මෙක වෙලා දැනට අවුරුදු 2. විතර වෙනවා . මේ seen එක උනේ මාරවිල නත්තන්ඩිය පාරෙ . අපි නම් paint වැඩ තමා කරන්නේ . මෙක උනේ අපේ යලුවෙක්ට. ඔන්න ඉතින් සුපුරුදු විදිහට අපි කර කර උන්න වැඩෙ ඉක්මනට ඉවර කරා එ සතුටට ගෙදර අයිතිකරයා පොඩි party එකක් දුන්නා ඉතින් කට්ටිය කාලා බීලා. ගෙවල් වලට යන්න හදන්නෙ. 

අපේ එක යලුවෙක් හිට්‍ යා එය යන්න ඔනේ කුලිය පිටි පාරෙ තමා එයාගෙ ගෙවල්. ඉතින් party එක ඉවර වෙද්දී 11.40 විතර . කපු බීපුව අස් කරලා ගද්දි 12.15 විතර උනා. දුර ඉන්න යලුවට රෑ උන හින්ද අපි කිව්වා. මෙහෙ අද ඉදලා හෙටම යමන් කියලා. මු කිව්වා මව කවුරු අල්ල ගන්නද බන් කියලා මු ගියා. මෙන්න පහුවදා මු වැඩට අවෙ නැ අපි කොල් ගත්තට වැඩ කරන්නෙ නැ කොහොම හරි දවස් 3 පස්සේ තමා සීන් එක දැන ගත්තෙ. 

මු කොහොම හරි එද රෑ යද්දී නත්තන්ඩි පාරෙ තියනවා කනත්තක් එතනට වෙලා වයසක සීයා කෙනෙක් එයා පාරෙ අයිනේ ඉදන් අත දාලා කතා කරලා . මේ මහා රෑ වයසක මනුස්සයෙක් මොකද මෙතන කරන්නේ කියලා මු bike එක නවත්තලා ඇයි කියලා අහලා. සීයා කිව්වලු අනෙ පුතේ මාව පොඩ්ඩක් හොරගොල්ලට ගිහින් දන්න කියලා .එ තැන පහු කරන් තමා මු අවේ . මොන කරන්නද කමක් නැ නගින්නකො කියලා . 

සීයා බයික් එකට නග්ගලු හැබැයි කිසිම් බරක් තියා බයික් එක හෙල්ලුනෙවත් නැලු . කොහොම හරි තැනට ගිහින් දලා. එතනත් කනත්තක් කියලා තමා කිව්වෙ සීයා බැහලා කතා කරන්නෙත් නැතුව ගිහින් .. පොඩි අඩි පරක් තිබිල එකෙන් යන්න ඇති කියලා හිතලා අයේ බයික් එක හරවගෙන එද්දි අතනින් ම අයේ සුදු ඇදගෙන කෙනෙක් අත දානවා ලු බැලින්නං ඉස්සලා දගෙන ගිය සීයා මලු මු බය වෙච්ච පර ස්පීඩ් එකෙන් ගිහිල්ලා බයික් එක කනුවක හප්පන් තාමා නතර වෙලා තියන්නේ. යලුවට සැහෙන්න තුවල වෙලා. කොහොම හරි බයික් එකේ පීටි පස්සෙ සිට් එකෙ නියපොතු පරවල් හිටන් තිබිල ඔක තමා වෙලා තියෙන්නෙ.

Source :Link

මට උන දෙයක් නම් නෙමෙයි මේක .මගේ හොදම යාලුවොන්ගෙන් කෙනෙක්ගේ මල්ලිට උන දෙයක්..මගේ යාලුවට chines restaurant එකක් තිබුනා .උන්ගෙ අම්මා මල්ලි මෙ ඔක්කොම එකතුවෙලා තමා මෙ ව්‍යාපාරය කරගෙන ගියේ ..අවසනවකට උන්ගෙ තාත්තා අපි අතර නෑ ..මගේ යාලුවා ගොඩක් වෙලවට කඩේ වහල එන්නෙ මහා රාත්‍රී යෙදී ..උන්ගෙ මල්ලි 10 වගේ වෙනකොට ගෙදරට එනවා ..

උන්ගෙ මල්ලි දවසක් මෙහෙම ගෙදරට එනකොට කඩේ ඉතුරුවෙලා තියෙන රොස්ට් කරපු කුකුල් මස් වගයක් කකා ආවලු..ගෙදර අවිල්ලත් තවත් ඉතුරු වෙලා තිබුන මස් ටිකක් කකා ඉන්දලා නිදා ගත්තලු...කතාවේ හොදම seen වෙන්නෙ ඉතින් ඊට පස්සෙ ...අපේ ගෙවල් ලග ඉන්නවා ..ජන්තු (මෙම නම මොහුගේ සත්‍ය නම නොවන බව සලකන්න) කියලා කපු මහත්‍තයෙක් ..පන්සලට අයත් සියලුම දෙවාල වල කටයුතු ඉස්ට සිද්ධ කරන්නේ මෙ කපු මහත්‍තයා..හරිම හොද මනුස්සයෙක්..යන්ත්‍ර මන්ත්‍ර වෙඩකට උනත් අපේ ගමේම ඉන්නෙ මෙ කපු මහත්‍තයා විතරයි ..

එදා රාත්‍රී 2 වගෙ අපෙ ගෙදරට මගේ යාලුව අවා bike එකෙන් ..පුදුම විඩියට බයවෙලා ඉනඩියෙ මු.. මන් අහුවා මොකො බන් කියලා .. මු කිව්වා අපෙ මල්ලි බයවෙලා බන් යමන් කියලා ..අපි යනගමන් ජන්තු මාමවත් අඩගහන් ගියේ ..අපරාදේ කියන්න ..කිව්ව ගමන් අවා යමල්ලා ඉක්මනට කොලුවට මොකද දන්නෙ නෑ කියලා..

අපි යාලුවගෙ ගෙදරට එනකොට ..මුලු ගෙදරම lights දාලා ..මල්ලි නිදන් ඉන්දපු කාමරෙට අපි ගියා අපි දෙයක් දේක්ක ..දක්නට ලෙබුන දෙ අපිට හිතාගනවත් අමරු උනා..මගෙ යාලුවගෙ මල්ලි ඉන්දියෙ කාමරේ ජනෙල් වලට ගහලා තිබුන ග්‍රිල් එකේ එල්ලිලා අත් දෙකයි කකුල් දෙකයි දේපෙතට දාලා ..හිතලා නෙමෙයි ..මු බයටම ..කට අරගෙන ඉන්නවා ..

මු කොච්චර බයවෙලා ද කිව්වොත් මුව දකපු අපිත් බය උනා..ජන්තු මාම මතුරලා ඔලුවට තෙල් ටිකක් දාලා මොනද මන්ද tamil වගේ මතිරුව . ඉට පස්සෙ අපි මුව ග්‍රිල් එකෙන් බිමට ගත්තා.. ජන්තු මාම අහුවා මොකද පුතෙ උනේ කියලා අරුන්ගෙ මල්ලි ගෙන්..උන්ගෙ මල්ලි කිව්වා සුදු පාට කුරුම්බා ලොදයක් වගේ උස අමුතු මිනිහෙක් මුනට ලන් උනා කියලා..මු ට ඉටපස්සෙ උන දෙයක් මතක නෑ කිව්වා ....අපි ඉටපස්සෙ උන දෙවල් දෙක්කානෙ ..

පහුවදා මුලු වත්තම cover වෙන්න අරක්ශාවක් ජන්තු මාම දාලා දුන්නා..අදටත් මගේ යලුවගේ මල්ලි හොදින් ඉන්නවා ..කිසිම මස් මාංශ ජාතියක් කටෙවත් තියන්නෙ නෑ 

Source: Link

එතකොට මම කම්ප්ස් එකේ 4th yr එකෙ.හොස්ටල් එකේ තම හිටියේ.එක රෑම් එකක තුන් දෙනෙක් හිටියා.නිදාගත්තේ තට්ටු අදන් වල.මන් නිදා ගත්තේ උඩ අදක.හොස්ටෙල් එකට ඔන වෙලාවක එන්න යන්න පුලුවන්.එනිසා රෑ වෙලා නිදියද්දී එකෙක් හරී අඩු නම් දොර ඇරලා තියලා නිදා ගන්නව.රෑ වෙලා ආවොත් කියලා.

ඉතින් මේ අතරේදී එකෙක්ගේ මාමා කෙනෙක්ට අසනීප උනා.ඉතින් මේ යලුවා තමා සාත්තු එහෙම කරේ.හෙබැයි ඉතින් ටික්ක කාලෙකින් මේ මාමා මරුනා.ඉතින් යාලුවා ගිහින් මලගෙදර කටයුතු කරලා අවා bike එකෙන්.

මූ හොන්දටම බය වෙලා.මන් එදා හොස්ටෙල් එකේ හිටියේ .මූ අපට කිවා.මූ මල ගෙදර ඉදලා bike එකෙන් එනවලූ රෑ.වෙලාව නම් 9 වගේලු.ටිකක් දුශ්කර පැත්තක් හන්දා පාරේ වැඩිය ගෙවල් වාහන එහෙම නෑලු.ඉතින් ඔහොම එද්දී එක ගෙයක් ලගදී මුගේ bike එකට බල්ලෙක් වගේ එකෙක් පැන්නලූ ගෙදර ඉන්දලා.සුදු පාට බල්ලෙක්ලු.ඒ පාර මූ ව වැටිලා.ඒ සද්දෙට ගෙදර අය ඇවිත් බලලා.මූ විතරේ කියලා ඇහුවාලූ සුදූ පාට බල්ලෙක් ඉනවාද කියලා.ඒ ගෙදර අය කියලා එහම සුදූ පාට බල්ලෙක් කොහේකවත් නෑ කියලා.ඉතින් මූ ටිකක් බය වෙලා.එත් ඉතින් එන්නත් ඔනනේ මූ හොස්ටෙල් එකට ඇවිත්.අපට ඔය කතාව කිව්වාම අපි එඡර ගනන් ගතේ න.

පස්සේ මූ ඉතින් නා ගෙන මහන්සී කියලා නිදා ගත්තා.මත් ඉතින් පව්නේ කියලා කමරේ light එකත් නිවලා එලියට ඇවිත් පාඩ්ම් කරා.ඉතින් රෑ 12ත් පහු වෙනකන් පාඩම් කරලා මන් නිදා ගන්න කමරේට ගියා.මේ වෙද්දී අනිත් කොල්ලො සේරම වගේ නිදි.කාමරේ අරු නිදි හොදටම.අනිත් එකා පේන්න හිටියේ නෑ.මන් හිතුවා මලක් වත් කඩනව වෙ අති කියලා කමරේ දොරත් බාගෙට වහලා මන් උඩ ඇදට නැග්ගා.

ඒත් නින්ද ගියේ නෑ.ටික වෙලාවක් යද්දී කමරේ දොර ඇරගෙන කව්දෝ කෙනෙක් කමරේට අව.උස අඩි 5ක් විතර ඇති.කලුයි.හරියට පේන්නේ නෑ light නිවලානේ.ආපු කෙනා දොර වහලා අනිත් ඇද උඩට ගියා.මන් හිතුවා අනිත් යාලුවා ආව කියලා.ටික වෙලාවක් ගියා.කිසි සදයක් නෑ.ඉතින් මන් අනිත් ඇහුවා මචන් උබද ආවේ කියලා.සඩ්දයක් නෑ.ඒ පාර මන් නැගිටලා light දාලා බැලුවා.මොකෙක්වත් නෑ ඒ අදේ.අරූ නම් නිදි.

දොර අරින්න ඇද්දා.ඒක එතුලෙන් ලොක් කරලා.මට හොදට මතකයි මන් දොර අඩවල් කරලා නිදා ගත්තේ.මන් ඉතින් දොරත් ඇරගෙන එලියට අව.ඇවිත් පහලට ගිහින් පහල කමරේක කොල්ලෙක්ගෙන් ඇහුවා මගෙ කාමරේ ඉන්න අනික් එකාව දැක්කද කියලා.ඌ කිව්ව එකා හවස ගෙදර ගියා කියලා.එතකොට මහ රෑ කමරේට අවේ කව්ද? ආපු කෙනා දොර ලොක් කරලා තීද්දී කොහොමඩ අතුරු දහන් උනේ? අදටත් මේක ප්‍රශ්නයක්

Source: Link

අව අටවක පෝයට ඇය මිය යා යුතුය අන්දකාරයේ මූසල සැන්දෑව ක අහස් කුස ලාවට පෑයු සන්ද දෙස බලමින් එලිපත්තේ කවිච්චි පුටුවේ හාන්සිව බන්ඩර ගුරැන්නාස්සේ බර කල්පනාවකය හත්මුතු පරම්පරාවේම එකෙකුවත් නොකල බයානක අඩව්ව ඇල්ලීම ට සියල්ල ලක ලෑස්තිය ඉහල ගමේ පුන්චා ගුරා ද මේම වැඩයට අත ගැසුවේ තම මහ ගුරැගේ අණ අකුරටම පිලිපැදිය යුතු නිසාය මල්හ⁣ාමි තම කුළුදුල් දරැවා බිහිකිරීමේ දින ඇගිලි ගැන්නේ තමාටත් උක්කුවාටත් දාව උපදින කිරිකැටියා දැක ගැන්මටය පුන්චා උඹ අද හෙටම පටන් ගන්න ඕන ගුරැකම හොදමයි ගැරැන්නාස්සෙ හොදමයි කීවට බොල තෝ දැනගිය මේ වැඩේ අකුරක් එහෙමෙහෙ වෙන්න බෑ බොල සුළු අතපසුවක් උනොත් අපි ඔක්කොම කම්මුතුයි මතක තියාගනින් මේක අපෙ ගුරැකම් පරම්පරාවේ මහ එකාලා තහනම් කරපු කාරියක් උඹ දැනගනින් මේක කොරන්න නම් බන් මේකට ඕනකරන තුන්කුළුදුල් දරැව බඩ දරැ ගෑනි අව අටවකට කලින් ඉබේ මැරෙන්න ඕන අපිට අමාවක රෑකට මිනිය ගොඩගන්න ඉතින් තෝ අදම පල මතකනේ කීවා මන්තරේ නූලට මතුරපිය හ්ම් දැන් පල ඒ බන්ඩර ගුරැන්නාන්සේගේ වචනයයි ඊට පිටින් යෑම කල නොහැකි කරැනකි ..... 

ගොම්මන් වෙලාවේ සිට මල්හාමිගේ නිවස සමීපයේ වන ලැහබක රිංගා මදුරැවන් තලමින් හුන් පුංචා තම කර්තව්යට වෙලාව පැමිනෙන තුරැ අදුර අතර සැගව ඇත. රෑ දොලහට ආසන්න ඇති බව සිය අතබැදි ඔරලෝසුවේ රේඩියම් කට්ට පෙන්නද්දී ගෙපිලට වැද හේ මතුරන්ට විය ගෙතුල නිදාහුන් මල් හාමිගේ හුස්ම ගැනීමේ වේගය එක් වරව වැඩිවිය ඈ දොර හැර ගෙන එලියට බසී නැවත ඇතුලට යති ගේ වටෙි ඇවිදී ඇය උමතුව හමාරය පුන්චා සිය කාර්ය නිමව සීම⁣ා වැලි මිදුලවට දමා එමතැනින් පිට විය පසුවදා මල්හාමි බලාගත් අත බලා සිටී කිසිදු කෑමක් බීමක් නැත බන්ඩාර ගුරා කැන්දා ඇප නූලක් දැම්මද පලක් නොවීය පුන්චාට බාරදුන් කාර්ය නිමව ඇත. එදින රාත්තිරය උදාවින මල් හාමි කාටත් හොරා නැගිට ලිදවෙත ඇදින ඈ ලිංපතුල දෙස බලා සිනාසී සිය මරැවා වෙත නිහඩව ලගාවුනි ඇයගේ මරණය ගම්මුන්ට එතරම් ගනනක් නූයේ ඇය පිටගම් කාරියක වීම නිසාය එනමුදුගමේ තලතුනා ගැහැනුන් අකම්පාල වූයේ ඇය ට ලැබෙන්නට සිටි දරැවා ගැනය . බණ්ඩර ගුරැන්නාන්සේ ගේ ඉහේ මලක් පිපුනා වැනි සතුටකින් සිටියද පුංචා සිටියේ එතරම්කැමත්තකින් නොව ඒ තමාට අතගැසීමට සිදු වූ පාපකාරී වැඩය ගැනය ...

අහසේ පායා තිබූ අවසන් සද පළුවද ආලෝකය වසන් කර මුළු පරිසරයම අන්දකාරයේ ගිල්වාය අතවැසි කොළුවන්ද පුංචා ගුරාද බන්ඩර ගුරැන්නාන්සේද ⁣පාළු කනත්ත සොයා ඇදුනේ ගොදුරකට ඉව අල්ලන සතුන් ලෙසය එය එසේ වුවද අදුන සකස්කරගන නිම කරගන්නා තුරාවට ජීවිතය සෑම තත්පරයකම අනතුරේ බව බන්ඩර ගුරා මැනවින් දැනසිටියේය. අද හැටවන වියේ පසුවන වෙලේ කඩේ අප්පුහාමි එකල කුඩා කොළු ගැටයෙකි අද ජීවතුන් අතර සිටිනුයේ ඔහු පමනි ...මේ කතාව මා හට පවසන ව්ට දැඩි රෝගාතුරව සිටි බැවින් ඇතම් කොටස් පැහැදිලි ලෙස ඉදිරිපත් කිරීමට මා අපොහොසත් වෙනවා වීමට පුළුවන 

මුරැතවෙල බෝවල ගම්මානය පාළු සොහොන් පිටියට පැමිනි පිරිස විලක්කු එලියෙන් සොයාගත් මල්හාමිගේ මිනිවල හාරන්නට විය ලෑලි පෙට්ටිය ගොඩට ගෙන මතුරා ගත් කහ දියරෙන් මිනිය නහවා අසල සිටවූ කනුවේ ගැටගැසුවේ හාත්පස ඝන අන්දකාරය දෙසද බලමිනි සෙස්සෝ බියව තැතිගෙන සිටියද බණ්ඩර ගුරැන්නාස්සේ සියල්ලන්ටම මැතිරෑ යම් කුඩක් අතට දුන්නේ හදිසියක් වුවහොත් බාවිතාකිරීමටය මැදියම පසුව ඇත කලමනා ලෑස්තිකර සියල්ල සූදානම්ය අප්පු කොළුවා වීමට යන දේ කුමක්දැයි සැකයත් බියත් අතර හිදිමින් සිටිති. 

පුංචා උඹ දන්නවනේ හරිය අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නෑ මම ඔය මල්ලෙ තියන ඒවා ඒඒ වෙලාවට එන එකාලට දීපිය බියගන්න එපා එහෙම වුනොත් වුනොත් කම්මුතුයි අප්පුවා උඹ මගේ ලග හිටු ගුරැගේ අණ අණමය ඈතින් උලමෙකු කෑගසයි සීතල හුලන් දහර වේගයෙන් හැමුවේ දැල් වූ පන්දම් නිවා දැමීමට මෙන්ය අප්පුවාට පැවරෑ කාර්ය වූයේ වලේ දැප මතුරා දෙන දුම්මල කුඩු ගිනි කඹලට දමා මිනියගේ මූනට ඇල්ලීමය වලේ දැප ගුරා මහ හයියෙන් මන්තර ජපකර දුම්මල කුඩු අප්පුවා අතට දෙයි අප්පුවා ඒ දෙන කුඩු රැගෙන කඹලට දමා මිනියේ මූනට අල්ලයි විටින් විට පැමිනෙන නොපෙනෙන බලවේගයන්ට මැතුරෑ බිත්තර උක්ගස් මකුණුදැල් ආදිය අන්දකාරයේ දිසාවට පුන්චා විසිකරයි 

වලේ සිට ජපකරනා මන්තර වේගය වැඩිවින පුන්චා ගේ ද සිටි සෙස්සන්ගේද සියොලග දහදියෙන් නැහැව ඇත එක් වරම ෑතිනි මහා ගොරවනා සදිදයක් ඇසින එපා යැයි කීදෙය පුන්චා ට ඉබේම සිදුවුනි හඩ දිසාවට කුකුලා විසිකරනව වෙනුවට හේ එදෙස බැලීය පැමිනි දිස්ටිය පුන්චාබිලිගත්තේ සෙස්සන් හිස් ළු අත දුවන්නට සලසමිනි ගසේ බැද හුන් මිනියේ දිව එලියට ඇදී ඇත බන්ඩර ගුරැ වලට බැසීමට පෙර කී දෙයක් ශනිකව මතක්වින වල අසල තිබූ මැතිරෑ කහ දියර මුට්ටිය හිසේ වත්කරගත් අප්පුවා කලය වලතුලට දැමීය එම හේතුවෙන් බන්ඩර ගුරා ත් අප්පුවාත් බේරින එන මුදු එදා කාර්යට සහබාගී වූ එකදු අයෙකුවත් අදද ආගියතක් නොමැත.... 

පසුව දින ගනනාවකින් බන්ඩර ගුරා මියගියේ හිටිවනමය ⁣ගම්මානය තුල හදිසියේ එකා දෙන්නා හිටිවනම මියයන්නට විය මියයාමට පරතම වදුරන් බල්ලන් දකිනා මොවුන් අන්න වදුරා යැයි අත දිගහැර පෙන්වයි වදුරකු නැත සෙම දමා මිය ගොස් වැටේ මන්ද ගුරැකම වැරදී ඇත. අදුන සෑදීමේදි පැමිනි යක්ශ දිශ්ටිය ගම්මානයේ රැදී ඇත ආරන්චිය පැතිරගොස් පරසිද්ද ඇදුරන් පැමින වැඩකලද පලක් නොවීය පසුව ගම හතර කොන සීමා කොට දින සතක් එකදිගට පිරිත්කියා ගම උවදුරින්බෙිරාගෙන අැත. මල මිනියේ එලියට ඇදෙනා දිවෙන් වැගිරෙනා මිනී තෙල ගෙන එයට දිශ්ටිකවා එයින් වැඩගැනීමට සිටි අය අකාලයේ මිය ගියහ දලගිරි අදුන අදුන් අතරින් බයානකම අදුන එය බව පැවසේ 

ගම් දනව්සුනුවිසුනු කල හැකි අයුතු දේ සදහා යොදාගන්නා බයානක දෙයක සැකස්ම එයින් නැවතින .......

Source: Link

හම්බන්තොට ප්‍රදේශයේ පදිංචිකාරියක් වන සුරංගනී තිස් හතර හැවිරිදි අවිවාහක තරුණියකි. ඇය දැඩි ඇඟපත රුදාවකින්, හිසරදයකින්, බඩ පුරවා දැමීමෙන් හා කෑම අරුචියෙන් අවුරුදු නවයක් තිස්සේ පීඩා වින්දාය. සිංහල ඉංගී‍්‍රසි වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර ලැබුව ද කිසිදු සහනයක් නොවීය. ඇයට ප්‍රතිකාර කළ වෛද්‍යවරු ද අවුරුදු ගණනාවක් තමන් කළ ප්‍රතිකාරවලින් සුවයක් නොලැබුණු බැවින් “ඔබට කායික රෝගයක් නැතැයි” ප්‍රකාශයට පත් කොට “මනෝ වෛද්‍යවරයකු ළඟට යන්නැ”යි උපදෙස් දෙති. සුරංගනී ඊළඟට අවුරුදු හතරක් ම එක දිගට මානසික වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර ලැබුවාය. එහෙත් සුවයක් ලැබුණේ ම නැත.

නවීන විද්‍යාවෙන් සහනයක් නොලැබුණු විට පැරණි සම්ප්‍රදායික අභිචාර විධිවලට යොමු වී තොවිල් හතරක් ද ඇගේ වැඩිහිටියන් විසින් සිදු කරවනු ලැබුණි. මේ සියලු ප්‍රතිකාර වත් පිළිවෙත් ක්‍රම සඳහා රුපියල් ලක්ෂ ගණනක් දිය වී ගියත් ඇයට සුවයක් ලැබුණේ නැත.
අවසානයේ “සිළුමිණ” - “පියවි ඇසින් ඔබ්බට” විශේෂාංගයේ තොරතුරු අසා අදාළ ස්ථානය කරා ඇගේ වැඩිහිටියෝ ඇය කැඳවා ගෙන ගියහ.

පළමු දිනයේ රෝගියා පරීක්ෂා කැර බැලීමේ දී ඇය සිහිසුන්ව වැටුණාය. මේ වන විට සුරංගනී කායිකවත් මානසිකවත් ඉතා ම පහත් තත්ත්වයකට පත්ව සිටි බැවින් ඇගේ චිත්ත ඒකාග්‍රතාවය ගොඩ නැඟීම සඳහා දින විසි එකක් බෝධි පූජා පවත්වා එන ලෙස ද ඒ බෝධි පූජා පැවැත්විය යුතු ආකාරය පිළිබඳව ද ගවේෂකවරයා උපදෙස් දුන්නේය.

දෙවැනි දිනයේ ද එසේ ම සිදුවිය. තවත් දින හතක් බෝධි පූජා පවත්වා එන ලෙස නියම කළේය.
තුන්වැනි දිනයේ සුරංගනී ප්‍රලය වූවාය. ඇගේ ශරීරය ගැහෙන්නට පටන් ගෙන එක දිගට විනාඩි දහයක් පමණ ඉකි බිඳිමින් හඬන්නට වූවාය. ගවේෂකවරයා ප්‍රශ්න කරන්නට පටන් ගත්තේ ය.

“කව්ද මේ අඬන්නේ?”
“මම සුමිත්”
“සුමිත් කියන්නේ කවුද?”
“මේ සුරංගනීව බඳින්න හිටිය එක්කෙනා, පෙම්වතා”
“ඇයි මේ ළමයට හිරිහැර කරන්නේ?”
“මම හිරිහැර කරන්නේ නැහැ.”
“නැත්තේ මොකද? සුමිත් මේ ළමයගෙ ශරීරයට රිංගා ගෙන ඉන්න කොට මෙයා ලෙඩ වෙනවා. අවුරුදු නවයක් කියන්නේ සුළුපටු කාලයක් ද? කරුණාකර මේ ශරීරයෙන් ඉවත්ව යන්න.”
“බෑ... බෑ... මට නම් යන්න බෑ. මම සුරංගනීට ආදරෙයි”
“සුමිත් මැරුණේ කොයි කාලෙ ද?”
“2004”
“මොනවා වෙලා ද මැරුණේ?”
“සුනාමියට අහුවෙලා”
“එදා කොහොමද මැරුණෙ කියලා මතක ද?”
“ඔව්! මගේ ගම මිරිස්ස. සුරංගනීගෙයි මගෙයි විවාහයට අවශ්‍ය බඩු ගන්න මම මාතරට ගියා. මෝටර් සයිකලයෙන් ගියේ. හිටි හැටියේ විශාල ජල කඳක් ආවා. ඊට පස්සෙ මොනවා වුණා ද දන්නේ නෑ.”
“කොහොම ද සුරංගනී ළඟට ගියේ?”
“මගේ මරණයේ දී හිටි හැටියේ ඇතිවුණ පීඩනය නිසා මගේ මතකය ක්‍රියාත්මක වුණේ නෑ. කාලයකට පස්සෙයි මතකය ක්‍රියාත්මක වුණේ. සුරංගනී මගේ නම කිය කියා තනියම අඬන කොට මාව හම්බන්තොටට, සුරංගනී ළඟට ඇදිලා ගියා.”
“ගිය ගමන් සුරංගනීගෙ ඇඟට රිංගුව ද?”
“නෑ. එහෙම රිංගන්න බැරිවුණා. මම ළඟට ගිහින් සුරංගනීට කතා කළා. එයාට ඇහුණේ නෑ. එයා මගේ පින්තූරය ළඟ තියා ගෙන බල බලා ඇඬුවා. මම එයාගෙ ළඟින් ම හිටියා. මට ඒත් ඇඟට රිංගන්න බැරිවුණා.”
“ඉතින් කොහොම ද රිංගුවේ?”
“දවසක් ගෙදර අය සුරංගනී එක්ක රණ්ඩු කළා. බහින් බස් වුණා. සුරංගනී එදා හොඳටෝ ම ඇඬුවා. මම සුරංගනී ගෙ ඔළුව අත ගෑවා. එතකොට මට දොරක් ඇරෙනවා වගේ දැනුණා. මම ටක් ගාලා එතැනින් ඇතුළට රිංගා ගත්තා. එදා ඉඳලා මම සුරංගනී ගෙ ඇඟේ ඉන්නවා.”
“ඇඟේ ඉඳගෙන මොනව ද කරන්නෙ?”
“සුරංගනීව විවාහ කර දෙන්න ගෙදර අය මනමාලයෝ ගෙදරට ගෙන්වනවා. මම උන්ව පන්නනවා.”
“කොහොම ද පන්නන්නේ?”
“සුරංගනීගේ ඇස් දෙකෙන් නපුරු යක්ෂ බැල්මක් නිකුත් කරනවා. ඒ මනමාලයෝ බය වෙලා යනවා. ආයෙත් එන්නෙ නැහැ. සමහරුන්ට සංග්‍රහ කරන කොට මනමාලයට පිළිගන්වන කෑමට බැල්ම හෙළනවා. උන්ට බඩේ අමාරු හැදිලා ඉක්මනින් යන්න යනවා.
“සුරංගනී විවාහ වෙන්න කැමති ද?”
“නෑ... සුරංගනී කැමති නෑ. ගෙදර අයගෙ කීමටයි මනමාලයෝ එන්නේ. සුරංගනී මගේ ම යි.”
“ඉතින් මේ ගෙදර තොවිල් කළා නේද?”
“ඔව්! ඒවාට සූදානම් වෙන කොට මම හොඳ විමසිල්ලෙන් ඉන්නේ.”
“ඉතින් ඔබ කොහොම ද අහුනොවී හිටියේ?”

“ඔය ඇදුරො තොවිල් කරන්නේ උන්ගේ සිල්වත් කමකින්වත්, ආධ්‍යාත්මීය ශක්තියකින්වත් නොවෙයි. අමනුෂ්‍ය බලයෙන්, ඇදුරන්ගේ ළඟ වැඩ කරන අමනුෂ්‍යයා මාව අල්ලගන්න එන කොට ම මම දුවලා හැංගෙනවා. ඇදුරෝ ඔය ආරක්ෂාවල් යොදන්නේ යන්ත්‍ර මන්ත්‍ර බලයෙන් නොවෙයි. යන්ත්‍ර මන්ත්‍ර දැම්මාට උන් ඒවා හරියට ජීවම් කරන්නේ නෑ. නියමිත වාර ගණන ජීවම් කරන්නේ නෑ. ඉතින් ළඟ ඉන්න අමනුෂ්‍යයන් එතැන ආරක්ෂාවට නතර කරලා යනවා. ඇදුරා තොවිලය කර ගියාට පස්සේ ටික දවසකින් උනුත් යන්න යනවා. ඒ ආරක්ෂාවට හිටිය එවුන් ගියාට පස්සෙ මම ආයෙත් සුරංගනී ළඟට එනවා.”
“තමුන් සුරංගනීට ආදරේ ද?”

“ඔව් මම එයාට තරම් වෙන කාටවත් ආදරේ නෑ”
“තමුන් ජීවත් වෙන්නේ කොහොම ද?”
“සුරංගනීගෙ ශරීරයෙන්මයි”
“මම කියනවා තමුන් ඇත්තට ම සුරංගනීට ආදරේ නෑ කියලා.”
“ආදරෙයි. ආදරෙයි. ඇත්තට ම ආදරෙයි”

“සුරංගනීට තමුන් ආදරේ නම් සුරංගනීව සතුටෙන් සැපෙන් තියන්න ඕනෑ. තමුන් මේ ළමයගෙ ඇඟේ යම් යම් තැන්වල ඉන්න කොට. යම් යම් තැන්වලින් ලේ උරා බොන කොට, ඔය විදිහට ගියොත් මෙයා පිළිකාවක් හැදිලා මැරෙයි. සුරංගනී මැරිලා ඈතට යන්න යාවි. තමුන් කරපු අපරාධයට ඔය ඉන්න දුගතිගාමී ආත්මයෙන් තවත් පහළට වැටිලා තමුන්ට දුක් විඳින්න වේවි. එතකොට සුරංගනීව දැකගන්නවත් ලැබෙන්නේ නෑ.”
“එහෙම ද?”

“එහෙම තමයි. තමුන් දැන් සුමිත් නොවෙයි, සුමිත් සුනාමියට අහුවෙලා මැරුණා. තමුන් දැන් පේ‍්‍රත ජීවියෙක්, තමුන් ඇත්තට ම මේ ළමයට ආදරේ නම් එයාට සතුටෙන් ජීවත්වෙන්න ඉඩ දෙන්න ඕනෑ. තමුන් ඇගේ ඇඟේ ඉන්න කොට ඇය අසනීප වෙනවා. ඉතින් කොහොම ද සතුටෙන් ඉන්නෙ? තමුන් සුරංගනීට ආදරේ නම් එයාට සතුටෙන් ජීවත්වෙන්න උදව් කරන්න. ඇගේ ආධ්‍යාත්මික ජීවිතය ගොඩනඟා ගන්න උදව් කරන්න. එතකොට එයා සුවපත් වේවි. තමන්ටත් ඒක විශාල කුසලයක් වේවි.”
“හොඳයි මම සුරංගනීගෙ ශරීරයෙන් ඉවත් වෙන්නම්. හැබැයි මට එයාව දකින්න ඕනෑ.”
“තමුන් කැමති බෝධියක් තියෙනවා ද?”
“ඔව්! මාතර බෝධියට මම කැමතියි.”
“ඔබට මාසයකට වතාවක් සුරංගනීව දැකගන්න අවස්ථාව සලසා දෙන්නම්.”
“හොඳයි”

දින 21ක් මාතර බෝධීන් වහන්සේ වෙත බෝධි පුජා පවත්වන ලෙස සුරංගනීට උපදෙස් දුන්නේය.මාතර බෝධීන් වහන්සේ අසල පැවැත්වෙන සියලු පිංකම්වලට අත හිත දී සිත පහන් කරහන්නා ලෙස පෙරේත ජීවියාට නියම කලේය.සුරංගනීගේ දින විසි එකේ බෝධි පූජා වලින් පසු මාසයකට වරක් බැගින් එහි පැමිණ බෝධි පූජා තබන ලෙසද ඇයට කීවේය.මාසයකට වරක් බෝධි පූජා පවත්වන විට ඈතින් හිද ඇයට ආශීර්වාද කරන්නට පෙරේත ජීවියාට නියම කලේය............

Source: Link

මළ හිරු බැස යද්දී නැගෙන රත් පැහැ හිරු කිරණින් නෙළුම්ගමට ගෙන ආවේ මහා මූසල බවකි. දුහුවිල්ලෙන් වැසී ගිය ගුරුපාර දෙපස වූ එරමිණියා කැලෑව ඈතට දිස්වූයේ සුළ`ගට දෙපසට පැද්දෙන ඇටසැකිලි පෙළක් මෙනි. නගරයෙන් හුදෙකලාවූ නෙළුම්ගමෙහි ජීවත් වූයේ ගොවිතැනින් දිවිගෙවූ සරල මිනිසුන් පිරිසකි. උදේ රැුයින් අවදි වන මේ මිනිස්සු හිරු එළිය වැටෙන්නටත් කලියෙන් සුපුරුදු රාජකාරිය සඳහා කුඹුරට බසිති.
ඔවුන් යළි කුඹුරෙන් ගොඩට එන්නේ සැ`දෑ කළුවර පොළවට පතිත වූ පසුවය. ඒ ඔවුන්ගේ සාමාන්‍ය දිනචර්යාවය. එහෙත් වසරක පමණ සිට ගමේ සියලූ වැඩ කටයුතු අතපසු වන්නට සිදුවූයේ නෙළුම් ගෙදර මැගිලින් ආච්චිගේ අවතාරය ගම වටා කරක් ගැසීම ඇරඹීමත් සමගය.

වසර විස්සකට පමණ පෙර සිදුවූ මෙම සිදුවීම ගමේ පැරැුණ්නන්ට නම් හො`දින් මතකය. මැගිලින් ආච්චී කඩිසර අතේ පයේ හයිය ඇති පිරිමින් සමග කරට කර ගොවිතැන් කටයුතු කළ ගැහැනියකි. ගුණේරිස්ගේ බාලම කෙල්ල වූ මැගිලින් උපන්දා සිටම හැදී වැඩුණේ කොල්ලකු ලෙසිනි. ගැහැනු දරුවන් තිදෙනෙකුම වූ පවුලේ පිරිමි දරුවකුගේ අඩුව පිරිමහන්නට මෙන් මැගිලින්ට ගැහැනු වැඩ පෙන්නන්නටවත් බැරිවිය.
කුඩා කල සිටම තම පියා සමග හරිහරියට කැත්තේ උදැල්ලේ වැඩට උදව් වීම හේතුවෙන්ම ඇය ටිකෙන් ටික ලොකු වෙද්දී ගමේ ගොවියන් සමග කරට කර වැඩකරන්නට තරම් ජවයකින් වූවාය.
මැගිලින් තම පියාගේ කරත්තයේ ගොනුන් බැඳ වී ගෝනි ටික පටවාගෙන සැතපුම් කීපයක් ඈතින් වූ මුදලාලිගේ ගෙදරට ගෙනගොස් දී යළි නිවසට එන්නේ පුතකුගෙන් පියාට විය යුතු යුතුකම ඉටු කරමිනි. මෙලෙස කාලය කෙමෙන් කෙමෙන් ගෙවී ගියේය. මැගිලින් විවාහ වී දරු මල්ලන්ද ලැබුවාය. ඇයද පිරිමියකු මෙන් නිවසේ බර කරට ගෙන කටයුතු කළාය.

උදේ රැුයින් නැගිටින මැගිලින් දරුවන්ගේ වැඩ කටයුතු නිමකර ඔවුන් පාසලට පිටත් කර යවා උදැල්ලද කරේ තබාගෙන තම සැමියාට උදව් වීමට වෙලට බැස්සාය. ළමුන් යළි නිවසට එන වේලාව තෙක්ම ඇය හරි හරියට මඩ පොළෙව හා ඔට්ටු වූවාය. එය ඇගේ ජීවිතයේ කොටසක් බවට පත්වූවා සේම ඇගේ ගතේ සවි ශක්තිය ඇති තාක්කල් ඇය තම යුතුකම් එලෙසින්ම ඉටු කළාය. දරුවන් දීගතල ගිය පසුද ඇය ඇයට කළ හැකි කටයුතු අත්හැර දැමුවේ නැත. කාලයත් සමගින් ගමේ දැනුමැත්තිය බවටද පත් වූයේ ඇයයි.
ඇයට අවුරුදු අසූවක් අනූවක් පමණ වනවිට ඇය හා සම වයසේ සිටි බොහොමයක් පිරිමි මෙලොව හැරගොස් සිටියහ. එහෙත් ඇය උදෙන්ම අවදිව පිරිසුදු රෙද්දක් හැට්ටයක් හැඳ දිග ලීයක් වාරුවට අතට ගෙන කුඹුරේ ළියදි දිගේ ඇවිද යමින් සතුටක් වින්දාය. වී ගසක වුව වෙනසක් පවා මොහොතින් ඇයට හ`දුනාගත හැකි වූයේ ඇගේ පළපුරුද්ද නිසාමය. ලියද්දේ අයිතිය කාට වුවත් ඇය එය පෙන්වා දීමට පසුබට නොවූවාය.
 
‘මේ ළමයෝ, පැළ ගොයමට වතුර මදි. තව ටිකක් බැඳලා දාපන්’
‘ගොයම් මැස්සෝ කැරකෙනවා වැඩියි වගේ, අළු සාත්තුවක් කරගන්න කාලේ හරි’
ඇය කියූ දේ බොහෝවිට ගමේ තරුණ පිරිසද පිළිගත්තේ වයසට ගියද සමාජය පිළිබඳ හොඳ දැනුමක් ඇය තුළ වූ නිසාය. වයස අවුරුදු එකසිය එක පසු කරද්දී ඇය මෙලොව හැර දමා ගියාය.
මැගිලින් ආච්චිගේ මරණයෙන් මාස කීපයක් ගෙවී ගියේය. සෝමේ සුපුරුදු ලෙස හිරු එළිය පතිත වෙද්දීම කුඹුරට ගියේ වතුර බැඳීම සඳහාය. හිරු එළිය පතිත වෙමින් පැවතියත් හාත්පසම මිහිදුමින් වැසී තිබිණි. සීතල මිහිදුම නෙළුම්ගමේ ගැමියන්ට එතරම් ගැටලූවක්
නොවිණි. සෝමේ සුපුරුදු පරිදි කුඹුරට බැස මඩ පිඩලි කීපයක් කපා වක්කඩට දැමීය.
‘මේ ළමයෝ, දැන් ඔය ගොයමට වතුර වැඩිය ඕන කාලේ නෙවෙයි, වතුර පුරවන්න එපා මුල කුණුවෙයි’
ඔහු හිස ඔසවා බැලූවේ සුපුරුදු කටහ`ඩක් නිසාය. ඒ මැගිලින් ආච්චීය.
‘හා නැන්දේ .......’
කියා ඔහුට පුරුද්දට මෙන් කියවුණත් මැගිලින් ආච්චී මිය ගිය බව මොහොතින් ඔහුගේ සිහියට නැගුණි. වහා ලියද්ද මතට නැග දුවන්නට ගත් සෝමේ නතර වූයේ එහා ලියද්දේ වැඩ කරමින් සිටි රත්නේ ළ`ගය.
‘මැ ................මැ................ මැගිලින් නැන්දා’
‘මැගිලින් නැන්දා මැරිලනේ බං................ ’
‘අර ................ අර................’
 
සෝමේ අත දිගු කළ දෙසට රත්නේද හිස ඔසවා බැලූවේය. කහ පාට මල් චීත්තයක් හැඳ තරමක් කොන්ද නවාගෙන දිගු ලීයකින් වාරු ගෙන ඇවිදින මැගිලින් නැන්දා ඔහුද දුටුවේය. එදායින් පසු ගමේ බොහොමයක් දෙනා මේ අත්දැකීමට මුහුණ දුන්නෝය. උදේ රැුයින් කුඹුරට යාම ගොවියෝ අතහැර දැමූහ.
මළහිරු බසින්නට පෙර ගැහැනු හා ළමුන් නිවෙස්වලට වී දොරගුළු ලා ගත්තෝය. මෙතෙක් ගමේ පැවති කි‍්‍රයාශීලී බව වෙනුවට බියෙන් වෙව්ලමින් නෙළුම්ගමේ මිනිසුන්ට ජීවත් වීමට සිදුවිය. මෙයට හේතු වූ තවත් කරුණක්ද තිබුණි.
 
ඩිංගිරි කඩයප්පන් සාදා ජීවත් වූ ගැහැනියකි. පාන්දර තුනට පමණ නැගිට ඉඳි ආප්ප තැම්බීම ඇයගේ පුරුද්දයි. එදිනද ඇය ඉ`දි ආප්ප ටික ළිපේ තබා තැම්බෙන තුරු කහට කෝප්පයක්ද සාදාගෙන කුස්සියේ දොර අසල බිම වාඩිවී සිටියාය. පිළිකන්න පැත්තෙන් බල්ලන්ගේ බිරුම් හ`ඩට ඇය විමසිලිමත්ව ඒ දෙස බලන්නට විය. කවුරුන් හෝ තමා සිටින දෙසට එන බව ඇය දුටුවාය. කළුවරේ හරිහැටි හ`දුනාගත නොහැකි වූ රුව දෙපසට වැනි වැනී එන ආකාරය ඇයට එතරම් ඇල්ලූවේ නැත .
 
‘කවුද?’
‘ඩිංගිරියෝ, මටත් ඔය තේ කහට ටිකක් ගත්තනම්’
‘කවුද ඔය?’
‘උඹට මාව මේ ටික දොහොට අමතක වෙලා ගියාද? මම මැගිලින්නේ බං’
‘බුදු අම්මෝ’
 
ඩිංගිරි ගෙට පැන දොර වසාගත්තාය. මේ සිදුවීම අවසන් වූයේ ඩිංගිරිට තොවිලයක්ද නැටීමෙන් පසුවය.
ගමේ මිනිසුන්ට මෙය මහත් වදයක් බවට පත්විය. දිනපතා ගමේ ගෙදරක තොවිලයක් ලකලෑස්ති වූයේ මැගිලින් ආච්චිගේ අවතාරය ඒ තරමටම ගමේ ගෙවල් අසලට ඒමද වැඩි වූ නිසාවනි. මැගිලින් ආච්චිගේ දරුවන්ටද මෙය මහත් මානසික වදයක් වූයේ ගමේ මිනිසුන් දිනෙන් දින පැමිණ තම මවගේ අවතාරය ගම පුරා හොල්මන් කරන බව පවසන්නට වීමත් සමගය. මෙය ඉවසා ගත නොහැකි වූ තැන දන්නා කියන කපු මහත්වරුන්ගේ පිහිට පතන්නට ඔවුනට සිදුවිය. එහෙත් තොවිල්, යාග හෝම කීපයක් කෙරුණද ඒවායින් ගමට හෝ මැගිලින්ගේ පවුලේ අයට සහනයක්
ලැබුණේ නැත. ඒ වෙනුවට තොවිල් පවිල් කරන්න කරන්න තව තවත් ඇයගේ බලපෑම වැඩිවන බව ගමේ අයට වැටහුණි.
 
මේ අතරතුර දුර බැහැර පන්සලක යන්ත‍්‍ර මන්ත‍්‍ර ගැන හොඳ දැනුමක් ඇති හිමි නමක් පිළිබඳ තොරතුරක් මැගිලින්ගේ දරුවන්ට දැනගන්නට ලැබුණි. ඔවුහු එම පන්සල සොයා ගියෝය.
‘අනේ හාමුදුරුවනේ, දැන් අපිට විතරක් නොවෙයි ගමටම ජීවිතත් එපාවෙලා තියෙන්නේ. අම්මා ජීවත් වෙන කාලේ කිසිම කෙනෙක්ට කරදර කළේ නෑ. අපිට මේක විසඳලා දෙන්න හාමුදුරුවනේ’
‘හො`දයි හොඳයි, මම ඇවිත් බලන්නම්කෝ’
රාතී‍්‍ර හතට පමණ කිසිදු පෙර සූදානමක් නැතිව ඇබිත්ත කොලූවාද සමග හාමුදුරුවෝ මැගිලින්ගේ නිවසට ගොඩවූහ. එහිදී කිසිම වෙනසක් නොපෙන්වූ හාමුදුරුවන් ගෙට ගොඩ වූ ගමන්ම
‘කෝ මේ මැගිලින් අම්මා ඉන්නවද? මම මේ නොදන්න දේවල් වගයක් දැනගන්න ආවේ’ යනුවෙන් පැවසීය.
සිදු වූයේ නිවැසියෝ බලාපොරොත්තු නොවූ දෙයකි.
‘වඩින්න අපේ හාමුදුරුවනේ’
ඒ මැගිලින්් අම්මාගේ හ`ඩය.
‘මම හිතුවේ නෑ මැගිලින් අම්මා ඉඳියි කියලා. මොකද මේ ගමේ මිනිසුන්ට කරදර කරනවා කියන්නේ?’
‘මොන බොරුද හාමුදුරුවනේ?’
 
කතාව බොහෝ වෙලාවක් දිගින් දිගට ගියේය. මළගිය ආත්මයක් සමග සජීවීව තොරතුරු හුවමාරුකරගත් අවස්ථා බොහෝ විරලය. එදා එහි සිටි බොහෝ පිරිසකට ඒ අත්දැකීම ලබන්නට හැකිවිය. සියල්ල අවසානයේ ඇය ඇයගේ ආත්මයෙන් නික්ම යාමට ඉතා කුඩා දෙයක් ඉල්ලා සිටියාය.

‘මගේ කුඹුක් ගහ ළ`ග වෙලේ කුරුලූ ලියද්දේ තුන් මාසයක් යනකම් අල හොදියි බොම්බිලි කරෝලයි එක්ක හැමදාම දවල්ට බත් එකක් තියන්න. මාස තුනකට පස්සේ මම පිටවෙලා යන්නම්. එතකම් මම එතන ඉන්නවා. මම ගම වටේ ගියේ මට කිසිම තැනකින් කටට රහට කෑමක් නොලැබුණ හින්දයි’
 
පොරොන්දු වූ පරිදිම එදායින් පසු ඇයගෙන් ගමට කිසිදු බලපෑමක් ඇති නොවිණි. ඈ පිටව යන්නට ඇතැයි සියල්ලෝ සිතූහ.

Source: Link