ලංකාවෙ ප්‍රධාන නගරෙක රෙදි වෙලදාම් කරන ව්‍යාපාරිකයෙක් හිටියා. ඔහු බැලුවොත් හැම අතින්ම සම්පූර්ණය්. කිසිම අගහිගකමක් තිබුන් නෑ. ඒ්ත් මේ කාලෙදිම හරියටම ඔහුගෙ වෙලඳසැලට මුහුනලා තවත් ව්‍යාපාරයක් පටන් ගත්තා. ඒකෙන් වුනේ ඔහුගෙ ව්‍යාපාරයට එන අවස්ථා අඩුවුන එක. අනිත් ව්‍යාපාරිකයත් ඔහුට රිදවීමට වගේ ව්‍යාපාරය කරන්න ගත්තා. ඔහුට මේක ලොකු හිසරදයක් වෙලා තිබුනෙ. ඔහු මේකට යමක් කරන්න හිතුවා.

ඔහු යන්ත්‍ර මන්ත්‍ර ගුරු කම් පිලිගත් කෙනෙක් නිසා කට්ටඩියෙක් ලවා ඔහුට හූනියමක් කරන්න හිතුවෙ මෙිහුට ඒ ව්‍යාපාරය එපා වුනු නිසායි. නමුත් අන්තිමට මොවුන් පිල්ලියක් යවන්න තීරණය කලා. පිල්ලි ඔය සත්තුන්ගෙන් යවන්න පුලුවන් වුනත් ඔහු තීරණය කලේ මිනිස් පිල්ලියක් යැවීමටයි.
එය ලෙහෙසි පහසු කාර්යක් නොවේ.. එයට පිල්ලිය සදහා තරැණ කෙනෙක්වයි අවශ්‍ය. ඒ වගේම එයට තරුණ මල සිරුරක් තමයි අවශ්‍ය. තවත් දෙයක්. මියගිහින් ශරීරයේ උණුසුම යන්න කලින් තමයි පිල්ලියක් බවට පත් කරන්නෙ.

මේ වැඩේදි වෙන්නෙ යම් යක්ෂ ආත්මයක් එම ශරීරයට ගෙන්වා අවශ්‍ය කාර්යය කර ගැනීමයි.
ඉතින් මේ ව්‍යාපාරිකයට ඒ ගැන කිසිම බයක් තිබුනෙ නෑ. මොකද තමන්ගෙ මැර බලය නිසා.


මේ සඳහා ඔවුන් තරුණ පිරිමිළමයෙක් පැහැර ගත්ත⁣ා. ඔහුව මරා මෙම කාර්යය කරගැනීමට ඔවුන් කටයුතු කලා. කට්ටඩියා මෙහි ඇති භයිනකකම කෙසේ පැහැදිලි කරලා කියන්න උත්සහ කලත්, ව්‍යාපාරිකයා ඒ කිසි දෙයක් ගනන් ගත්තෙ නෑ

. අවසානෙදි ඔවුන් අර තරුණ ජීවිතය විනාශ කරලා පිල්ලියක් බවට පත් කලා. පිල්ලිය මාර්ගයෙන් අනිත් ව්‍යාපාරය නැත්තටම නැති කරලා දැම්මා..

දැන් වැඩේ හරි. පිල්ලිය නිදහස් කරන දවසෙ වුන වැරැද්දක් නිසා යක්ෂ ආත්මය නිදහස් වුනා.
යකෙක් කොටින්ම කිව්වොත් කිසිම දේකට බය නෑ. බය මන්ත්‍ර බලයට විතරයි. ඉතින් ඒ වැරැද්දක් නිසා නිදහස් වුනු යකා මොකද කලේ?? ඉස්සල්ලම ඉතා අමානුශික විදිහට කට්ටඩියව මරලා දැම්මා.. වයාපාරිකයත් ඔහුගෙ සගයන් පිරිස සීසීකඩ දුවන්නට වුනත් කිසිම කෙනෙකුට ⁣මේකෙන් බේරේන්න ලැබුනෙ නෑ. දවස් දෙකකට පමණ පස්සෙ ව්‍යාපාරිකයගෙත් ඔවුන්ගෙ සගයන් ගෙත් මලසිරුරු සොයාගත්තා. ව්‍යාපාරිකයගේ සිරුරෙ විතරක් ඉතාම දරුණු සීරුම් තුවාල තිබුනා ⁣. එදයින් පස්සෙ මේක කටකතාවක් විදියට ගම පුරා පැතිරුණා .පොලිසිය ඔවුන්ගේ මරණ අබිරහස් මරණ කියලා සටහන් කරනු ලැබුවා.
මම මේකෙන් කියන්නෙ මේ වගේ භයානක වැඩ තාමත් අපේ රටේ සිද්ද වෙනවා කියලා. නමුත් මේ වැඩ වලින් කරන්නෙ හොදක්ද? මෙයින් ලැබෙන්නෙ මොනවාද? ඔබට සිතන්නට යමක් ඉතිරි කරම්න් මම නවතිනවා.

ස්තුතියි ...

දින කිහිපයක සිට වෙනදා නොදැනෙන කුමක් හෝ අමුත්තක් සිදුවෙමින් පවතින බව වරින්වර ඇගේ සිතට දැනුණි. එහෙත් සිදුවන්නේ කුමක්දැයි කියා අවබෝධයක් ඇයට නැත. සිතේ පැවතියේද මහා මූසල ගතියකි. අගනගරයේ සරසවියක ඉගෙනුම ලබන නිෂාදි රූපයෙන් මෙන්ම දක්‍ෂතාවලින්ද සපිරුණු ශිෂ්‍යාවකි. කොළඹට ආසන්නයේ ඇගේ බෝඩිම පිහිටියද එයට යාමට ප‍්‍රධාන මාර්ගයේ සිට මීටර් තුන්සියයක් පමණ ඇතුළට යායුතු විය. එදිනද ඇය කල්පනාවක නිමග්නව හිමින් හිමින් පැමිණෙමින් සිටියාය. වේලාව රාත‍්‍රී අටට පමණ ඇත. සිහින් පොදයක් සමග වෙනදාට වඩා වැඩි අඳුරකින් පරිසරය වෙලී පැවතුණි. මහා වැස්සක ඉඟි හතරවටින් මතුවෙමින් පැවතුණි.
ටික... ටික්... ටික්....
පිටුපසින් ඇසෙනා අඩි ශබ්දයෙන් ඇයගේ කල්පනාව බිඳවැටුණි. නිකමට මෙන් ඇය පිටුපස හැරී බැලූවාය. ඇයගේ පපුවේ වේගය ටිකෙන් ටික වැඩිවන්නට විය. කිසිවෙකුත් ඇයට පසුපසින් පැමිණෙමින් සිටියේ නැත. එසේනම් ඇසුණේ අඩි ශබ්දයක්මද? ඇය සිතමින්ම අඩි ඉක්මන් කළාය. ඇයට යාහැකි වූයේ පියවර කිහිපයකි. යළිත් පසුපසින් අඩි ශබ්දයක් ඇසුණේය. ඇය එක්වරම පසුපස හැරී බැලූවාය. යමකු ඇයව බියකිරීමට උත්සහ ගන්නේදැයි ඇයට සිතුණි. එහෙත් කිසිවකු හෝ පෙනෙන්නට නැත. එවර නම් ඇයගේ සිතට දැනුණේ දැඩි බියකි. සෙරෙප්පු දෙක ගලවා අතට ගෙන බෝඩිම දක්වාම ඇය දිවගියාය. ගේට්ටුව අසලදී මොහොතක් හති ඇරීම උදෙසා නතර වුවත් සිතේ බිය පහව ගොස් තිබුණේ නැත. ගේට්ටුව අසලදී තද සීතලකින් ඇයව එතීයන්නා සේ ඇයට දැනුණි. එය වැහි සීතලට වඩා වැඩි සීතලකි. ගේට්ටුව ඇරගෙන බෝඩිමට ගිය නිෂාදි මඳ වේලාවක් ඇඳ උඩ වාඩිවී කල්පනා කළාය. ටික වේලාවකින් එය එක් සිදුවීමක් ලෙස සිතූ ඇය නාන කාමරයට පිවිස ඇඳුම් උනාදමා වතුර මල යට සිටගත්තාය. දවසේ මහන්සිය නිමවන තුරු වතුර මල යට වැඩි වේලාවක් සිටීම නිෂාදිගේ පුරුද්දකි. එදිනද නිදහසේ ඇය ටික වේලාවක් වතුර මල යටටවී සිටියාය. නාන කාමරයේ වා කවුළුව පිහිටා තිබුණේ ඇයට පිටුපසිනි. වතුර මලේ කරාමය වසා දැමූ ඇය ඇඟ පිසදා ගැනීමට තුවාය අතට ගත්තාය. හැරදමා ඇති වා කවුළුව අසල කුමක් හෝ ඡුායාවක් ඇතිබව ඇය එක්වරම දුටුවාය. ඒ මිනිස් ඔළුවකි. තමා නාන දෙස කිසිවකු හෝ බලාසිට ඇත. ඇය මොහොතකට
ගල්ගැසී ගියාය. ඉන්පසු මුවින් පිටවූයේ ගෙය දෙදරවන කෑගැසීමකි.
කෑගසමින්ම තුවාය ඇඟ වටා දවටාගත් ඇය නාන කාමරයෙන් එළියට පැන්නාය. ඇය නතරවී සිටියේ නිවසක කාමරයකය. ඇයගේ කෑගැසීමේ ශබ්දයට නිවසේ සියල්ලෝම ඇගේ කාමරය අසලට දිවආහ.
ඩික්... ඩික්.... ඩික්....
දොරට ගසන හ`ඩින් ඇය තිගැස්සී ගියාය.
‘දුව... ඇයි... මේ දොර අරින්ඩ’
‘බාත් රූම් එකේ ජනේලයෙන් කවුද එබිලා බලන් හිටියා’
නිවැසියෝ වහ වහා ගේ වටේ පරික්‍ෂා කර බැලූවද කිසිවකුත් දැකගත හැකි වූයේ නැත. නිවස වටා ඇති තාප්පයෙන් පැනීමෙන් මිස ගේ තුළට කිසිවකුටවත් ඇතුළු විය නොහැකිය. එසේම යම් කෙනකු නාන කාමරයට එබුණා නම් ඔහු පිටව ගොස් ඇත්තේද තාප්පයෙන් පැනීමෙනි. මධ්‍යම රාත‍්‍රිය කිට්ටුවන තුරුම නිවැසියෝ කතා කරමින් සිට නින්දට ගියහ. එදින නිෂාදි රැුය පහන් කළේ නින්දත් නොනින්දත් අතරය.
දින කිහිපයක් ගෙවී ගියේය. එක් දිනක් ඇය රාත‍්‍රියේ එක්වරම නින්දෙන් ඇහැරුණේ ශරීරය පුරා ඇදීයන සීතලක් හේතුවෙනි. ඇය පුරුද්දෙන්ම කාමරයේ විදුලි පහන් නිවාදමා නිදාගැනීමට හුරුවී සිටියාය. කාමරයේ අඳුරත් එළියේ සඳ එළියත් හේතුවෙන් ජනෙල්වලට ඉහළින් සවිකර තිබූ කම්බි කූරු අතරින් යමෙක් තමා දෙස බලා සිටිනා අයුරු පැහැදිලිවම ඇයට දැකගත හැකි විය. අන්ධකාරය තුළ හඳුනාගත නොහැකි වුවත් එය පැහැදිලිවම මිනිස් රුවකි.
‘අම්මෝ.... මෙන්න හොරේක්...’
ඇය වේගයෙන් ඇඳෙන් පැන විදුලි බුබුළ දැල්වූවාය.
‘ඇන්ටි හොරේක්... හොරේක්...’
‘ඇයි දුව ඇයි....?’
‘කවුද ජනේලෙ උඩින් බලන් හිටියා....’
‘දුව හොඳටම දැක්කද?’
‘ඔව්... ඔළුව මම හොඳටම දැක්කා...’
නිවසේ අවට බැලූවද කිසිවකු හෝ සොයා ගැනීමට හැකිවූයේ නැත. මේ සිදුවනුයේ කුමක්දැයි කිසිවෙකුට හෝ සිතාගත නොහැකි විය. නිෂාදි කිසිවකට හෝ බොරුවට බියවී ඇතැයි නිවැසියෝ පවසන්නට වූහ. වේලාව කෙමෙන් කෙමෙන් ගෙවී ගියේය. ඇය සිටියේ තද නින්දේය. ගත පුරා ඇදී ගිය සීතල නිසා ඇය එක්වරම අවදි වූවාය. නමුත් ඇය එක්වරම ඇස් හැරියේ නැත. පසුගිය සිදුවීම් දෙක එකවර ඇයගේ සිතට පැමිණීමත් සමග ඇය ඇස් කිටි කිටියේ තද කරගනිමින් නිදි විලසම සිටියාය. ඇයගේ සිරුර පුරා ඒ මේ අතට ඇදීයන සීතල ඇයට හොඳින්ම දැනෙයි. ඇයගේ සිරුරේ රහස් තැන්වලින් පවා ඇදීයන සීතල ගැන එක්වරම වෙනස් ආකාරයේ බියක් ඇති විය. කිසිවකු හෝ කාමරයට ඇතුළුවී ඇතිදැයි සිතා ඇය වහා ඇස් හැරියාය. ඇයගේ සිරුරට පහත්වී සිරුර සිපගන්නා අඳුරු ඡුායාවක් ඇය හොඳින්ම දුටුවාය.
‘බුදු අම්මෝ....’
ඇය දෙඇස් ඇරි සැණින් එම රුව අතුරුදන්වී ගියේය. ඇය ඇඳෙන් බහින්නට උත්සහ දරනවිට ඈ සිටියේ සම්පූර්ණ නිරුවතිනි. ඈ හැඳ සිටි ? ගවුම බෙල්ල ළඟටම ඔසවා ඇත. මෙය ඉබේ සිදුවන්නක් යැයි කිසිසේත් සිතිය නොහැකිය. මෙයට පෙර කිසිම දිනක මෙවැන්නක් සිදුවී නැත. මේ සිදුවීමෙන්
පසු ඇය අධික ලෙස බියවී සිටියාය.
...................................................................................................................................................................
නිශාදිගේ කථාව පිළිබව ගුප්ත ගවේෂකයකු දැනුවත් වන්නේ ඉන් අනතුරුවය.
...................................................................................................................................................................
‘කවුද ඹබත් ඒක්ක එහේ මෙහේ යන අර උස කෙට්ටු පිරිමි ලමයා’
‘කවුද?’
‘කොණ්ඩෙ දෙකට බෙදපු ’
නිෂාදි ඇයගේ පේ‍්‍රම සබඳතාව ගැන කිසිවක් නිවසට කියා තිබුණේ නැත. ඇයට කරකියාගත හැකි දෙයක් නොවීය. මේ අසන්නේ ඇයගේ පෙම්වතා පිළිබඳවය.
‘ඒ අපේ කැම්පස් එකේ ළමයෙක්...’
’එයත් එක්ක වැව් ගාණේ කරක්ගහන්නේ මොකටද?’
‘නෑ...’
‘නෑ... වැව් ගාණේ ගියාට කමක් නෑ. වැව් පිටියේ පඳුරු අස්සේ රිංගන්නේ මොකටද?’
නිෂාදිට කරකියාගත හැකි දෙයක් නොවීය. මවුපියන් ඉදිරියේ සියල්ල හෙළිවෙමින් පවතී. ඇය බිම බලාගෙනම සිටින්නට විය.
‘කාමර ඇතුළේ වෙන්ඩ ඕනේ දේවල් කැලෑවල් අස්සේ වෙනකොට මේ වගේ දෝස ඇතිවෙනවා තමයි. ආසාවල් හිරකරගෙන අකාලේ වැව් පිටිවල මැරිච්ච එවුන් ඕන තරම් ඉන්නවා. ගෑනු ඇඟක් දැක්කම උන් ඒකට කෙළ හළනවා. තමුන්ට වෙලා තියෙන්නෙත් ඒකම තමයි. තමන්ගේ ඇඟට වශීවෙච්ච මළ පෙරේතයෙක් තමුන්ගේ පස්සේ එනවා.
මීට පස්සෙවත් පඳුරු අස්සේ රිංගන්නේ නැතිව හිටියනම් හොඳයි’ මෙන්න මේ ආකාරයෙන් ලවණ ශෝදනය සිදුකරන්න එ හරහා ඔය ආත්මය ඉවත් වෙයි . තොවිල් පවිලි නටන්න අවශ්‍ය නෑ.
නිෂාදි බිම බලාගෙන ආශ‍්‍රමයෙන් එළියට පැමිණියාය. තමා කළ වරදේ ප‍්‍රතිඵලය කොතරම් දරුණුද යන්න ඇයට තේරුම් ගියේ එවිටය.


Source: Link

ගමේ බීමට දස්සයා ඔහුය... ඔහු සමග කිසිම පානයක් කරට කර බීමට ගමේ කිසිදු ජගතෙක් සොයාගත නොහැකි තරම්‍ ය.. ඔහුගේ නම සරත් ය.. ගමේ අය ඔහුව අමතන්නේ වඩ්ඩා යන නමිනි. වඩු වැඩ වල නියැලෙන මොහු උපාගන්නා මුදල් වලින් වැඩි ප්‍රමාණයක් වැය කරන්නේ බේබදුකමටය.. අවිවාහක ඔහු කිසිම දිනෙක බිරිඳක් නොපැතූ අයෙකි..

නමුත් ගමේ ගැහැණු උදවිය කීප දෙනෙක්ගේ පහස හොරෙන්ම විදින්නේ මොහුය... කුඩා දරුවන්ට බොහෝ සේ ඇලුම් කරන මොහු සරුංගල් කාලයේදී ගමේ ලමුන්ට සරුංගල් සාදා දෙයි... සරුංගල් මාමා යන අන්වර්ථ නාමයෙන් ගමේ ලමුන් මොහු හදුන්වයි...

මේ කතාව පටම් ගන්නේ එක් දිනයකය. එදා සවස වැඩ ඇරී වාසි දවසක් බැවින් බෝතලයකුත් ඉණේ ගහගෙන හංදියෙ අබ්දුල්ගේ මස් කඩෙන් කුකුලෙකුත් රැගෙන මොහු ගම්මානයේ වෙල් යාය මැදින් පිය නගන්නේ ගමේ පීල්ල අසල ඇති තමාගේ නිවසටය..

නිවසට ආ සැටියෙම වෙනදා මෙන් කුස්සියේ ජනේලයෙන් දොල දිහා බැලීමට අමතක නොකල ඔහු ඒ දෙස උවමනාවෙන් බැලුවේ කවුරුන් හෝ නානවාද බැලීමටය.. වෙලාව සවස 6 පමණ වී ඇති නිසා කවුරුත් නැති බව ඔහුට හැගී ගියේය.. ජනේලය වැසූ ඔහු කඩෙන් ගෙනා කුකුලා සෑදීමට පටන් ගත්තේය.
ඩොක් ඩොක්.. සරත් අයියේ ඩොක් ඩොක්.. ගෙදර කවුරුත් නැද්දෝ යනුවෙන් හඩක් ඇසුනු නිසා ඔහු ගියේ කවුදැයි බලන්නටය.. ආ මේ සිරියාවතී නංගිනෙ.. මොකෝ.මේ පැත්තෙ.. පීල්ලට නාන්න ආවා අයියෙ.. මේ වැස්සක් කඩා පාත් වුනානෙ.. ගෙදර යන්න බැරි නිසා මෙහෙට ආවෙ...

සිරියාවතී යනු උක්ත සරත්ගේ අනියම් බාර්‍යාවකි... දැන් කොහේ වැස්සේ ගෙදර යන්නද අද සුනිල් අයියත් රෑ වැඩ නිසා අද මෙහෙ ඉදලා හෙටම යන්න බැරියෑ.. මන් කියලත් ඉතින් තනිකඩයනෙ.. අයියා මොනා කියනවද මංදා.. මන් ඉන්න එක හරි මදිද මංදා.. අනේ බොල සිරික්කිය නොදා වරෙන් මෙහෙ.. උබට නුපුරුදු තැනක් යෑ මේක... සරත්ගේ කාම ආශාව දැඩි නිසා එසේ පැවසීය...

සිරියාවතීත් අකමැත්තක් නොදන්වා පැමිනියෙය... නංගියේ මන් අද කඩෙන් කුකුලෙක් ගෙනාවා.. උබට පුළුවන් නේද මේක උයන්න.. අපෝ සුලු දෙයක්නෙ අයියෙ..කියමින් ඇය කුස්සිය වෙත පිය මැන්නාය.. වැස්සත් එන්න එන්නම සැර වෙන නිසා ජනේල් දොරවල් සියල්ල වසා ගෙනා බෝතලයෙන් උගුරු කීපයක රස බලන්නට සරත් අමතක නොකලේය...

වෙලාව යාන්තමින් 8 පමණ වන්නට ඇත.සිරියාවතී කෑම සාදා සරත්ට කතා කලේය.. සරත් කුස්සියට යත්ම පුළුටු ගදක් දැනින.. නමුත් එය ගනනකට නොගත් ඔහු සිරියාවතී සමග ආහාරගත්තේය.. රාතී 9 පමන වන විට දෙදෙනාටම නිදිමත සෑදුනු බැවින් සරත් සිරියාවතීට කතා කලේය. නංගියෙ එහෙනම් අද උබ මන් එක්ක ඉන්නවනෙ.වරෙන්කො දැන් කලුවර වෙලා නිසා නිදාගන්න.. හරි අයියේ අයියා යන්න මන් එන්නම්...
සරත් සහ සිරියාවතී තම ආශා ඉටුකරගැනීමට සැරසෙති.. දෙදෙනාම ඇද මත සිටින විට ගෙදරට එහායින් මාව බේරගනියෝ කියා කැගැසීමක් ඇසිණි... එන්න එන්නම එකම වචනයක් පමණක් ඇහෙන්නේය.. හඩ ඇහෙනවාත් සමගම සරත් ඒ දෙසට ඇදී යන්නක් මෙන් දැනින.. නමුත් ඔහුව නැවැත්වූ සිරියාවතී ඉලපතත් රැගෙන ගේ ඉදිරියට ගොස් හොද කුණ්හරප දෙකක් කියා පෑවේය. එවිටම අර ආ හඩද නැතිවිය..
බෝදිලියා අයියෙ ඔය.. අද මන් නොහිටියානම් මොනා වෙන්න නොතිබ්බාද... ඒක තමයි නංගියො.. කාරි නෑ දැන් නිදාගමු.. දෙදෙනාම තුරුල් වී නිදාගත් නමුත් සරත්ට එක වරම කෑගැසීමක් ඇසුන නිසා ගැස්සී ඇහැරුණි... නැවතත් පෙර පරිදිම අර කෑගැසීම ඇසෙයි...

සරත් මාව බේරගන්න... ආහ් මෙලෙස ශබ්දය ඇසෙන නිසා ඔහු ඉබේම ඒ වෙතට ඇදී යන්නට විය... ලයිසන් නොමැති තුවක්කුවත් හුලු අත්තකුත් රැගත් සරත් කෑගැසීම ඇසෙන දොල පහර අසල ඇති පීල්ල දෙසට ඇදී ගියේ යමෙකු ඔහුව ගෙන්නගන්නවා වගේය... එන්න එන්නම කෑගැසීමද වැඩි වෙන්නට විය...
සරත් දොල දෙසට යත්ම තමාගේ පිටිපස්සෙන් කවුරුන් හෝ සිටී වගේ දැනුන ඔහු පසුපස බැලුවේය.... එපමණකි.. පසුදින ගම්මුන්ට පීල්ල අසල තිබී සරත්ගේ ශරීරයත් කරබයින් විසින් කා දැමූ ඔහුගේ ඔලුවේ කොටසකුත් හමු විය.. ගම්මුන්ට ඔහුගේ මරණය අබිරහසක් වන්නට විය.. නමුත් සිරියාවතී වුනේ කුමක්ද යන්න්න දැන සිටියේය... නමුත් කිසිම දිනක කිසිම අයෙකුට ඇය එය නොකීවේය...

එදින සිට ඒ ඇල්ලට යන බොහෝ දෙනෙක්නැවත බියවී ගමේ වෙද මහතා වෙත පැමිනෙන්නටවිය... ඔවුන් සියලු දෙනා දැක තිබුනේ හිස නැති අයෙක් තුවක්කුවක් රැගෙන ඇල්ලෙන් පහලට වැටෙන අයුරුය....

Source: Link