මේක මට වෙච්ච ඇත්තම අත්දැකීමක්.. මේක දැම්මට පස්සේ කට්ටිය කියයි මේවා මුගේ පච කියලා...මොනවා කරන්නද ඒකට, ඔන්න කතාව ලියන්නයි යන්නේ පිලිගන්න අය පිලිගනිත්වා....

මේක මීට බොහෝම කලකට කලින් උන දෙයක්, ඒ කියන්නේ අවුරුද්දකටත් විතර කලින්, මේ කාතාවට සම්බන්ද මාගේ මිත්‍රයා දැන් ලංකාවේ නැති නිසයි මේ කාතාව ලියන්නේ.....මාගේ මිතුරාගේ නම ගිහාන්...කිටියෙන්ම කිව්වොත් මගේ බොක්කේම මිතුරා තමයි මූ...අපි දෙන්න ඉස්සර ඉදන්ම මේ ගුප්ත දේවල් ගැන හොයන්න ගොඩාක් ආස කලා....ගොඩාක් දේවල් අපි මේ ගැන හෙව්වා, ඒකට මූලිකම පසුබිම සෑදුනේ අපේ පවුල් මේ වැඩ වලට සම්බන්ද නිසා වෙන්න ඇති...... ගිහාන්ගේ මාමා කෙනෙක් හිටියා, බොහෝම දක්ෂ අදුරෙක්, බොහෝම දක්ෂයි...ඉතින් මේ ගුප්ත දෙවල් ගැන සමහර ගුරුකම් ගැන ගිහාන්ට හොද අවබෝධයක් තිබුනා මාමට පිං සිද්ධ වෙන්න... ඉතින් දවසක් මට ගිහාන කතා කරලා කිව්වා " මචං පොඩි වැඩක් තියෙනවා, උඹේ සපෝට් එක ඕන, වරෙං මේ පැත්තේ කියලා " .... මාත් ඉතිං ටිකක් දවල් වෙලා ඒ පැත්තේ ගියා...ඉතින් මේ ගුප්ත දෙවල් ගැන සමහර ගුරුකම් ගැන ගිහාන්ට හොද අවබෝධයක් තිබුනා මාමට පිං සිද්ධ වෙන්න... ඉතින් දවසක් මට ගිහාන කතා කරලා කිව්වා " මචං පොඩි වැඩක් තියෙනවා, උඹේ සපෝට් එක ඕන, වරෙං මේ පැත්තේ කියලා " .... මාත් ඉතිං ටිකක් දවල් වෙලා ඒ පැත්තේ ගියා...මන් යද්දී ගිහාන් ගෙදර නෑ, මං මූට call එකකුත් දීලයි ගියේ, ඒත් මූ ගෙදර නැහැ.... මාත් එක්ක මුගේ ගෙදර උන් ගොඩාක් fit . මන් උන්ගේ අම්මට කිව්වා " මොකක්ද වැඩක් තියෙනවා නයිටක් ගහන්න බලන් වරෙං " කියලා මට කිව්වා කියලා, මොකද දන්නේ නෑ කියලා මම අහුවා..... මුන්ගේ අම්මා එකපාරටම කලබල වෙලා " එහෙම මුකුත් මට කිව්වේ නැහැනෙ" කියලා කිව්වා ...... එතකොටයි මට තෙරුනේ මොකක් උනත් මූ කරන්න යන්නේ ගෙදරටත් හොරෙන් කියලා....දැන් මුන්ගේ අම්මා මගෙන් රටේ නැති ප්‍රශ්න අහනවා, මම මොනවා කියලා කියන්නද, මොකද මම දන්න දෙයක්ද???? මූ මට කලින් කියලත් නැහැනේ, පස්සේ මම මූට sms ගැහුවා "කොහෙද තෝ ඉන්නේ කියලා..." මෙන්න මූ කොහෙද මන්දා ඉදන් දාඩිය පෙරාගෙන ආවා...මූ දන්නවා මාව ගෙදර දැන් තියා ගත්තොත් අම්මා ඔක්කොම දැනගන්න විත්තිය, මූ මාව ගෙදරටත් නෝන්ඩි වෙන්නේ නැතුව ගෙදරින් එලියට එක්ක ගියා..... ඔන්න දැන් අපි පාරේ පයින් අවිදන් යනවා, යන ගමන් මන් මුගෙන් අහුවා " මොක්කද බං seen එක, ඉස්සෙල්ලා එක කියල ඉදපන් ", කියලා ...... මොකද මං අපේ ගෙදරට කියලා අවේ අද ගෙදර එන්නේ නැහැ, ගිහන්ලාගේ ගෙදර පොඩි වැඩක් තියෙන්වා කියලා, අද එහෙ ඉන්නේ කියලා, මම දන්නවා අනිවාරෙන්ම අපේ ගෙදරින් හවසට මුගේ ගෙදරට call කරනවා කියලා... මූ මට පස්සේ හීමීට විස්තරේ කියන්න ගත්තා..... මෙන්න මේකයි සිද්දිය.... මූ එක කෙල්ලෙක්ට කැමැතෙන් හිටියා, ඒක ගමේ කෙල්ලෙක්, ඒත් එකී මූට පොඩ්ඩක් වත් කැමත්තෙන් හිටියේ නැහැ, කෙටියෙන්ම කියනවානම් එකී මූව ගානකට වත් ගන්නේ නෑ...... මූ අවුරුදු 6 වඩා මේකිගේ පස්සෙන් ගියා මම දන්න විදිහට, ( මම වැඩිය මේකි ගැන දන්නේ නැහැ, මොක්ද මේකී උගේ ගමේම කෙල්ලෙක් නිසා ) දැන් මේකී වෙන එකෙක් එක්ක සම්බන්දයක් තියෙනවා කියලා මූට ආරංචි වෙලා.....දැන් තමයි තේරෙන්නේ මුගේ මෝඩ කම, කෙල්ලෙක් කවද්ද අවුරුදු 16 පැන්නට පස්සේ තනිකඩව හිටියේ , මූට පිස්සූද කියාලා හිතෙන්වා වෙලාවකට, ආදරේ බොක්කටම ගැහුවහම ඔහොම තමයි......දැන් මූ හදන්නේ මේකිට වශීයක කරන්නලු, වශීයක් කරලයි මූ දැන් මේකිව ලගට ගන්න යන්නේ...... මං කිව්වා මේක හරියන වැඩක් නෙමේ.... (මොකද වශී ගුරුකම් හිතන තරම් නැහැ කියලා මම හොදට දන්න නිසා.) පස්සේ මූට කොච්චර තේරුම් කරන්න හැදුවත් මූට වැඩක් නැහැ, යාලුවා නිසා මුකුත් කියන්නත් බැහැ, අන්තිමට කොහොම හරි අකමැත්තෙන් හරි වඩේට කැමති උනා......දැන් මේ වැඩේට 3 දෙනෙක් හවුල්.... මමයි, ගිහානුයි, ගිහාන්ගේ යලුවෙකුයි...මේ ගිහාන්ගේ යාලුවා උගේ ගෙවල් පැත්තේ එකෙක්.... ඌත් හැබැයි ගෙන fit dial එකක්..උන්ගේ ගෙදර තමයි වැඩෙට අවශ්‍ය දේවල් ලෑස්ති කරන්නේ,

ඔන්න දැන් අපි හවස් වෙද්දී කොහොමහරි වැඩෙට අවශ්‍ය කලමනාකරන ටිකත් ලෑස්ති කරන් හවස ඔක්කොම මල්ලකට දාගෙන යන්න පිටත් උනා.... මේ ගුරුකම මතුරන්න ඕන තොටුපලක් ලග, ඉතින් අපි තොටුපල ලගට ගිහින් තටුව හදන්න ගත්තා. ඔන්න දැන් වඩේට ඔක්කොම ලෑස්තියි, දැන් ඔන්න විලක්කු පහන් පත්තු කරලා වඩේ පටන් ගත්තා.... මෙහෙම හිතන්නකෝ, වෙලක් එක්කම ගලාගෙන යන ඇලපාරක් ලග, කිසිම එලියක් නැහැ විලක්කුවේ එළියයි පහනේ එලියයි විතරයි තියෙන්නේ, ඒ එක්කම කිසිම සද්දයක් අහෙන්නේ නැහැ වටපිටාවෙන්......ඇහෙන්නේ මන්තර මතුරන සද්දේ විතරයි.... ඔයවගේ පරිසරයක තනිවෙද්දි හිතට කොහොමත් බය එනවා..... මමත් පැත්තකට වෙලා වඩිවෙලා ඉන්නවා, ගිහාන් හරියට පල පුරුදු ඇදුරෙක් වගේ එක දිගටම මතුරනවා..... අනික් කෙනා ගිනිගිදක් ගහලා එකෙන් පොල්කටු පිච්චෙන්න දාලා බලන් ඉන්නවා......මේ වගේ ක්‍රියාවලියක් තමයි එදා උනේ...... මට මතක හැටියට මූලික මන්තර වලින් පස්සේ දුම්මල දුම් එක්ක නවනීලය මතුරන්න ගත්තා...මොනවා උනත් පල පුරුදු අදුරෙක් වගේ දිගටම දුම්මල දිදී තටුවට මතුරන්න ගත්තා... ඔන්න නවනීලෙත් මතුරලා එවරයි....එතකොට රෑ 11 පහුවෙලා මම හිතන්නේ.....මම පැත්තකට වෙලා වඩි වෙලා හිටියට හරි අවදානයෙන් හිටියේ...දැන් මුලු පරිසරයම නිහඩයි...ඇහෙන්නේ මතුරන සද්දේ විතරයි...... මොහීනී දිෂ්ටි මන්තර වල හඩ ඒ නිහඩ බවට අභියෝග කරන්වද ? මේ වගේ විකාර දෙවල් මට දැනෙන්න ගත්තා...

"..... ඕං නයි මානික්ක සෙල්ලුම් ඉඩ මානික්ක සෙල්ලුම්, කච්ච තම්බිටාණේ එන්නාරු මෙත්තම්බ කය්යේරුම් අප්පා උඩයාරුම් උඩුවා තම්බිරාණේ කට්ටි කට්ටි වාර කමසු තම්බිරාණේ කච්චියේන් උරච්චියේන් උත්තම්බිරාණේ කල උරුලෙන් ඉරු වාරක්කට්ටු අඩුක්ක සූරතන් ඉල්ලේ වා වා ඕඩ්වා........"

ගිහාන් එක දිගට දුම්බල දිදී මෝහීනී දිෂ්ටියට අඩගහනවා ( ඔය මන්තරේ මුල් දැහැන විතරයි ) පැය 2 වැඩියෙන් එක දිගට අඩ ගහද්දී පරිසරයේ පොඩි වෙනසක් මට click උනා....එක මොකක්ද කියන්න තේරුනේ නැහැ, ඒත් මොකක් හරි වෙන්න යන බව දැනුනා.... මන් හීමීට තටුවට ලං උනා......ගිහාන් එක දිගට මතුරනවා, අනෙක් එකා ගිනි ගොඩ ලගට වෙලා ඉන්නවා.......එක පාරටම අමුතූ සුළගක් එන්න ගත්තා..ඒ සුළගේ අවේ අමුතූ සුවදක්...මං දැනගත්තා දැන්නම් දිෂ්ටිය ලගටම ඇවිත් කියලා...ඒත් මේක ගිහාන්ට දැනුනේ නැද්ද මන්දා, මිනිහා තාමත් එක දිගටම මතුරවා.....මෙහෙම වෙන්න විදිහක් නැහැ, මට දැනුනා කියන්නේ ඒක මතුරන කෙනාට ඊටත් කලින්ම දැනෙන්න ඕන් කියන එකයි.....හොදම දේ එක නෙමේ, මම ඉටපස්සේ දැකපු දේයි.....කවුද කාන්තා රූපයක් නියර ඇළ දිගේ එනවා වගේ....මේ මහ රෑ කොහෙන්ද ගෑණු....දැක්කේ යාන්තමට චායාව විතරයි.....මන් අපේ අනික් මිත්‍රායාගේ මූන දිහා බැලුවා, මිනිහගේ වෙනසක් පේන්න නැහැ, ආපහු බලද්දී අර චායාව පේන්න නැහැ...........මට හිතා ගන්න බැහැ මොකද්ද වෙන්න යන්නේ කියලා....දැන්නම් හිත බය වෙලා එවරයි...ඒත් කරන්න දෙයක් නැති නිසා හිත තද කරන් හිටියා......එක පාරටම හුලං වල වෙනසක් උනා.....හුලං හමන වේගය වැඩි උනා......ඒත් ගිහාන් එක දිගටම මතුරනවා.... දැන් කරන්න ඕන අඩහන්න නෙමේයි, දොල දීලා ඉනාවට මතුරන එකයි...ඒත් මේකා තාම අඩගහනවා....එක පාරටම හුලං පාරක් ඇවිත් තටුවේ තිබිච්ච පහන නිවුනා....හුලං පාර කොච්චර සැරද කියනවානම් අපිවත් විසි වෙන තරමටයි හුලග අවේ...මුලු තටුවම හෙල්ලුනා ඒ හුලං පාරට......තටුවේ විලක්කුව නිවෙන්නේ නැතුව බේරුනේ 99න්....මම එක පාරටම බැලුවේ අනික් මිත්‍රායා දිහා, මිනිහත් බය වෙලා වගේ, මම අහුවා අවුලක් නැහැ නේද කියලා, මිනිහා නැහැ කිව්වා, මං දැන්ගත්තා මූ නම් යකෙක්ට වත් බය නැති එකෙක් කියලා.......

මම ගිහාන් දිහා බැලුවා...ඌ කිසිම සද්ධයක් නැහැ...එහෙමම වාඩි වෙලා ඉන්නවා...... මම තව විලක්කුවක් පත්තු කර ගත්තා....අරන් වට පිට බැලුවා කිසිම අවුලක් නැහැ....මං ගිහාන්ට කිව්වා " මචං මේ වැඩේ හරියන්නේ නැහැ, අපි මෙක නවත්තලා යමු බං යන්න......" ,කියලා........මං පස්සේ අනෙක් යාලුවාට කිව්වා ඔය ඔක්කොම පෝර බෑග් එකට දලා විසිකරලා දාමු කියලා....මේ වගේ කතාබහ වෙන වෙලාවෙත් ගිහාන් එහෙම වාඩිඋන විදිහටම වාඩිවෙලා හිටියා...මන් පන්දම මුගේ මුනට ලං කලා.......දන්නවද මම දැක්ක දේ.....මුගේ මූනම ඉදිමිලා වගේ, ඇස් එහෙම ලොකු වෙලා, මූ බලා ගත්තු අත බලන් ඉන්නවා......

මගේ මුලු ඇගම හිරි වැටිලා ගියා, අනේ දෙවියනේ මම දැන් මොකද කරන්නේ, මං එහෙමම බිම වාඩි වුනා නෙමියි නිකන්ම වාඩි උනා.......කිව්වට විස්වාස කරන එක්ක නැහැ ඒ වෙලාවේ මට පුදුම අසරණ කමක් දැනුනේ.......ඒත් මම හිතින් වැටුනේ නැහැ, මම අදහන ධර්මයේ විශ්වාසය මට නිතරම තියෙනවා...... මම හීමීට පන්දම යාලුවගේ අතට දුන්නා, දෙන ගමන් අතින් සලකුනු කලා කතා කරන්න එපා කියලා..... මං එහෙම්ම තත්පර ගානක් ඇස් වහ ගත්තා....ඒ මගේ හිත ඒක තැනකට ගන්න......මට හොදට ඒ වෙලාවේ සිහිය තියෙනවා කියලා දැඩි අදිෂ්ටානයක් ඇති කට ගත්තා...මං දකුනු අතට හීමිට කාලමක් මතුරන්න ගත්තා එක දිගටම මතුරන කොට මෙන්න ගිහාන් එක පාරටම නැගිට්ටා..මටත් ඒ එක්කම නැගිටුනා මතුරලා, එක පාරටම මන් මුගේ ඔලුවව අත තියලා මතුරන්න ගත්තා....දැන් මූ නැගිටන්ම ඉන්නවා.....මොනවා උනත් අපි දෙන්නම එකතු වෙලා මූවා බදා ගත්තා...මන් කොහොමහරි දනිස්සට හයියෙන් ගහුවහම මූ බිම වැටුනා, දැන් අරූ ගිහාන්ව තදින් අල්ලන් ඉන්නවා..... දැන් ඉතින් කරන්න දෙයක් නැහැ දැන් සැර කාලමක් කියන්න වෙනවා... මං ගිහාන්ගේ මූන අත්දෙකෙන් අල්ලන් මතුරන්න ගත්තා ...

".............ඕං හර හරම් කන්දාස්වාචී ජෙස් ගුරු නාරායයේ නමඃ ඕං අවකොරේ කුන්තු බාගේස් තුසයි වීර වල්ලි ගිනි........."

මේ පත්තිනි කුලම්බුව, (කොටසක් විතරයි ) මේ මන්තරයෙන් දිගට හරහට මතුරන්න ගත්තා විනාඩි පහකටත් වැඩි වෙලාවක් මට හිතෙන හැටියට, මතුරලා මූනට පිම්බා, ගිහාන්ට එක පාරටම සිහිය නැති උනා.....දැන් දිෂ්ටිය මූව ඇතෑරලා තියෙන්නේ, ඒත් මේ අවට කැරකැවෙනවා වෙන්න පුලුවන්, මං පන්දමත් අතට අරන්, දුම්මල මතුරලා වටේටම ගහුවා.....ගිනි පේසුමාලාවෙන් මැතුරුවේ දුම්මල, දැන් මේ පැත්ත පලාතේ මොකෙක්වත් නැහැ කියල sure...... දැන් හීමිට ගිහාන්ගේ මුනට වතුරා ගහලා සිහිය ගත්තා.....මූ බොහොම අමාරුවෙන් ඔලුව උස්සලා නැගිට්ටා....ඊට පස්සේ මූව අමාරුවෙන් වාඩිකරවා ගත්තා, අවිදින්න පුලුවන්ද කියලා අහුවම අගට ටිකක් පන මදියි වගේ කියලා කිව්වා.....මේ වෙනකොට මගේ හිතට මාර fit ඇවිත් තිබුනේ....දැන් අපේ එක මුවා වාරු කරන් ගෙදර අරන් යන එක....ඉට කලින් මං මුගේ බැනියම අරන් මතුරලා ගැටයක් ගැහුවා...දැන් කරන්න ඕන ඔක්කොම මූලික ආරක්ෂාවල් බැදලා ඉවරයි...... දැන් මූව වාරු කරන් ගෙදර පේන මායිමට අවා, පස්සේ ඉඩමට අතුල් වී වෙසමුණි දැහැනින් අන ඉර පාරේ අන්දා......දැන් හරි, දැන් බය වෙන්න ඕන නැහැ...පස්සේ ගෙදර අයට ඇහැරවලා විච්ච කතාන්දරය ඔක්කොම කිව්වා, මුන්ගේ මාමා ඇවිත් පහුවෙනිදා අපි තුන්දෙනාටම දෙහි කපලා කරට නූල් 3ක් දැම්මා....... ඒ මාමා කිව්ව විදිහට අර දේවල් කරේ නැත්නම් මෝහීනීගේ පහසට යටත් වෙන්න තිබුනලු......ඔන්න ඕකයි කාතාව......ඔය ගොඩක් දේවල් ඇතෑරලයි ලිව්වේ........මේක මීට වඩා දේවල් ඇතුලේ උනා...ඒවා වැදගත් නැති නිසයි මෙහෙම කෙටියෙන් ලිව්වේ.....

අන්තිමට කියන්න තියෙන්නේ මෙච්චරයි, මන්තර කියන්නේ සෙල්ලම් කරන්න පුලුවන් දෙයක් නෙමේ.....මේ ගැන හොයලා බැලුවට කමක් නැහැ ඒත් අත්හදා බලන්න යන්න එපා......බලගතු ආරක්ෂාවල් දන්නේ නැතුව, කාලම් මන්තර දන්නේ නැතුව මේවා අත්හදා බලන්න වත් යන්න එපා ...... !!!!!!

අශෝක - නිලීකා විවාහය සිදුවන්නේ මවුපිය යෝජනාවක් මතය.හිරු එළිය ඇ`දට පතිත වුවත්, ඇ`ගට දැනෙන්නා වූ තරමක අපහසුව හේතුවෙන් ඇය ඇෙ`දන් නැ`ගිටින්නට සිතුවේ නැත. නාන කාමරය දෙසින් ඇසෙන ශබ්ද හේතුවෙන් අශෝක කලින් නැ`ගිට ඇති බව ඇයට සිතුණි. ඇයගේ පපුව හා කලවා ප‍්‍රදේශයෙන් සියුම් වේදනාවක් දැනෙන බව ඇයට හැ`ගුණි. ඇය ඇ`ද සිටි රාත‍්‍රී ඇ`දුම අතරින් ඇ`ග දෙස බැලූවාය. ඇය තිගැස්සි ගියා ය. ඇගේ පියයුරු දෙක පුරා සීරුම් පහරවල්ය. නියපොතු වැවූ ඇ`ගිලි පහරකින් සූරන්නා සේ ඇයගේ පියයුරු සූරා ඇත. ඒ සැණින් ඇය ඇයගේ කලවා පෙදෙස ද බැලූවා ය. කලවාවල ඇතුළු පැත්තද එලෙසම සූරා දමා ඇත. පෙර දිනයේ නින්දට යනවිට නොතිබුණු සීරුම් කැලල් ඇති වූයේ කෙලෙස ද? ඇයගේ මනස අවුල් වන්නට විය.

ඇයට ඉබේට ම කෑ ගැසුණි.”අශෝක....”මෙය සිදුවූයේ කෙලෙස ද? මධුසමය සම්පූර්ණයෙන්ම අවුල්ව යන්නට ඒ සිදුවීම හො`දින්ම ප‍්‍රමාණවත් විය. නිලීකාම මෙය කරගන්නට ඇතැයි අශෝකගේ ඥාතීන් අතර කුසුකුසුවක් පැතිර ගියේය. ඇය මානසික රෝගයකින් පෙළෙන්නියක හෝ නොඑසේ නම් විවාහය කඩාදමන්නට ර`ගපෑමක් කරන එකියක ලෙස ද කතා පැතිරෙන්නට විය. නිලීකා අශෝකට චෝදනා එල්ල නොකළා ය. ඇයට කිසිවක් සිතාගත නොහැකි විය. පෙර දින රාත‍්‍රී වනතුරු එකිනෙකා ගැන කතාබහ කරමින් සිටි ආශෝක ඇය පිටට වරද පැටවූයේ ද නැත.දින තුනක මධුසමය නිම වී ඔවුහු නිවසට පැමිණියහ. එදින සිදු වූ සිදුවීම හේතුවෙන් දෙදෙනා අතර ඉන්පසු ශාරීරික සබ`දතාවක් ඇති වූයේ ද නැත. නිලීකාට ද පෙර මෙන් අත්දැකීමකට මුහුණදීමට ද සිදුවූයේ නැත. දින කිහිපයක් ගෙවී ගියේය. එදින ද සුපුරුදු ලෙස නිලීකා අවදිවිය. ඇයගේ ශරීරයෙන් ඇති වූ වේදනාවත් සම`ග ම අගේ සිත සලිත වන්නට විය. එදින ද ඇයගේ ශරීරයේ සීරුම් පාරවල් රැුසක් දැකගත හැකි විය. සමහර තැන්වල සීරුම් පහරවල් ලේ කැටි ගැසී ඇත. ඇගේ පැහැපත් ඡුවි වර්ණය නිසා ඒ සීරුම් පහරවල් තදින් මතු වී පෙනෙයි. අශෝකගෙත්, නිලීකාගෙත් මනස අවුල් වූයේ යළිත් ඒ පෙර දිනයේ රාත‍්‍රිය මධුසමයෙන් පසු ඔවුන් දෙදෙනා එකට ගත කළ දිනයේම මේ සිදුවීම වූ නිසාය.පවුලේ වැඩිමහල් පුද්ගලයන් මෙය කළු කුමාර දොෂයක් විය හැකි යැයි අනුමාන කළේය. කළු කුමාර දෝෂය ලෙස හ`දුන්වන්නේ වැඩිවියට පත්වන ගැහැනු දරුවකු ඒ අවස්ථාවේ තනිවීම හරහා ශරීරයට බැල්ම හෙළනා මළයක් ආත්මයක් ලෙස ගැමියෝ විශ්වාස කරති.

මේ සිදුවිම වෙලා තියෙන්නේ මම ඉපදෙන්නත් කලින්. මම1990වේ..
අපේ සීයා තමයි සීදුවීමට මුහුනදීලා
තියෙන්නේ..සීයා කියන්නේ අපේ අම්මගේ තාත්‍තා..අපේ අම්මා තාමා මට
මේ කතාව කිව්වේ...

ඉස්සර පන්සල්වල බිත්තී වල සුවද එන්න ගාන තෙල් වර්ගයක් තියෙනවලූ
"දොරණ තෙල් "කියලා.ඒ ගන්නේ දොරන කිය්ලා විශාල ගස්වලින්. ගහ මුලට ගින්දර දාලා තමයි ගන්නේ..

ඉතින් අපේ සීයට පන්සලේ හාමුදුරුවෝ කීවාලු ඒ තෙල්ටිකක් ගෙනත් දෙන්නකියලා... අපේ සීයා කෙනෙක් සීයා ඉතින් වැඩේ බාරගෙන.
ඉතින් සීයලෑ ගෙට උඩට වෙන්න ගන කෑලෑව ු. ඒ කන්ද මුදුනේ තමයි පැත්තේ තියෙන
ලොකුම "දොරන ගහ" තියෙනවා කියන්නේ .ඉතින් සීයා අවශ හැමදෙයක්ම අරන් හවස 4. 00 විතර
ගෙදරින් පිටත් වේලා..ඉතින් සීයා එතනට ගිහින් ගහ මුල ගින්දර දාලා ආයෙත් එන්ට ඇවිල්ලා...

ඔහොම ටික දුරක් එනකොට . සීයාගේ පිටි පස්සෙන් කෙනෙක් එනවා වෆේ දැනිලා.. ඒ ත් සීයා ගානකට අරන් නේ..
පස්සේ ආයෙත් පොඩ්ඩ දුරක් එනකොට "තෝ කොහෙද බොල යන්නේ " අමුතු විදිහට කියනවා සීයට හොදටම ඇහිලා...ඉතින් කොහොමින්
කොහොමහරි සීයා ගෙදර ඇවිල්ලා ..
සියා රෑ හොදටම උන අරගෙන එක එක
විකාර කියවන්න පටන් අරගෙන. පස්සේ පන්සලේ හාමුදුරුවන් ගෙනල්ලා
පිරිත් නුලක් බැදලා සියට. ඉතින් සීයා හොද උනාම ඔක්කොම විස්තරට හාමුදුරුවන්ට කියාලා.

පස්සේ හාමුදුරුවෝ ගිහින් කිහිප දෙනෙක් එක්ක දොරන ගහලගට.
හාමුදුරුවෝ කියලා තියෙන්නේ ඒ ගහේ
දෙවි කෙනෙක් අරක් ගෙන කියලා..ඒ නිසාලු සීයට එහෙම වෙලා තියෙන්නේ..

Source: Link

මම වෘත්තියෙන් ලොයර් කෙනෙක්. පසුදා මට භාර වූ නඩුවක් නිසා එදා මා ඉතාමත් කාර්යයබහුලව වී සිට දිනයක් වුණා. මම සවහ 7.00ට පමණ නඩුවෙහි ලිපි ලේඛන සකස් කරමින් එහි වැඩවල නිරතව සිටිය බැවින් මට කාලය පිලිබද හරි හැටි කුඩා හෝ අවබෝධයක් තිබුනේ නැහැ. කෙසේ හෝ හවස පරිසරය වෙලා හුන් මන්දාරමට සාදාරණයක් ඉටු කරමින් අනෝරා වැස්සක් ඇද හැලෙන්නට වූ බැවින් මාගේ මානසික ඒකාග්‍රතාවය බිද වැටීමට එය හේතු වුනා. කුමන හේතුවක් නිසාදෝ මට නැවත මට රාජකාරිය කෙරේ සිත යොමන්නට සිත ඉඩ නොදුන්නා. මා මදකට කාම⁣රයෙන් නැගිට සාලය දෙසට පිය මැන්නේ මානසේ වූ චන්චල ස්භාවය පහ කර ගැනීමේ අරමුණින්.

"ටොක්... ටොක්...ටොක්...."

දොර මත පතිත වුන සිහින් සන්වර අත්ල පහරින් ඒ තරුණයක් මැයි හදුනා ගැනීමට තරම් මාගේ වෘත්තිය මා ප්‍රවීණයකු කර තිබුණා. මා කාමරයෙන් නික්ම සාලය දෙසට නොපැමිණීයේ නම් මට මාගේ මෙ⁣ම ආගන්තුකයා මගහැරෙනවා නොඅනුමානයි.

මා දොර වෙත ගොස් දොර විවර කල අතර මාගෙ අමුත්තාව පිලිගැනීමට පෙර අනවසරයෙන්ම වැහි හිරිකඩ ගෙට කඩා වැදීමට තරම් වර්ශාව දරදඬු වී තිබුනා. මා අනුමාන කල පරිදිම ඇය රූමත් තරුණියක් වූවාය. ඇය ගෙට ආ විගස දොර වසා දැමීම නොගැලපෙන කටයුත්තක් වුවද වැහි බිදු වේගයෙන් නිවස තුලට පතිත වීමට පටන් ගත් බැවින් මට එසේ නොකර සිටීමට නොහැකි වුණා.

ඇයගෙ රුව වර්ණනා කිරීමට තරම් මා දක්ෂයෙකු නොවන බව මා කිව යුතුය. නමුත් ඈ වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම ඉතා රූමත් තරුණියක් විය.මා ඉදිරියේ අසුනක් ඇයට පනවා ඇගේ ඇදුම දෙස මාගේ අවධානය යොමු කලේය. එයට හේතුව වුයෙ ඇය ඇද සිටි කුණුලේ පැහැති වංශවත් බවක් විදහා පාන දිගු ගවුම හැද උන් නිසාම නොවේ. මෙතරම් දරුණු වර්ශාවක් මැද පැමිණියද ඇගේ ඇදුම තෙමා ලීමට එක ජල බිදු පහරක් හෝ සමත් නොවුන නිසාවෙනි.

"සමාවෙන්න මහත්මයා ඔබට කරදර කරානම්.... මම මේරි බ්ලැක්හුඩ්"

ඇය කට හඩ අවදි කල අතර ඒම වදන් පෙළ මගේ දෙසවන් හරහා මා පසු කර මුලු නිවස පුරා පැතිර යන ආකාරය මට දැණින. කුමක්ද මේ මාගේ සිතට දැනෙ වියවුල් බව. මට සිතා ගත නොහැකි විය. මා තවමත් නිහඩය. ඇය නැවත කතා කරයි.

"මම දන්නවා ඔබතුමා සාධාරණ පුද්ගලයෙක් ඉතිං මට ලොකු අසාධාරණයක් සිද්ද වුනා. මට සාධාරනණයක් ඉටු කරන්න පුලුවන් ඔබ තුමාට විතරයි. කරුණාකර මට උදව් කරන්න"

මාගෙ මුව ගොලුව පැවතුන අතර කිහිප වාරයක් උත්සහ කර මා වචන කිහිපයක් පිට කලේය.

"ඔව් මම කැමති ඔබට උදව් කරන්න ඒත් කොහොමද?"

ඇය කුඩා කොළ කැබැල්ලක් ගෙන මේසය මත තැබුවාය.

"හෙට හරියටම 11.48 a.m මේ වාක්‍ය හඩනගා කියවන්න. එපමණයි මා ඔබ ගෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ. ඔබ මෙය ඉටුකරයි කියලා මම බලාපොරොත්තු වෙනවා"

මම කොළය දිග හැර එය දෙස බැලුවෙමි. නැවත වරක් කියවුවෙමි. තව වරක්.....

"පිහියයි ලිං පතුලයි කාටත් පේනවා.."

එපමනකි. එහි තිබුනේ එපමනකි. "මොකක්ද මේ.... කොහොමද මේක උදව්වක් වෙන්නෙ... ඇයි මම මේක කියවන්නේ....."

අවසනාවකි! මගේ හිතේ නැගුනු කිසිදු පැනයකට පිලිතුරු ලබා ගැනීමට ඇය මා ඉදිරියේ නොමැත.

මා දුටුවේ සිහිනයක්ද? එය විය නොහැක. එම කඩදාසිය තවමත් මාගේ අත්ල මත තිබේ.දොර තවම වසා තිබේ.පෙර සේම වර්ශාවද පතිතවේ.මට නැවත දුක්මුසු සිනහවක් රැදි ඇගේ පියකරු මුහුන මැවී පෙනෙන්නට විය.මගේ ගත හිරිවැටී ඇති සේ ම⁣ට හැගේ. මා පසු වන මානසික ආතතිය ඔබට සිතා ගත හැකිදැයි මා නොදනිමි. මාගේ සිත එකම පෙරලියකි. ඒ සමගම මා ගැස්සි ආපසු හැරුනේ ඔරලෝවේ 12 කනිසම වැදීමත් සමගය. මා තවත් වික්ෂිප්ත විය. මෙපමණ වෙලාවක් ගති වීද.මේ රෑ ආ තරුණය කාගෙ කවුද? මම එම කඩදාසිය නමා කබා සාක්කුවට දා ගත්⁣ අතර අර වාක්‍ය සෙමින් මුමුණන්නට පටන් ගතිමි.

"පිහියයි ලිං පතුලයි කාටත් පේනවා"

එය කියවිමත් සමග මගේ ගත නැවත හිරිවැටී ගියේය. මහ අමුතු වාක්‍යයක්. මා නැවත සිදුවු සංසිද්ධිය එකිනෙක ගැලපුව අතර එය හුදෙක් සාමාන්‍ය සිදුවීමක් යැයි මගේ සිත සනසා ගැනීමට පවා අපහසු වන තරම් අසාමාන්‍ය සිදුවීමක් විය.

පසුදා උදැසන අවදි වි උසාවි භූමිය කරා ගිය මම එහි උදෑසන දික්කසාද නඩුවක් විභාග වෙමින් පැවතියේය. එන් පසු ඇත්තේ මාගෙ නඩුවයි. මා සිතුවාට වඩා හොරා ගණන් නඩුව දික්ගැස්සුනේ නඩුවට අදාල යුවලගෙන් තරුණ මහත්මිය නඩුවට පැමිණ නොසිටි නිසාවෙනි.

"රිචඩ් බ්ලැක්හුඩ් මහත්තයා විත්ති කූඩුවට පැමිණෙන්න"

විත්ති කූඩුව දෙසින් ඇසුන හඩින් මාගෙ සිත පෙරදා රාත්‍රිය කරා දිව ගියේය. එසේ නම් ඊයෙ පැමිණියේ මොහුගේ බිරිද නොවේද....ඇය දැන් කොහිද.....මම මාගෙන්ම ප්‍රශ්න ඇසිමට පටන් ගත්තෙමි.

ඔහු පවසන ආකාරයට ඔවුන් දෙදෙනා විවාහ වී ඉතාමත් කෙටි කාලයකි. ⁣එය යෝජිත ව්වාහයක් වූ අතර ඇයට වෙනත් අනියම් ඇසුරක් තුබු බැවින් ඇය තමන්ට සොරා ඇගේ අනියම් පෙම්වතා හා පැන ගොස් ඇත. ඇය මේ වන විටත් උසාවියට නොපැමිණ ඇති බැවින් තීන්දුව ඔහුට පක්ෂව ලැබීමට ආසන්නය.

උසාවි පරිස්රයේ සිදුවන කිසිදෙයක් නොඇසෙන සේ
එකවරම මා මොහොතකට බිහිරි විය. මුලු ඇගම තද සීතලකින් වෙලා ගත්තේය. කටේ කෙල සිදී ගිය අතර ඇයගෙ සොදුරු මුහුණ මා ඉදිරියේ මැවී පෙනේනට විය.

"පිහියයි ලිං පතුලයි කාටත් පේනවා"

නිරායාසයෙන් මගේ තොල් මැතිරිණි.එය මා හඩ නගා පැවසුවෙද? මා නොදනිමි. නමුත් මා අසුනෙන් නැගි සිට තිබේ. මම ඔරලොසුව දෙස නෙත් හෙලු අතර වෙලාව 11.48 විය. කිසිවෙකුට මා කියු දෙය ඇසුන බවක් පෙනීමට නොමැත. නමුත් එක් අයෙකුට එය ඇසුන බව පැහැදිලිය. ඒ බ්ලැක්හුඩ් මහතාය. ඔහු උන්මන්තකයෙකු සේ මා දෙස බලා සිටී.... එක වරම ඔහුගේ නාසයෙන් රුධිරය වෑහෙන්නට විය.

"මට සමාවෙන්න.... මට සමාවෙන්න මේරි.... මම දන්නවා මම මේ කරපු දේට මට දෙවියන්වත් සමාව දෙන එකක් නැ.... "

ඔහු මර හඩ ⁣දෙන්නට විය.

"මම එයාව මැරුවා...මම එයාව මැරුවා දෙවියනේ"

ඔහු සියල්ල පාපොච්චාරණය කරන්නට පටන් ගත්තේය....

බ්ලැක්හුඩ් මහතා සල්ලාල ජීවිතයක් ගත කර ඇති අතර වෙර මතින් නිතර තම බිරිඳට වද හිංසා පමුණවා තිබුනි. අධික දුක් ගැහැට විදි ඇය දිනක් මොහු නැති අවස්ථාවක නිවසින් පලායාමට උත්සහ කර ඇති බව දැනගත් බ්ලැක්හුඩ් මහතා කෝපාවිෂ්ඨ වී ඇයට පහර දී ඇති අතර එම දබරය කෙලවර වූයේ බ්ලැක්හුඩ් මහත්මියගේ පපුවට එල්ල වූ පිහි පාරකිනි. අවසානයේ ඇයව ඇදගෙන ගොස් වත්තෙහි අතහැර දමා තිබු පාලු ලිදකට දමා පොලිසිය වෙත පැමිනිලි කරනු ලැබුවේ තම බිරිද වෙන අයෙක් හා පලා ගිය බවයි.

සියලුම දෙනා මිනිය සැගවු තැනට යාමට ඉක්මන් වුයේ මිනීමැරුම සිදුවී දින කිහිපයක්ම ගතවී තිබුණ හෙයිනි. එම ස්ථානයට යන විටත් මධ්‍යාහ්න 12.30 පමණ වි තිබුණි. අපහසුවෙන් වුවත් වත්ත කෙලවර ලදු කැළෑවකින් වට වුන ලිද සොයා ගැනීමට හැකි වුණ අතර හොදින් සූර්යයාලෝකය වැටි තිබූ බැවින් උඩ සිට බැලූ බැල්මටම ඇගේ සිරුරට කිදා බැස තිබු පිහියෙහි මිට ජලය තුල දිදුලන අයුරු කාටත් හොදින් දර්ශනය විය.

" පිහියයි ලිං පතුලයි කාටත් පේනවා"
මම නැවත සෙමින් මිමිනුවේය.

මරණ පරීක්ෂණයට අනුව ඇය මිය ගොස් තිබුනේ මීට දින 3-4 පෙරය. එසේනම් ඊයේ රාත්‍රියේ පැමිණියේ තමාට වූ අසාධාරණයට සාධාරණයක් පැතු ඇගේ ආත්මයද...මාගේ වෘත්තීය අනුව කෙසේ නම් එය පිලිගන්නද. නමුත් මා මේ මොහොතේ සිටින්නේ පියවි සිහියෙන්නම් මෙම සිදුවීමද සත්‍යකි.

අවසන් තීන්දුව ලෙස මිනීමැරුම් චොදනා යටතේ බ්ලැක්හුඩ් මහතා⁣ට මරණ දඩුවම නියම වු අතර මගේ සිත දැඩි බරකින් නිදහස් වු බවක් දැනුණි.මා සෙමින් මාගේ කබා සාක්කුවට අත දමා ඇය පෙරදා රාත්‍රියේ මට දුන් කොල කැබැල්ල අතට ගත්තේ යටත් පත් වීමට ගිය දරුණු අපරාධයක් හෙලිදරව් කර ගැනීමට හැකි වු අර අත්භුත වාක්‍ය අවසන් වරට දැක ගැනිමටය. එහි වු වදන් පෙල කිය වීමත් සමග මාගේ හිස බමන්නාක් මෙන් දැනුණේය. දෙපා මට වාරු නැතිව ගොස් උසාවි භූමියේ මා ඇද වැටුණි.මෙවර පෙර දින මා කියවු වාක්‍ය වෙනුවට එහි සදහන් වූයේ.....

"ඔබට ස්තූති!"

Source: Link