරිය වෙත ගියෝය.

ඔහු පත්තරයක් අතට ගෙන හාන්සි පුටුවෙහි දිගෑදුනේ රාත්රියේ හි සහ උදේ ලිඳ ගාව සිදුවීම් මෙනෙහි කිරීමට මිස පත්තරය කියවීමට නොවින. නිතෑනින්ම හාන්සි පුටුවෙහි නින්ද ගියේ මහන්සියටය.

පුතේ නෑගිටලා කාපන්. අම්මාගේ හඬට ඔහු අවදි වුනත් හිස බර ගතියක් සහ ඈඟෙහි රස්ණයක් දෑනෙන්නට වූයෙන් ඔහු නළලට අත තබා බලා රුපියල් දහයක් සොයාගෙන පාර අයිනෙහි වූ පෙට්ටි කඩය වෙත ගොස් පෑනඩෝල් දෙකක් ගෙනෑවිත් ගිල දමා වතුර බිවුවේය.ටිකක් ඉඳලම කනවා යෑයි සිතූ ඔහුට නෑවත නින්ද ගියේය.

නෑවත ඈහෑරෙන විට ඔහුගේ තාත්තා, අම්මා සහ මංගලී ඔහු වටා රෑස් වී සිටියහ. පුතේ , උඹට සහලෝලා උණ. මොහොකට හරි බය වුණාද? නෑහෑ අම්මෙ. කියා කෑමට වාඩි වුණද ඔහුට කන්නට ප්රියක් නොමෑත. කොයිකටත් පුතේ, උඹ බෑදුමයි, පපඩමුයි කන්ඩ එපා. ඩිංගක් ඈල වෙලා හිටපන්. මං ගුරුන්නාන්සෙ ලාගෙ ගෙදර ගිහින් එන්නම්. කියා ඈය පිටත් වුණාය.
දෙකට පමණ ඈය ගුරුන්නාන්සේද සමග ආවාය. ඔහු සමග වචන ස්වල්පයක් කතා කල පසු, පොඩි මහත්තයා, මම ඉන්න කල් කිසි දේකට බය වෙන්න එපා කියා ඔහු කහ ගෑ නූලක් ද මතුරා ඔහුගේ කරට දමා තනියම කොහෙවත් යන්න එපා මහත්තයො, කියා ඔහුගේ මවටද අවවාදයක් දෙමින් හවසට එලියට යන්ඩ දෙන්ඩ එපා හාමිනේ. පුරස්නයක් වුනොත් රෑ කියල බලන්නෙ නෑතිව කතා කරන්ඩ හාමිනේ , කියා ඔහුගේ මව දුන් පඬුරත් රෑගෙන ඔහු යන්නට ගියේය.

ඈඳිරි වෑටෙන විට සුරේ දොඩවන්නට වූයෙන්, ඔහුගේ පියා මේ ගමන ගුරුන්නාන්සේ සොයා ගොස් ඔහු සමග නෑවත ආවේය. අනෙක් අයවළුන් එලියට යවා ගුරුන්නාන්සේ ඔහු සමග කතාවට වෑටිණ.

ළමයාටත් උණ ගෙන තිබූ බෑවින්, ඔහුට ගුරුන්නාන්සේ සමග සියළු තතු ඈති සටියෙන් කියන්නට සිදු විය. පොඩි මහත්තයෝ මේ සාස්තරේ අග්ගිස්සට ආ කෙනෙක් මම. මට යමක් තේරුණු නිසා තමයි මම තනියම කතාවට ආවෙ. දවාලෙම කිවුවා නම් එක පාරින් ම වෑඩේ ඉවරයි. හා කමක් නෑහෑ. කියා ඔහු කුඩා බඩු ලෑයිස්තුවක් සාදා මේ ටික මේ දෑන්මම ගෙනෑත් දෙන්නෑයයි කියමින් ඔහුගේ මව අත තෑබීය.

ඉන් පසු පෑයක දෙකක පමණ ශාන්ති කර්මයකින් පසු ගුරුන්නාන්සේ තවත් නූලක් ඔහුගේ ගෙලෙහි පළඳවා මාසයක් වත් මේක කරේ තියා ගන්ඩ මහත්තයා. ආරක්ෂාවක් කරන්න වෙනවා . අමනුෂ්යයෙක් පස්සෙන් ඈවිල්ලා. ගෙදරටම. ඒකයි ළමයත් අසනීප වෙලා තියෙන්නෙ, කියා ඔහු පිටත් විය.

ටික දිනකට පසු ඔහු නෑවත අප නේවාසිකාගාරයට ආවේය. ඔහුගේ ගෙලෙහි වූ නූල් දෑකීමෙන් අපට ඔහුව ලේසියෙන් ම බයිට් කරන්නට හෑකි විය. ගෙලෙහි වූ නූල් දුටු මම හෑමෝටම කතා කර කිවුවේ සුරේ සිල් සමාදන් වෙලා බන්, වරෙල්ලා බලන්ඩ කියාය.

එවිට ඔහු අපට කිවු සිද්දියයි ඉහත සඳහන් කලේ. සුරේ, කොයි එකටත් පෙන්නපන් බන් උඹගෙ පිට. මම කියූ විට ඔහු තම කමිසය ගලවා පිට පෙන්වූයේ ය.ඔහුගේ වම් සහ දකුණු ගෙලේ දෙපස සිට පිටෙහි පහල දක්වාම එක් අතක ඈඟිලි තුනකින් බෑගින් සීරුම් පාර වල් හයක් විය. මචං අර ගෑණු කෙනා පිට ඈතිල්ලුවෙ ගලකින්ද? මම ඈසූයෙමි. නෑහෑ බන්, අතේ ඈඟිලි වලින්.ඔහු කිවුවේය. සුරේ මම කියනවාට පිළි ගනින්. පිට අතුල්ලලා තියෙන්නෙ අමනුස්සයෙක් බන්. මේ තියෙන්නෙ නියපොතු පාරවල්. කොයිකටත් උඹ ආපහු නිවාඩු දාලා ගෙදර ගිහින් ඒ ගුරුන්නාන්සෙගෙන් ම ආරක්ෂාවක් කර ගෙනම වරෙන්. මෙහෙ ඕවා දන්න අය නෑති වෙන්ඩත් පුළුවන් . කරණ අය විශ්වාස නෑති අය වෙන්ඩත් පුළුවන්, කියා අපගේ අංශ ප්රධානිට විස්තරය කියා, සුරේව ඔහුට පෙන්වා නෑවතත් ඔහුව ගෙදර පිටත් කර හෑරියෙමු.


නෑවත ගෙදර ආ ඔහු දුටු ඔහුගේ දෙමවුපියන් සහ බිරිඳ නෑවත ගුරුන්නාන්සේ ගෙන්නවා ලොකු ශාන්ති කර්මයක් කරවූ බවත්, මා විසින් දෙන ලද උපදෙස් වලට ඔවුන් ඉතා සන්තෝශ වූ බවත් ඒ සමගම කල් නොයවා, ආ එක හොඳ බවත්, ආපසු ගිය විට මා මුණ ගෑසී නොවරදවා ම ස්තුති කරණ ලෙසටත් ඔවුන් සියළු දෙනාම ඔහුගෙන් ඉල්ලා සිටි බවත් කියා කිලෝ දෙකක පමණ අලි බටර් කේක් පාර්සලයක් අප අසළින් තෑබීය. මේ දුටු මගේ ඈස් වලට කඳුළු උණනු දුටු සුරේ, ඈයි බං උඹ අඬන්නෙ. කියූ විට, අපිට අපි විතරයි බං මෙහෙ ඉන්නෙ, උඹ කේක් නොගෙනාවා කියලා අපි තරහ වෙන්නෙ නෑහෑ. ඔතෑනින් ගෑලවුණු එක පූරුවෙ පිනක් කියලා හිතා ගනින්, කිවුවෙමි. එහෙත් අපි ඔක්කොම කේක් කා සන්තෝෂ වුනෙමු. තව කාපන්, ආ මෙන්න, ඔහු මට කියා සිණා සුනේය.

මා ඔහුට දුන් අවවාදය වූයේ , සුරේ අපි ඔක්කොම ගම් බිම් වලින් ඈත ඉන්නෙ. එක්කෙනෙකුට අනෙකා උදවු කර ගන්න ඕනෑ නේද කියා, දරුවා ගෑන කල්පණා කර මත්පෑන් බීම අඩු කරණ ලෙසට කළ ඉල්ලීම ඔහුගේ බොක්කටම වෑදී, ඔහු කිවුවේ අඩු කරණවා නෙවෙයි බන් , සම්පූර්ණයෙන් ම නවත්වනවා මම කියා ය.එය ඈසීම අපට සන්තෝෂයට කාරණයක් වූවා මෙන් ම ඔහු කී පරිදි ම , මත්පෑන් වලින් 100%ක්ම ඉවත් වීම අප සෑමගේ විශ්මයට ද කාරණයක් වූවත්< නෑවත එයට යොමු වන්නට ඉඩ ඈති නිසා අපි ඔහුට විහිළු කිරීමෙන් වෑලකී සිටීමට වග බලා ගත්තෙමු.

Source: Link

 ‘බූම්’...... එක දිගට ඇසෙන වෙඩි හඬට අතුරින් මොහොතින් මොහොත මහා පිපිරුම් ශබ්දයෙන් පරිසරය වෙළීයයි. එකදිගට හිසට උඩින් පියඹා යන මල්ටි බැරල් රොකට් වෙඩි හා කාලතුවක්කු ප‍්‍රහාර හමුවේ කිලිනොච්චි නගරය අල්ලාගැනීමේ අවසන් බාධාව ලෙසින් පවතින ආරක්‍ෂක බැම්මේ තැන් කිහිපයක් පුපුරායන අයුරු සමන්ත දුටුවේය.

වසර දහයකට පමණ පෙර යුද හමුදා සේවයට බැඳුණු සමන්තට යුද්ධ කිරීම එතරම් දෙයක් නොවීය. කිලිනොච්චිය දක්වාම අභීතව ඔහු සටනේ යෙදුණි. සමන්ත ඇතුළු පිරිසට පැවරුණු විශේෂ කාර්යයක් විය. ඒ කාලතුවක්කු හා මල්ටි බැරල් ප‍්‍රහාර හමුවේ දුර්වල වන කොටි ත‍්‍රස්තවාදීන්ගෙන් අවසන් පස්බැම්ම අත්පත් කර ගැනීමයි. වැලි පිර වූ බැරලයකට මුවා වූ සමන්ත හා ඔහුගේ බඩියා එය තල්ලූ කරමින් ටිකෙන් ටික පස් බැම්ම වෙත ළඟාවීමට උත්සහ ගත්හ. තම සගයන් එකා දෙන්නා මැරි මැරී වැටෙද්දිත් ඔවුන් උත්සහ ගත්තේ තම අරමුණ ජයගැනීම උදෙසාය. කෙසේ හෝ රාත‍්‍රිය ගෙවී ආලෝකය පොළොවට පතිත වනවිට පස් බැම්ම අල්ලා ගැනීමට යුද විරුවනට හැකිවිය.

තැන තැන වැටී ඇති කොටි මළ සිරුරු අතරින් හිමින් සීරුවේ ඉදිරියට ඇදුණු පිරිසට වෙඩි වැදී මරණාසන්නව සිටි කොටි සෙබළියක දැකගත හැකි වූහ.
‘උදවි පන්නංගල්......’
ඇය උදව් ඉල්ලා කෙඳිරිගායි. සමන්ත වහා ඇය අසලට ගියේ ඇය බේරාගත හැකිදැයි බැලීමටය.
‘උදවි පන්නංගල්’
උදව්කරන්න
වහ වහා ඇයට ප‍්‍රථමාධාර දීමට උත්සහ කළද ඵලක් නොවන බව තම පිරිසට තේරුම් ගියේ ඇගේ තුවාල බොහෝ සෙයින් දරුණු වූ නිසාය. සමන්ත මොහොතක් ඇය අසල නතර විය.
‘නීර්....’

දමිළ බස දන්නා සමන්තට ඇය ඉල්ලා සිටින්නේ ජලය බව තේරුම්ගැනීමට වැඩි වේලාවක් ගතවූයේ නැත. ඔහු වහ වහා තම ඉනේ තිබූ ජල බෝතලය ගෙන ඇගේ හිස මඳක් ඔසවා ජලය ස්වල්පයක් මුවට වත් කළේය. ඇය අධික පිපාසයෙන් මෙන් එය ගිල දැම්මාය. ඇය තව මොන මොනවදෝ දෙමළෙන් කියාගෙන ගියාය. ඒත් ඒ මොහොතකටය. අවසානයේ සමන්තගේ මුහුණ දෙස බලාගෙනම ඈ අවසන් ගමන් ගියාය.
යුද බිමේ මෙවන් බොහෝ සිදුවීම්වලට මුහුණ දී සිටි සමන්තට එය එතරම් පීඩනයක් ඇති කළ දෙයක් නොවීය. ඒ ඔහුට සිතුණු හැටිය. ඔවුහු තව තවත් ඉදිරියට ගමන් කළහ. මොහොතින් මොහොත ගෙවීයද්දී ඇගේ මුහුණ ඔහු ඉදිරියේ මැවි මැවී පෙනෙන්නට විය. ජීවිතය රැුකගැනීමට පණ යදින ඒ මුහුණ ඔහුගේ සිත අවුල් කළේය. තම නැගණියකටත් වඩා අනුකම්පාවක් සමන්තගේ සිත තුළ මොහොතකට ඇතිවිය, යුද්ධය වෙඩි හඬ මෝටාර් අතරින් ඔහුගේ දෙසවන තුළ වරින් වර‘උදවි පන්නංගල්......’ යන්න දෝංකාර දෙන්නට විය. මෙම පීඩනය සමන්තට දරාගත නොහැකි පීඩනයක් බවට පත්විය. පස්බැම්ම අල්ලා ගැනීමත් සමගම ඔවුන්ට දිනක විවේකයක් උදෙසා පසුපසට පැමිණීමට අවස්ථාව උදාවිය. එහෙත් එය සමන්තගේ හිත හැදීමට සමත්වූයේ නැත. ක‍්‍රමයෙන් අන්ධකාරය දසතින් ගලාගෙන ආවේය. ඔහු අරමුණකින් තොරව පස්බැම්ම වෙත යළි ගමන් කළේය. තවමත් වෙඩි වැදුණු කොටි මළ සිරුරු තැන තැන වැටී ඇත. ඔහුගේ ගමන නතරවූයේ තම සිත පීඩාවට පත්කරන කොටි සෙබළියගේ මියැදුණු සිරුර අසලය. ඔහු එතැන කොපමණ වෙලා බලා සිටියාදැයි කියා ඔහුට මතක නැත. තම හිතවත් හමුදා සෙබළකුගෙන් පිටට වැදුණු පහරකින් ඔහු මොහොතකට පියවි ලෝකයට පැමිණියේය. ටිකෙන් ටික රාත‍්‍රිය උදාවිය. සමන්තට තම ශරීරයේ කුමක් හෝ ගැටලූවක් පවතින බව දැනෙන්නට විය. කිසිදා නොතිබුණු බියක් ඔහුගේ සිතට දැනෙයි. තම සොයුරන් තුළින් ඔහුට නුහුරු බවක් දැනෙයි. මධ්‍යම රාත‍්‍රිය එළඹීමත් සමගම ඔහුගේ හිස ඔසවාගෙන සිටින්නට නොහැකි බව ඔහුට වැටහුණි. ඔහු අත තිබූ ආයුධය පසෙකින් තබා ගසක් මුල වාඩි විය. ටික වේලාවක් ගතවිය. ඔහු සිහිසුන්ව බිම ඇදගෙන වැටුණි.

සහෝදර සෙබළුන්ගේ මැදිහත්වීමෙන් ඔහුව සටන් බිමේ පසුපසට එවීය. අධික වෙහෙස හා මානසික පීඩනය මත ඔහු රෝගී වී ඇති බව සිතූ නිලධාරීහු ඔහුට දින පහළොවක නිවාඩුවක් ලබා දී ගමට එවීය.
ඔහු ගමට පැමිණියේය. දින කිහිපයක් ගෙවී ගියේය. ඔහු තුළ වෙන දා නොපැවති ගැටලූවක් ඇති බව මාපියන්ට ටිකින් ටික තේරුම් යන්නට විය. එක් දිනක් රාත‍්‍රියේ සමන්තගේ කාමරය දෙසින් ඇසුණු කෑගැසීමේ හඬකින් නිවසේ සියල්ලෝම ඇහැරී ඒ දෙසට දිව ආහ. සමන්ත ඇඳේ මුල්ලට වී දෙමළෙන් මොන මොනවදෝ කියා කෑගැසුවේය. ඔහු කියන්නේ කුමක්දැයි කියා හෝ නිවැසියන්ට තේරුම්ගත නොහැකි වූයේ ඔහුගේ මුවින් පිටවූ භාෂාව තේරුම්ගත නොහැකි වූ නිසාය. කාමරයේ විදුලිබුබුළු දැල්වීමත් සමග සමන්තගේ හැසිරීම වෙනස්විය. ඔහුට ඔහු මෙතෙක් වේලා හැසිරුණු ආකාරය මතක නැත.

සමන්තට නිවැසියන් සියල්ලම තුළ ආගන්තුක බවක් දැනෙයි. මෙතෙක් කලක් රණබිමේ දස්කම් දැක් වූ ඔහුට මේ දින කිහිපය වසරක් සේ දැනෙන්නට විය. පසුදින රාත‍්‍රියේ නිවසේ සියල්ලන්ම රූපවාහිනිය නරඹමින් සිටියේය. ප‍්‍රවෘත්ති විකාශයේ උතුරු යුද බිමේ දර්ශන දකිත්ම සමන්ත යළිත් කලබල වූවේය. ඔහු දෙමළෙන් කෑගසන්නට වූයේ දරුණු ලෙසය. ඉන්පසු වේගයෙන් දිව ගොස් ඇඳයට සැඟවී සිටියේය. ඔහු යම් මානසික කම්පනයකට ලක්ව ඇතැයි මාපියෝ සිතූහ. ඔහුව කිසිලෙසකවත් එළියට ගැනීමට හැකිවූයේ නැත. ගෙදර අය ඇඳ ඔසවා පැත්තකට තැබීමත් සමගම ඔහු ප‍්‍රචණ්ඩ ලෙස හැසිරෙන්නට විය. ඇඳේ ගැලවී තිබූ ඇඳ පොල්ලක් අතට ගත් ඔහු නිවැසියන්ට එය පෙන්නමින් දමිළ බසින් තර්ජනය කරන්නට විය. කිසිවකු ඔහුට ළංවූයේ නැත. ඔහු කාමරයේම එලෙස සිටි අතර පැය 2-3කට පසුව තරමක් සන්සුන් බවට පත්විය. රාත‍්‍රී නින්දෙන් පසු ඔහු පියවි තත්ත්වයට පත්විය.

ඔහුට පසුදා පෙරවරුවේ දෙහි ටිකක් කපා නූලක් දැම්මෙව්වේය. එහෙත් ඉන් ප‍්‍රතිඵලයක් නොමැතිවිය. වරින් වර සමන්තගේ හැසිරීම් වෙනස් වන්නට විය. මේ පිළිබඳ මාපියෝ යම් නිලධාරියකුට දැනුම් දුන්හ. අනතුරුව නිලධාරීන් පිරිසක් නිවසට පැමිණියහ. හමුදා වාහනය මිදුලේ නතරවත්ම සමන්ත දැඩි ලෙස කලබලයට පත්විය. එයින් හමුදා නිලධාරීන් බිමට බැස නිවස දෙසට පැමිණෙත්ම සමන්ත නිවසේ පිටුපසින් එළියට පැන දුවන්නට විය. එසේ දිවගිය සමන්තව සොයාගැනීමට බොහෝ අසීරුවිය. අවසානයේ හවස්වන විට ගමේ පාළු ඉඩමක පඳුරු අතර සැඟවී සිටි සමන්තව සොයාගත හැකිවිය.

එතැන් පටන් සමන්තගේ හැසිරීම තවදුරටත් ප‍්‍රචණ්ඩ වූ අතර ඔහු බොහෝවිට හැසිරෙන්නට පටන් ගත්තේ දරුණු කාන්තාවක පරිද්දෙනි. නින්දෙන් අවදි වූ නොයෙක් විට ඔහු ප‍්‍රචණ්ඩකාරීව හැසිරුණු අතර නිවසේ කිසිවෙකුටත් ඔහුව පාලනය කිරීමට අපහසු විය. මේ අතර ඇතැම්විටෙක හිටිවනම නින්දෙන් මහ ? අවදිවන ඔහු සිමෙන්ති පොළොවේ වැතිර කාමරය වටේ බඩ ගා යයි. පොළොව පුරා පෙරළෙයි. ඇඳ යට රිංගයි. ඒ අතර මහත් උනන්දුවෙන් වටපිට බලයි. එසැණින් දිවගොස් හැංගෙයි. මේ අයුරින් ඔහුගේ සිරුර ඩහදියෙන් නැහැවී යනතෙක්ම විවිධ ආකාරයේ ප‍්‍රචණ්ඩ ක‍්‍රියා කිරීමට සමන්ත පුරුදු වූ අතර, එය දිනෙන් දිනම වැඩි වූවා මිසක කිසිදු අඩුවීමක් දක්නට නොලැබිණි.


එපමණක් නොව දිනක් සමන්තගේ රෝගී තත්ත්වය විමසීමට පැමිණි හමුදා සෙබළුන් පිරිසකට පහරදීමට තැත්කළ සමන්ත විටෙක ඔවුන් දැක බියෙන් පළායෑමටද තැත් කළේය. හමුදා සෙබළු දුටු විගස නිවසේ මුල්ලකට වී දමිළ බසින් අපැහැදිලි වචන මාලාවක්ද ඔහුගේ මුවින් නික්මිණි. වෙනදා බොහෝ සෙයින් සන්සුන් චරිතයක් වූ සමන්තට මේ හිටිහැටියේම කුමක් සිදු වූයේද යන්න ඒ වනවිටත් කිසිවෙකුට හෝ තේරුම් ගත නොහැකිවිය.
තත්ත්වය බොහෝ සෙයින් බැරූරුම් බව නිවැසියෝ මෙන්ම නිලධාරීහුද තේරුම්ගත්හ. වෛද්‍ය ප‍්‍රතිකාරවලට අමතරව යකැදුරකුගේ පිහිට සෙවීමටද නිවැසියෝ තීරණය කළහ. මේ අතරතුර වැලිමඩ ප‍්‍රදේශයේ සිටිනා ස්වාමි කෙනකු පිළිබඳ ඔවුන්ට තොරතුරු ලැබුණි. ඔහු තරමක් වෙනස් ආකාරයේ පුද්ගලයෙකි. විශේෂිත ශක්තියක් හරහා කටයුතු කරන ඔහුට සමන්තට සිදුවී ඇත්තේ කුමක්දැයි කියා තේරුම් ගැනීමට වැඩි වේලාවක් ගතවූයේ නැත.

යම් මළගිය ආත්මයක් සමන්තව පාලනය කරන බව ඔහුට වැටහුණි. ඔහු මළගිය ආත්මය හා මනසින් සම්බන්ධවීමට උත්සහ කළද එම ආත්මය ශක්තිමත් මෙන්ම තරමක දරුණු ආත්මයක් බව ඔහුට තේරුණි.
හින්දු කෝවිලක් තුළදී මෙම ආත්මයේ බලය පාලනය කළ හැකි බව අදාළ ස්වාමීට වැටහුණි. ඔහු සමන්තව ජනප‍්‍රිය කෝවිලක් වෙත රැුගෙන එන ලෙස පැවසීය. සමන්තගේ සමීප හිතවතුන් කිහිපදෙනකුද ඔහු සමග පැමිණියහ. කෝවිලට ඇතුළු වූ සැණින් සමන්ත ගොස් කාලි මැණියන් ඉදිරියේ වැඳ වැටුණේය. කිසිම දිනක කෝවිලකට ගොස් දෙවියන් වැඳ නැති ඔහු පුරුදුකාරයකු ලෙස සින්¥ර් තැටියෙන් සින්¥ර් ටිකක් ගෙන මොට්ටුවක් තබා ගත්තේය.

කෝවිලේ එක් තැනක විශේෂ පූජාවක් සකස් වෙමින් පැවැතුණි. එහි මූලිකත්වය ගෙන කටයුතු කළේ අප කලින් හැඳින්වූ ස්වාමීය. සමන්තව ළඟට කැඳවා එතැනින් වාඩිකර ගත් ස්වාමි, කිහිපදෙනකුට ඔහුව අල්ලා ගැනීමට සූදානමින් සිටින ලෙස පවසා තිබුණි. ඉන්පසු මතුරන ලද කපුරු ස්වල්පයක් ඇඟිල්ලකට ගෙන ඇඟිල්ල සමන්තගේ නළල මත තබාගෙන මතුරන්නට විය. ටිකින් ටික සමන්ත දරුණු ආකාරයෙන් හැසිරෙන්නට විය. ඔහුව අල්ලාගැනීමට සිදුවූයේ ඔහු නැඟිට දිවයෑමට උත්සහ කළ හෙයිනි. ස්වාමි මැතිරීම නතර කළේ නැත. හතරදෙනකු එක්ව සමන්තව අල්ලාගෙන සිටීම පහසු කාර්යයක් වූයේ නැත. අවසානයේ ඔහු සන්සුන් විය. ස්වාමි සමන්ත තුළ වූ ආත්මය සමග කතාකරන්නට විය. (දෙමළ භාෂාවෙන් වූ සංවාදය අපි සිංහලෙන් පළකරමු*

‘උඹ කවුද’
‘කාඩර් කෙනෙක්’
‘කාඩර් කෙනෙක් කියන්නේ කවුද’
‘එල්ටීටීඊ කාඩර් කෙනෙක්’
‘ඇයි මේ ඇඟට රිංගුවේ’
‘මෙයා විතරයි මං ගැන හිතුවේ’
‘ඒ කොහොමද’
‘මම වෙඩි වැදිලා මැරෙන්ඩ පණ අදිනකොට මෙයා විතරයි මං ළඟ නතර වුණේ. මං ගැන බැලූවේ’
‘ඒ කිවුවේ’
‘මෙයා විතරයි මං මැරෙන්න පණ අදිනකොට මට වතුර උගුරක් දුන්නේ. අපේ අය මාව දාලා ගියා. මං තනිවෙලා හිටියේ’
‘ඒත් ඇයි මෙයාගේම ඇඟට රිංගුවේ’


‘මම අපේ අයට බයයි. ඒ අය මාව යුද්දෙට ඇඳගෙන ආවේ බලෙන්. මම එතකොට ඉස්කෝලෙ යන ගමන් හිටියේ. එක දවසක් අපේ ගෙදරට කඩා පැන්නා. උන් මාත් මගේ සහෝදරයොත් යුද්දෙට අරන් ගියා. එදා ඉඳලා මම කළේ යුද්ධ කරපු එක විතරයි. ඔය අතරෙ මගේ සහෝදරයත් වෙඩි වැදිලා මැරුණා’
‘ඉතින් ඇයි උඹ මේ ඇඟට රිංගුවේ’

‘මෙයා මාව බේරගනියි කියලා හිතුණා. අපිට කියලා තිබුණේ හමුදාවේ උන්ට හිතක් පපුවක් නෑ කියලයි. ඒත් මෙයා ඒක වෙනස් කළා. මෙයා මාව බේරගත්තා’

අවසානයේ ඇයගේ ආත්මය ඉතා අපහසුවෙන් ඔහුගේ ශරීරයෙන් ඉවත්වීමට පොරොන්දු කරවා ගත් අතර, ඇය ඊට කැමැති වූයේ ඇයගේ ආත්මය මුදවාලීමේ පොරොන්දුව පිටය. මේ යුද්ධයෙන් මිය ගිය තවත් එක් අසරණ එල්ටීටීඊ කාන්තාවකගේ ඉරණම පමණි

Source: Link

ඕං එහෙනම් ලියන්න හදන්නේ දවසකට මිනී 50 කට වඩා ගබඩා කරන රෝහලක සුලු සේවකයෙක් ගැන, ඒ ගැන මතක් කරනකොටත් ඒ ගැන දන්න මිනිස්සු ඉතිපීසෝ ගාථාව කියල තමන්ගේ ආරක්ශාව ගැන තහවුරු කරගන්න තරම් භයංකාර සිදුවීමක් ගැනයි.. 

ඔය හැමෝම අහල ඇති මේ රටේ ප්‍රමුඛ පෙලේ රාජ්‍ය බැංකුවකට කාලකන්නි ත්‍රස්තවාදියෝ බෝම්බ තිබ්බ..එදා ඒ බැංකුව එකම එක මස් වැදලි වලින් , දුක් අඳෝනාවලින් පිරුණු සොහොන් පිට්ටනියකට වඩා භයංකාර තැනක් උනා..ඉතිං මෙතන කථා නායකය තමයි සුමනෙ කියන සාත්තු සේවකය.. මේ සුමනෙට හිටිය පුංචි දුවෙක් මෙ කෙල්ල හුරතලේට හිටියට කවුරුත් හිතුවෙවත් නැති වෙලාවකම ලොකු ලමයෙක් උනා.. ඒ වෙනකොට සුමනෙගෙ බිරිඳ හිටියේ අධික අසනීප තත්වයකින් .. ඇය ඇඳටම සින්න වෙලා හිටිය නිසා මේ දරුවගේ වැඩ වලට කාන්තාවකගෙ අඩු පාඩුව සුමනෙට දරුණුවටම දැනුන..ඉතිං සුමනෙ, මිනිහගෙ නංගිට මේ ගැන කියල ගෙදරට දවස් කීපයකට ගෙන්න ගත්ත..මේ අතර සුමනෙට සල්ලි ගොඩක් උවමනාවකුත් තිබුන මේ දරුවගේ මංගල්ලෙ කර ගන්න.. ඉතිං සිද්ධිය මෙහෙම වෙද්දිම තමයි අර බෝම්බෙත් පිපිරුවේ..එදා රෑ සුමනේ රාත්‍රී රාජකාරියට වාර්ථා කරාට මොකද දකින්න තිබුනේ එකම එක මලමිනී ගොඩකුයි වෙන්වෙලා වෙන වෙනම ගෙනාපු අත පය ඔළු ගොඩවලුයි විතරයි..කවදාවත් නොදැකපු තරම් මලමිනියි අත පයයි ට්‍රොලි උඩ දාගෙන මෝචරියට ඇදපු සුමනෙට හිටි ගමන් දෙයක් දැකල අන්ද මන්ද උනා..සුමනේ ඉක්මනට ට්‍රොලිය අයින් කරල කලබල අස්සෙම ඇදල බැලින්නම් මිනිහට හම්බ උනා ඇඟිලි හතරකටම දාර සයිස් මුදු දාල තඩි බ්‍රෙස්ලට් එකක් දාපු අතක් මිනිහට එවලෙ දැනුනෙ මිනිහගේ සියලු ප්‍රශ්න විසඳුනා කියන හැඟීමක්..


ඉතිං සුමනේ මේ අත් කෑල්ල ට්‍රොලියෙ අනිත් කෑලි අතරෙ නොපෙනෙන්න ගහගෙන යන ගමන් මිනිහගේ ගෙදරින් ගෙනාපු මල්ල කොහොම හරි මෝචරියට ගේනව..(( ඉදිමිලා තිබුන අත් කොටසින් එවලෙම රත්තරං බඩු ගලව ගන්න බැරි උනා අනික කවුරු හරි දැක්කොත් ගලවන බව ප්‍රශ්නයක් නිසා මිනිහ ගෙදර අත පිටින් ගෙනියන්න තීරණය කරා )) ඉතිං කාටවත් නැති සතුටක් හිතේ හංගං හිටිය සුමනේ පාන්දර කාටත් හොර රහසෙම අර අතත් මල්ලෙ දාගෙන ගෙදර යන්න පිටත් උනා.. මේ යකාගෙ කරුමෙ කියන්නෙ එක වාහනයක් හොයා ගන්න බැරි උනා ගෙවල් පැත්තට යන..කොහොම හරි අඩියට දෙකට ගෙදර යන සුමනෙට රාත්‍රී මුඩු බිමක අවතාර මෙන් සැරි සරන දඩ බල්ලන් වැනි බලු නාම්බන්ගෙන් උන කරදර නිසා හිතට චකිතයක් එන්න පටන් ගත්තා .කොහොම හරි මෙතනින් ගැලවිලා ගෙදර ආපු සුමනේ කාටත් හොර වත්ත පල්ලෙහාට ඇවිත් අත අරගෙන බැලුව රත්තරං බඩු ටික ගලව ගන්න.. ඒක දැකපු සුමනෙට දෙයියො බුදුන් සිහි උනේ එවෙලෙයි ..අර අත මහසොහොනගෙ අත වගේ ඉදිමිලා.. 

වැඩි වෙලාවකුත් නැති නිසා සුමනෙ ගෙදරට දුවල මන්නයක් ගෙනල්ල වැඩේට බැස්ස..කෑලි කෑලි මන්න පාරෙන් වෙන් කරපු සුමනේ ලක්ශ 20 ක විතර හිමි කාරෙක් උනා..වත්තෙම අතේ කෑලි වලදාපු සුමනේ පට්ට හැපී එකේ බඩුත් අරං ගෙදරට යනකොට දෙවියො බුදුන් සිහි උනා ....ගේ ඇතුලෙ එකම එක ලේ විලයි..සුදු මැලි උන සුමනෙ දැකපු සුමනෙගෙ නංගි මිනිහව බදා ගෙන එයා දැකපු දේ කියපු විදියට මිනිහට ගොත ගගහ කියල තියෙන්නෙ අඩි 6ක් විතර උස අතක් නැති මිනිහෙක් ඇවිත් සුමනෙගෙ බිරිඳගෙ බෙල්ල කඩල පොලවෙ ගහල පෑගුව කියල.. එදායින් පස්සෙ සුමනෙගෙ නංගිටත් තමන් කවුද කියන්නවත් හොඳ සිහියක් තිබිල නෑ.. සුමනෙත් පාවෙන මලමිනීයක් වගේ හුලං හැමුවත් මාව මරන්න එපා කියල කෑ ගහල සිහි නැතිව වැටෙනව කියල තමයි මේ කථාව ආරංචි වෙන්නෙ..

Source:Link

කම්මැලී වෙලාවට, කරන්ට් ගිය වෙලාවට අම්මයි මායි හොල්මන් කතා හුවමාරු කරගන්න පුරුදු වෙලා ඉන්නෙ 😍 ඒ වෙලාවක තමා අම්ම මේ කතාව මට කිව්වෙ 😉👌 සිරා සිද්දියක් 😒 මේක වෙලා තියෙන්නෙ නම් අපේ අම්මිගෙ සීයාට (ඒ කියන්නෙ මගේ මුත්ත😏) එයා තමා අම්මිට පුංචි කාලෙදි කියල තියෙන්නෙ මේ කතාව 😉 ඉස්සර අපේ අත්තම්මාල පුංචි කාලෙ ඒ කියන්නෙ මුත්ත තරුණ කාලෙ ඉදල තියෙන්නෙ ගාල්ලෙ අක්මීමන ( හෙන සුන්දර පොට් එකක් 😉) ඒ ගමේ ඉදල තියෙනව රජ පෙලපතකට නෑකම් කියන පවුලක්..එයාල කොච්චර ධනවත් ද කියනවනම් ඒ වලව්වට හැමෝම කියන්නෙ "රත්තරං ගෙදර" කියලලු...ඒකට හේතු වෙන කතාවකුත් තියෙනව 😉👌

ඉස්සර හිටපු රජවරු තමන්ට එල්ල උන ආක්‍රමණ වලදි පලායන්න උනාම වස්තුව හංගලලු යන්නෙ (ඒක ඉතිං උබල දන්නෝ කියල දන්නව මම 😑) ඉතිං මේ රත්තරං ගෙදර අයට නෑවෙන රජාත් චෝල ආක්‍රමණ වලින් පැන යද්දි ඒ ගමේ පොට් එකක මෑන්ගෙ නිදානයක් හංගල ගිහින්ලු 😉 ඒ පොට එක තමා "උණගස් කදුර" කියල එහේ ගමේ තිබ්බ වතුර වලක් (වතුර උනන වලක් වගේ උල්පතක්..ඉස්සර ගමේ මිනිස්සු වතුර අරං තියෙන්නෙ ඒකෙන්ලු) ඉතිං ඒක ලේ උරුමයෙන් එන නිධානයක්ලු.. (ඒ කිව්වෙ අයිති කාරයට විතරයි ගන්න පුලුවන්..) අනික් එක තමා මේක විශේෂ එක හේතුවක් නිසා... ඒ රත්තරං ගෙදර පවුලේ කාටහරි දරුවෙක් ඉපදුනොත් ඒ දරුව වෙනුවෙන් ඒ ඉපදුණු දා මධ්‍යම රාත්‍රියේ දී උණගස් කදුරෙන් වටිනා වස්තුවක් උඩට මතු වෙන එකලු.(ඒ කිව්වෙ ලමය ඉපදුණු දාට එයාටම විතරක් උරුම මැණිකක්/දියමන්තියක්/රන්මාල වළලු/ රත්රන් කඩු වගේ දෙයක් වතුරෙ උඩට මතු වෙනව පාවෙනව වගේ වෙලා😁 තේරුනාද මන්දා මං අදහස් කරපු දේ) ඉතිං ඒම මතුවෙන වස්තුව ගන්න පුලුවන් ඒ දරුවගේ තාත්තාට විතරයිලු.වෙන කෙනෙක් ගන්න ගියොත් ඉතිං සොරි තමා පුතෝ.. වතුරෙ යටට ඇදං යනෝලු අදුශ්‍යමාන බලවේගෙකින් වගේ.(එහෙම සීන් වෙලත් තියෙනවලු)😨

ඉතිං ඒ නිසා දරුවෙක් ඉපදුණු දාට ඒ තාත්තා ගිහින් ඒක ගන්නෝලු..ඒ නිසා රත්තරං ගෙදර අයට මුදල්වලින් අගහිගකම් වෙලා නෑ කවදාවත් 😁 ඔන්න ඕකයි රත්තරං ගෙදර කතාව ඈ දැං තමා නියම සීන් එක පටන් ගන්නෙ 😉👌

රත්තරං ගෙදර ඉදල තියෙනව අයියයි මල්ලි දෙන්නෙක්. අයිය අපේ මුත්තගෙ බොක්කලු 😁( ඒ කාලෙ ගමේ ගැන් එකේ වැඩ්ඩ අපේ මුත්තලු.පරම්පරාවෙ ගැම්ම තමා ඉතිං මටත් තියෙන්නෙ 😏👉💪) සල්ලි තියෙන නිසා පොර යාලුවො සැට් එකට කබරය 7-8 පාරක් සෙට් වෙන්නම රට බඩු ගෙනැල්ල දෙනෝලු 😂 ඉතිං හෙන ආදරෙයිලු ඔක්කොම මැන්ට ඒත් මෑන්ගෙ මල්ලි හෙන කුනාලු සල්ලි වලට මාර කෑදරයිලු ඉතිං (අපේ ලයිය වගේ 😂🔫) ඉතිං ඔහොම යද්දි මුත්ත බැදල වයිපරෙට ලමයෙක් ලැබුනලු..සතුටු හිතෙන කාරනේ කියන්නෙ ඒ ලමය වෙනුවෙන් ලැබුනු නිධානය තම රන් වලිත් හදපු පුටුවක්ලු 😍 ඉතිං මේ පින්වත් දරුව ගැන හැමෝම සතුටු උනාලු 😀 එකෙක් ඇර ඒ තමා අර මල්ලි 😑 මෑන්ට ලමයි නෑලු (පොරගෙ ශුක්‍රාණු වල ශුක්‍ර සෛල ප්‍රමාණය අල්ප නිසා ගැබ් ගන්නෙ නෑ වයිපරෙ 😉) ඉතිං පොරට මේකට ඉරිසයා හිතිලා ඉදල තියෙන්නෙ 😒 ඉතිං අයිය අර පුටුව කොටස් වෙන් කරල විකුනන්න ලෑස්ති වෙලා😍 ඒත් එදා රෑ මල්ලි අයියව මරල 😞 අර නිධානෙ අරං පැනල 😒ඒත් පොර වෙන පලාතක හැංගිල ඉද්දි පොලීසියට වට කරද්දි පැනල යන්න ගිහින් වෙඩිකාල මැරුනලු 😼 එතනින් ඒ සීන් එක ඉවරයි 😁

ඒ පොර මැරිල ටික දවසක් යද්දි ඔන්න පටන් ගත්ත එක එකා බය වෙන්න...ඉස්සෙල්ලාම බය උනේ ගමේ හිටපු කොටු කාරයෙක් 😂✋ මෑන් කොට්ටක් පැනල 1-2 විතර ආපහු ගෙදර එද්දි ඉස්සරහින් සුදු ඇදගත්ත පොරක් යනෝ ඈතදීම දැකල 😕 ඉතිං කම්මැලී කමට කයියක් දාන් යන්න කියල හිතල මෑන් පය ඉක්මන් කරල අර පොරට කිට්ටු කරල....ටිකක් ලගට යද්දිම වගේ මෑන් එකපාරම අතුරුදන් වෙලා උනාලු..මේ පොර ටිකක් බය වෙලා වටපිට බලද්දි කනට කරල පිටිපස්සෙන් එකෙක් "මගේ නිධානේ දීපියාව්" කියල මරලතෝනියක් දුන්නලු 😱 මූට සරමෙ සුලුදිය පහ උනාලු දිව්ව දිවිල්ලට නතර වෙලා තියෙන්නෙ පන්සලේ ආවස ගේ ඇතුලෙලු 😂✋ ඒ එක් සිද්දියක් විතරයි තව ගොඩාක් අය බය වෙල තිබ්බ 😨 ඒත් දරුණුම සීන්කෝන් එක උනේ වෙන කාටවත් නෙවෙයි අපේ මුත්තට 😂 (දැං කියන්න එපා ඔක්කොම වෙන්නෙ උබේ පවුලෙ ඩයල්වලටමනේ කියල😒 මේක සිරා සිද්දියක්😑)අපේ මුත්තත් ඒ කාලෙ සූර් යකා වැහිල තමා හැමදාම ගෙදර යන්නෙ

ඉතිං එදාත් කුනුවෙන්නම ගහල 4ගාතෙන් ගෙදර යන්න ආවලු.. ලේසියටත් එක්ක් කෙටි පාරකින් දාල ඇවිත් තියෙන්නෙ (ඒ පාර තියෙන්නෙ රත්තරං ගෙදර පිටිපස්සෙන්ලු) ඉතිං ඒ ගෙදර පාස් කරං යනවත් එක්කම පාරට ලොකූ අත්තක් කඩං වැටුනලු 😨 මුත්ත සරම කරට අරං කුනුහර්ප දෙකක් කියල කොලොප්පං කරන උන්ගෙ අම්ම අප්ප සිහිකරාලු (ඩයල් එක හිතල තියෙන්නෙ කොල්ලොන්ගෙ ජෝක් එකක් කියල😂) ඒ එක්කම පාරෙ අයිනෙන් සද්දයක් ඇවිත 😕 ඒ පැත්ත හැරෙද්දි මුත්තට වෙරි හිදුනලු 😨 එතන ඉදල තියෙන්නෙ අර මැරිච්ච අයිය 😱'සි...සි..සිරිපාල අ...අ...අයියේ' මුත්තට ගොතගහිල බය වෙච්චි පාර 😂 (ආ මැරිච්ච මෑන්ගෙ නම සිරිපාල ඈ 😁) 'උබව හම්බෙනකම් මං මාස ගානක් බලන් හිටියෙ මල්ලියේ' ඒ පොර කිව්වලු..'උබට මම කරදරයක් කරන්නෙ නෑ. මට උබෙන් උදව්වක් ඕනි.මට වැඩි ශක්තියක් නෑ තවත් මේම ඉන්න.මගේ පුතාට උරුම උන නිධානෙ අරූ අරං ගිහින් හැංගුවෙ උණගස් කදුරෙ පතුලෙමයි උබල එකතුවෙලා ඒක අරං මගේ ගෑණිටයි ලමයටයි දීල උබලත් කොටසක් ගනින්' කියල කියපු සිරිපාල අතුරුදන් වෙලා මුත්තට සතියක් යනකම් උණලු 😁 ඉතිං මුත්ත කිව්ව විදියටම යාලුවො සැට් එක එක්ක එකතුවෙලා අර නිධානෙ කොටස් ගොඩ අරං ඔක්කොම අර සිරිපාලගෙ පවුලට දුන්නලු...එදායින් පස්සෙ ගමේ කවුරුත් බය උනේ නෑලු.😀

Source:Link