" ටිං ටොං...."

" ටිං ටොං .. ටිං ටොං..."

" කෝ බං රෙද්ද මුන්... සජියා... කෝ බං උඹලා.."

කිහිපවරක් ම දොර සීනුව නාද කලත් ප්‍රතිචාරයක් නැති තැන මම කෑ ගැසුවෙමි.. නමුත් කිසිම ප්‍රතිචාරයක් නැත. දොර හැඩලය කරකවා බැලුවේ බැරිම තැනය.. පුදුමයි එය අගුල් දමා නැත..

එතරම් පැරැණි නිවසක් නොවුවත් දොර විවෘත වන විට සරනේරු වලින් දත් හිරිවට්ටන කිරි කිරි හඩක් නැගුනේ රාත්‍රිය සිතල නිසා විය යුතුය...

" සජී.... සජියා...."
අදුරුම අදුරු නිවස තුලට අඩියෙන් අඩිය පා තබබින් ගියේ කිසිවක් සිතා ගැනීමට නොහැකිවය

" ක්‍රී......ස්.. දඩාං...."

" අහ්හ්හ්...."
මට කියවුනේ නොසිතූ මොහොතක දොර වැසී ගිය නිසාය. වහාම දුරකතනය අතට ගෙන සජීට ඇමතුවෙමි...

" ට්‍රීඊඊඊඊං ට්‍රීඊඊඊඊං "
නිවස තුල දුරකථන ය නාද වේ ඒත් ප්‍රතිචාර නැත.. ශබ්දය අනුගමනය කරමින් මා ඒ දිශාවට ඇදුනෙමි.

නිවසේ එක් කාමරයක දල්වා ඇති විදුලි පහනෙන් විහිදෙන ආලෝකය කාමරයේ දොර හරහා දිගටිව කුස්සිය දෙසට විහිදී ඇත.. නුහුරු නුපුරුදු තැනක් නොවුවත් මා සිත තදින් තැතිගෙන ඇත..

" කුකූ... කුකු... කුකු..."

"ශිට් ..."
ඔරලෝසුවේ කුරුල්ලා රාත්‍රි 8 සටහන් කරද්දී මට කෑ ගැසුනි.. ඒ දෙස බලා නැවත ඉදිරිය බලන විට මා දුටුවෙ දොර අසල සිටින ගැහැණු රූපයකි..

" සංජූ .... මේ ඔයාද..."

ඒ සෙවනැල්ල දොරටුවෙන් කාන්දු වන ආලෝකය දිගේ දිගටිව ඇදී යයි...

" අනෙ අම්මෝ.... "
කාමරයෙන් එලියට ආවේ සුදු ඇදුමක් හැද කෙස් වැටියෙන් මුහුන වසා ගත් ගැහැණියකි.... පස්සෙන් පස්සට ගිය මා පය පැටලී වැටුනේ සෝෆා එක මතයි..

" සප්‍රා....යිස්......"

විදුලි පහන් දැල්විනි... අහු මුලු වල සැගවී සිටි එක එකා එක එක හඩ නංවමින් එලියට පැන්නේ මට ඔච්චම් කරමින් සිනහ වෙමිනි...

" හැපි බර්ත් දේ ටූ යූ.... ////" තාලයට ගායනා කරමින් සංජු අලංකාර කේක් ගෙඩියක්ද රැගෙන ආවේ සැබවින්ම මා පුදුමයට පත් කරමිනි...

" උඹ දැක්කද මුගෙ මූනා.... ශිකේ බං කලුවරේ වීඩියො කර ගන්න බැරි උනානේ..."

" වීඩියෝ තමා දොර වහන්න ගිහින් තව ටිකෙන් ගම කනව උඹ.."

" අඩෝ තෑන්ක්ස් බං උබල ඔක්කටම.... සිරාවටම පට්ට විදියට බය වුනා.. කවුද බං ඒ කෙල්ල..."

" අපේ තඩියගෙ කෙල්ල මදූ බං.... ඇදුම් මාරු කරන් එයි..."

සැබවින්ම එය අතිශය විනෝදාත්මක විය.. වසර ගනනක මිතුරු පෙම නිසා සියල්ලන්ගේ උපන්දින සැමරීම අපගේ සිරිතයි.. නමුත් තරුණ වියට පවුල් ජීවිත වලට බර පැටවෙද්දී ඒ සම්ප්‍රදාය න් වියැකී යාමට කාටවත් දොස් කීමටද නොහැක..

" අඩෝ උබත් ඉක්මනට බැදපන්කො බං... බලහන් අපි ලස්සනට ජීවත් වෙන හැටි..."

පිරිස අතරින් තවමත් තනිකඩව සිටියේ මා පමණක් වීම උන් ට මහත් හිසරදයකි

" අපෝ මේ.... උබල කලින් අමාරුවෙ වැටුනා නම් ඔහොම හිටපන්.. මට තව වැඩ තියනවා.."

" මෙන්න අපේ අලුත් ජෝඩුවත් එනවා.. "

කතාව වෙනතක හැරුනේ ලගදි විවාහ වූ අශේන් හා එරන්දි යුවලත් සාදයට එක් වූ නිසාවෙනි. කෙසේ හෝ දැන් 8 දෙනෙකු සම්පූර්ණ වී ඇත. තනිකඩව සිටියේ මමත් හොල්මනට රගපෑ කෙල්ල මධූ ගේ නැගෙනියත් පමණි..

බියර් බෝතල් හා විවිධ අලංකාර කෑම වර්ග වලින් සැරසුනු මේසය වටා රවුමට වාඩි වී අල්ලාප සල්ලාපයේ යෙදෙන්නට වූයේ කාලයකට පසු එකිනෙකා ගේ වැඩ කටයුතු ගැන යාවත්කාලීන කර ගැනීමට අවශ්‍ය නිසාවෙනි ..

" තඩිය කොහොමද බං උබේ අර භූත සීන් එක තාමත් හොයනවද ඒවා..."

" ඔව් බං මේ ලගදිත් මං බලන්න ගියා මැරුන ආත්ම ගෙනත් කතා කරන තැනක් සිරාවටම එනවා බං එහෙම ..."

" එතකොට උඹ...."
තඩියා හෙවත් සුපුන් ඇසුවේ මගෙන් ය

" මං මේ ටිකේ මෝහනය ගැන පොඩ්ඩක් study කරනවා බං ජොලියට වගේ"

" අනේ ඔයා මෝහනය කරන්න දන්නවා ද..... අනෙ අනෙ මාව මෝහනය කරන්නකෝ..."

තඩියාගේ බිරිද මදූ ඇවිටිලි කරන්නට වූයේ මැජික් බලාපොරොත්තු වන පොඩි එකියක මෙනි

" පිස්සුද ඒව එහෙම කරන්න බෑ...."

" අනේ පල පල... උබල දන්න රෙද්ද... "

සියල්ලට සවන් දෙමින් සිටි සජී කියුවේ ඌ කිසිවක් විස්වාස නොකරන එකෙන් නිසාය.

" හරි තඩිය උබට පුලුවන් නම් දැන් ආත්මයක් ගෙනත් පෙන්නපන්... "

අශේන් සජීට එකග වන්නට මෙන් පැවසීය

" හරි අපි එහෙනම් experiment 1ක් කරමු.. මචං උබ මෝහනය කරල mind එක zero කරපන් මං එතනට මැරිච්ච එකෙක් ගෙ ආත්මයක් ඇදල පෙන්නන්නම්..."
තඩියා කීවේ වෙරි මතේද ඇත්තටද මට සිතා ගත නොහැකි විය..

" හ්ම්ම් හරි කවුද volunteer "
මම ඇසුවෙමි...

" මම මම මම.... අනෙ කවුරු හරි වීඩියෝ කරන්න හොදේ "

මදූ බෙරිහන් දෙන්නට විය..

" අනේ බය නැද්ද අනේ.. මට නම් බයේ බෑ... මං කුස්සියට ගිහින් එතකන් කෑම ලෑස්ති කරන්නම්කෝ.."

සංජු නැගිට ගියේ මුහුණ පුලුටු කරගෙනය...

" හරි එහෙනම් පටන් ගමු... මදූ එන්න මෙතනින් ඇවිත් උපරිම පහසු විදියට වාඩි වෙන්නකෝ...උඹ flight mode දාලා වීඩියෝ කරපන් අනිත් ඔක්කම ෆෝන් ඕෆ් කරන්න. මගදි බාධා වෙන්න බෑ හරි... මදූ ලෑස්තිද..."

" මං රෙඩී...."

" හ්ම්ම් ඔයා දැන් ඇහුම්කන් දෙන්නෙ මට විතරයි.... ඇස් වහ ගන්න.... හිමිනි හිමින් හුස්ම ඉහලට ගන්න.... උඩට.... පහලට.. උඩට.. පහලට.. ඔයාට දැන් දැනෙනවා ඔයාගේ නාස් පුඩු වල සීතල සුලං වදිනවා.... හුස්ම පිට කරනකොට උනුසුම් හුලං වදිනවා ඔයාට දැනෙනවා...

එතනට හිත යොමුකරන්න.. ඔයාට දැන් දැනෙන්නෙ එච්චරයි.... ඔයාට ඇහෙන හැම දේම අහන්න.. ඔරලෝසුවේ සද්දේ.... රැහැයියන්ගේ සද්දේ.... වාහන සද්දේ... ඔයාගෙ හුස්ම වැටෙන සද්දේ... ඔයාගෙ හදවත ගැහෙන සද්දේ... මගේ කටහඩ....

( සියලට අවනත වෙමින් ඈ සංසුන්ව ඇති බව මා දුටිමි.. අනෙක් උන්ද හුස්ම හඩවත් පිට නොවන සේ බලා සිටී)

දැන්..... ඔයාට ඔරලෝසුවේ සද්දේ ඇහෙන්නේ නැති වෙනවා.... රැහැයියන් ගෙ සද්දෙත් නැති වෙනවා... වාහන සද්දේ හුස්ම හද ගැස්ම ඒ මුකුත් ඇහෙන්නේ නෑ... ලොකූ නිහැඩියාවක් ...ඒ නිහැඩියාවට ඇහුම්කන් දෙන්න... ඒ ලොකු ලොකූ නිහැඩියාව මැදින් මගේ කටහඩ විතරයි ඔයාට ඇහෙන්නේ මං කියන දේ විතරයි ඔයා කරන්නේ... ඒකට එකග නම් දබර ඇගිල්ලෙන් 3 පාරක් තට්ටු කරන්න...

( සීරුවෙන් ඇය එසේ කරන විට මා සාර්තක බව වටහා ගතිමි...)

දැන්.. ඔබ ඔබේ ශරීරයෙන් ඉවත් වෙන්නයි යන්නේ... ටික වේලාවකට ඔබ ශරීරයෙන් ඉවත් වන්න ඕනා... මං අත්පුඩියක් ගැහුවම ඔයා සම්පූර්ණ හිස් වෙනවා... "

" ටහ්..." අත්පුඩියක් සමග මල කදක් මෙන් ඇගේ හිස කඩා වැටිනි....

" හරි උඹ ගෙන්නපන් දැන් මේ ඇගට කාව හරි "
මා කීවෙමි

" මේ විශ්ව යේ මේ පොලොවේ මේ නිවසේ අපි තනිවී නැති බව දනිමු.... ජීවත් වන මිනිසුන් වන අප සමගම ජීවිතය හැරගිය අමනුෂ්‍ය ආත්ම මේ දැන් අප අතර සැරිසරන බව අප දනිමු... මා ආරාධනය කරන්නේ ඔබටයි.. ඔබ වෙනුවෙන් අප හිස් මනුස්ස ශරීරයක් පිලියෙල කර ඇත... මේ මොහොතේ මෙතන සැරිසරන මලගිය ඇත්තෙක් වේ නම් මැයගේ ශරීරයට ඇතුල් වී අප සමග කතා කරන්න යම් සංඥාව ක් ලබා දෙන්නා..."

එකෙනෙහිම නිවසේ විදුලි පහන් නිවී නැවත පත්තු වූයේ ඌ ඉල්ලී සංඥාව ට ප්‍රතිචාරයක් මෙනි... සීතල සුලගක් ද ඇක කීරි ගසමින් හමා ගියාද මට එසේ දැනුනාද සිහියක් නැත...උගේ ඒ වචන වලින් අපවද කිලිපොළා යන බියකට ඇද දැමීය.

" දෙයියනේ මේ බලපන් "
ඒ අශේන් ය..

මෝහනයට පත් වූ මදු හිමින් හිමින් හිස කරකවන්නට විය... පැත්තක් විවර වූ කටින් කෙල බේරෙන්නට වූයේ පෙරේතයෙකු මෙනි.. ඇයට ආත්මයක් ඇතුල් වී ඇති සේය..

" උඹ කවුද...."
සුපුන් ඇසුවේ තර්ජනාත්මක ලෙසයි..
එවිට මදූ ගේ හිස කරකැවිල්ල නතර විය.. එක්වරම හිස එසවූ ඈ දෑස් විවර කල විට ඒවා උඩ ගොස් තිබිනි..

" උඹ කවුද.... ඇයි මට එන්න කිවුවේ....."
සෙම බැදුනු ඇදුම රෝගියෙක් මෙන් ඈ කෑ ගැසීය

" එන්න කිවුවේ ඕනා නිසා... කියපං උඹ මැරුනේ කොහොමද...."

" හුස්ම හිරවෙලා... ලේලි මට බෙහෙත් දුන්නේ නෑ... පපුව හිර වෙලා මැරුනා...."
දුකෙන් මෙන් ඈ දෙඩවීය

" මැරෙද්දි උබේ වයස කීයද..."

" 78 යි.... මට කන්න ගෙනත් දීපිය.... " එතැන තිබූ මස් පිගානෙන් අල්ලක් පිරෙන්න මස් ගත් ඈ කටේ ඔබාගෙන කෑ ගැසීය

" උඹ ට එන්න කිවුවේ කන්න බොන්න දෙන්න නෙමෙයි... දැන් පලයන්... මේ ඇගෙන් පලයන් ආයෙ පැත්ත පලාතේ ආවොත් මුහුද යටට යවනවා...."

" යන්න බෑ යකෝ මට යන්න බෑ...."

ඈ අසුනෙන් නැගිට අසුන මතට නැග කෑ ගැසීය.. වහාම ඉදිරියට පැන්න මා හා අශේන් ඇය තදින් අල්ලා ගත්තේ ඊලගට කුමක් වේදැයි නොදන්නා නිසාවෙනි..

සුපුන් මන්තරයක් මෙන් මොන මොනවද දොඩවන්නට විය..

"මොනවාද උඹ මතුරන්නේ මං ඕවට බය නෑ යකෝ... හා හා හා... හා....."
ඇය වියරු ලෙස සිනාසුනේ යක්ශනියක මෙනි.. ගොතාතිබූ කෙස් වැටිය කඩා දැමූ ඇය හිස පහලට කර දගලන්නට විය

ඇගේ ශබ්ධයටද මන්දා.. අවටින් බල්ලො උඩු බුරන හඩ මූසල ලෙස ඇසෙන්නට විය.. මුලු පරිසරයම මහත් විපර්යාසයකට ලක් වූවා ද නැතිනම් මට එසේ දැනුනාද මම නොදනිමි නමුත් එසේ විය.....

ටික වේලාවක් එසේ සිනාසෙමින් සිටි ඈ සාමන්‍ය ලෙස සිනාසෙන්නට විය...

" උඹලට නම් පිස්සු බං..."
ඈ කී දේ අපට සිතා ගත නොහැකිය ඇය තවමත් කොක් හඩලා සිනාසෙයි.. ඒත් ඒ අර වියරු සිනහව නොවේ...

" මදූ...."

එරන්දි ඇසුවාය...

" මදූ තමයි බං... උඹල චාටර් යකෝ රැවටෙනවා කියලා ඔහොම රැවටෙනවද ..."

" තොගෙ අම්මට.. මදූ උබ නම්... බැල්ලි යකෝ අපි බය වුනා ඕයි..."

මේ සියල්ල ඇගේ රගපෑමකි...

" එතකොට උඹ මෝහනය වුනේ නැද්ද... "

" කෙහෙල්මල... මං හිනා නොවී හිටියේ බොහොම අමාරුවෙන්... කියල කලා වගෙ ලයිට් එකත් ඩිම් වුනා...කො මේ ෆෝන් එක දෙනවාකෝ වීඩියෝ එක බලන්න..."

ඒ වචන පෙල නම් මට මහත් ලැජ්ජවක් විය... ශික් සැබවින්ම අප නොසෑහෙන්න බිය වූ බව නම් අසත්‍ය නොවේ.. ලැජ්ජා ව වසා ගැනීමේ අරමුණින් අප සියල්ල සිනහ වුනෙමු..

" පල යන්න... අපිව හොල්මන් කරල එනව මෙතන ... "

" දෙනවකො මෙහෙට...."
මදූ සජී ගේ ඇගේ එල්ලී දුරකථන ය උදුරා ගන්නට තැත් කලත් සජී එයට ඉඩ දුන්නේ නැත..

" කෑම ලෑස්ති..."

සිනහව අතරින් අපට ඇසුනේ සංජු ගේ කට හඩයි.. නමුත් ඒ මුහුනේ සිනහවක් නම් නොවීය.. සජී සහ මදූ තුරුල් වී මෙන් එක ලග හිදීම ඇයට රුස්සන්නට නැතැයි මම සිතීමි

කෑම මේසය වටා වට වන විටත් සියල්ලෝම කතා වුයේ මදූ ගේ රගපෑම පිලිබදවයි... නමුත් තවමත් සංජු ගේ මුහුනේ නම් ප්‍රියමනාප බවක් දක්නට ලැබුනේ නැත.

" සංජු මොකෝ මේ...."
බලා ඉන්නට බැරිම තැන සජී ඇසීය

" මුකුත් නෑ..."
කිටියෙන් පිල්තුරු දුන් ඈ මේසයෙන් නැගිට කුස්සියට ගියා ය...

" ගනන් ගන්න එපා බං වෙලාවකට එයා එහෙම තමා..."
සජී පැවසුවේ අපට සැනසීමටද ඔහුට සැනසීමටද නොදනිමු..

කෑමෙන් පසු ගීතමය වින්දනයක් ගත් අප කෙලිදෙලෙන් කාලය ගත කලෙමු... කෙසේ හෝ දැන් රෑ බෝවී ඇති බැවින් සියල්ලන්ට සමු ගැනීමට කාලය පැමිණ ඇත..

" උඹලා ඔක්කටම තැන්ක්ස් බන් මම නම් පට්ට හැපි..."

" හෙ හේ උඹ විතරක් නෙමෙ බන් අපිත් සුපිරි ආතල් 1ක් ගත්තා... ජීවිතේට අමතක වෙන් නෑ..."

" එහෙනම් සජී සංජු අපි යනවා... කෑම ටික නම් මරු ආ..."

ඇය හිස වැනුවේ අපට යන්නට අවසර දුන්නාක් සේය...

"මේ අර වීඩීයෝ එක fb දාන්න හොදේ...."

එකිනෙකාගෙන් සමු ගත් අප නිවෙස් බලා පිටත් වූයේ යක්කූ ගස් නගින වෙලාවට ත් පසු ව ය.

.........................................................................

" හම්මේ...."

ගතේ මහන්සිය වචනයකින් පිට කරමින් පාවහන් ගලවා ඇදුම් පිටින්ම සයනයට වැටුනේ දුරකථනය ද ආරෝපණය වන්නට සවි කිරීමෙන් පසුවය.. සිදුවීම් පෙල ගලපමින් තනිවම මුවගට සිනහවක් මවා ගත් මා දෑස් පියා ගත්තේ නිදි මතටත් වඩා මත් මතටය...

" ඩ්‍ ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ං.... ඩ් ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ං ...."

ශික් සුව නින්දට වැටෙන්න යද්දීම ගැස්සී ඇහැරුනේ මේසය මත එලිය විහිදුවමින් දෙදරන දුරකථන යේ හඩ නිසා ය... ඇමතුම සජීගේ නිවසෙනි

" ම්ම්ම්ම්ම්ම් හෙලෝ...."

" ආ.... එපා... අනේ.... හ හ හා.... ඈ...."

" හෙලෝ හලෝ.... ඇයි බං..."

මට ඇසුනේ අපැහැදිලි කෑ ගැසීම් පමණකි... එකිනෙක ට වෙනස් කට හඩවල් 3න් 1ක් සජී ගේ බව අදුනාගත්තත් අනෙක්වා විකෘති හඩවල් ලෙස ඇසුනි..

" හෙලෝ.... ප්‍ර ප්‍ර. ප්‍රගියා.. මාව බේර ගනින්.... අනෙ අම්මෝ ආආආඅ ... එපා.... "

" හෙලෝ හෙලෝ... මට මුකුත් තෙරෙන් නෑ....."

කුමක් හෝ කරදරයක් වන බව නොඅනුමානය ... වහාම නිවසින් එලියට පැනගත් මා මෝටර් සයිකලය ට නැග හැකි ඉක්මනට එහි පිටත් විය.... වේලාව පාන්දර 2 ට ආසන්න බවට යාන්තමින් මතකයක් ඇත... මේ කුමක් වන්නේද.. තවත් විහිලුවක් ද මට සිතා ගත නොහැකිය...

මිදුල තුලට ම රථය ඇතුල් කල මා දුව ගොස් දොරට තඩිබෑවේ පිල්තුරක් බලාපොරොත්තුවෙනි .... නමුත් කිසිවක් නොවූවා සේ සියල්ල නිහඩය... මා නිවස වටෙන් ගොස් ජනේලයකින් බැලීමට තැත් කලත් සියලු ජනෙල් තිර වලින් වසා තිබූ නිසා ඇතුලත පෙනුනේ නැත..

සාක්කුවට අත දැමුවේ ඇමතුමක් ගැනීමට දුරකථන ය ගැනීමටයි..

" ශික් මල මගුල ... එක මේසෙ උඩනේ...."

එයද නිශ්ඵල විය.. දැන් කුමක් කරම්ද... එක්වරම නිවස තුලින් ඇසුනේ බඩු මුට්ටු පෙරලා දමන හඩකි... එසේ නම් නිසැකවම යමක් සිදුවනු ඇත... නැවත දොර අසලට ගොස් පා පහරක් ගැසුවේ කෙසේ හෝ ඇතුල් වීමටයි.. 3 වන පා පහර ත් සමග අගුල ගැලවි ගොස් දොර විවෘත විය...

රාත්‍රිය ටත් වඩා නිවස තුල අන්ධකාර ය... ඇස් අදුරට හුරු වන තෙක් එහෙ මෙහෙ හැපෙමින් විසිවී යද්දී අතට අසු වුනේ හිස් බියර් බෝතලය කි.. වෙලාවේ හැටියට අතට අසුවු එකම ආයුධය එයයි..

සියල්ල ටම වඩා දරා ගත් නොහැකි වූයේ දැඩි නිහැඩියාවයි... කෑලි කපන අදුරට නිහඩ බව එක් කලේ පුදුමාකාර බියකි.. සෙමින් සෙමින් සජීලාගේ නිදන කාමරයට පිය නගත්ම දොර යටින් ගලා ආ තෙත යමක් පැගෙනු දැනුනෙ...

" දෙයියනේ ලේ...."

සිතට ආ ආවේගයෙන්ම දොර විවර කලත් එහෙ කිසිවක් නොවීය ලේ පාර කාමරය ඇතුලටම ගලා යයි . ඒ මග ඔස්සේ අඩියක් පාසා අඩියක් තබද්දී කොහෙන්දො ආ සුලගකින් " දඩාං..." යන හඩින් දොර වැසුනු හඩට බිය වූ මා බිම වැටෙත්ම අත තිබූ බියර් බෝතලය රෝල් වී ගියේ ඇද යටටයි...

මාගේ ආරක්ෂාවට තිබු එකම ආයුධ ය එය බැවින් ඇද යටට අත් දැමුවේ එය ගැනීමටයි..

" අම්මෝ..... "
මට කෑ ගැසිනි ... අදුරේ ම සීතල අතකින් මගේ අත අල්ලා ගත් බව මට දැනුනි.....ම් එයින් ගැලවුනි මා පසුපසට බඩගෑවෙමි ....මගේ අත ලේ වලින් තෙත් වී ඇත ... පසෙකට වී මා බලා සිටිද්දී ඇද යටින් මතු වූයේ අතකි... දෙයියනේ තවත් අතක්... උගුරෙන් අමුත් හඩක් නිකුත් කරමින් කවුරුන් හෝ ඇද යටින් මතු විය... එය දෙස බලම්දෝ නැද්දෝ කියා සිතද්දීම

" දෙයියනේ සජී...."

ඇද යට සිට බඩගාමින් ආවේ සජීය.මා ඉදිරියට පැන ඔහු වත්‍තම් කර උකුලට ගතිමි..

" සජී සජී ... කතා කරපන් මොකක්ද උනේ..."

ඔහු ලේ වලින් නැහැවී සිටි නිසා තුවාල වී ඇත්තේ කිහේදැයි නිශ්චය කර ගත නොහැක...

" සංජු... ස. ස.. සං..." ඌ ගොත ගැසීය..
" වතු...ර..."

" ඔහොම හිටපං මං ඉක්මනින් අරන් එන්නම්..."

වහාම නැගිට අදුරෙ ම කුස්සියට දුවන්නට යත්ම නෙත ගැටුනේ සජී ගේ දුරකථන යි.. එයද රැගෙන කුස්සියට දිවුවේ තවමත් සිදුවූ දේ ගලපා ගත නොහැකි නමුත් පොලීසිය ට හෝ උදවු ලබා ගැනීමට හැකි තැනකට කතා කිරීමේ අරමුණෙනි..

කුස්සිය එක යුද පිටියකි.. සීසීකඩ විසිරුනු බඩු මුට්ටු පොඩිවී කැඩී බිදි ඇත. අතට අසුවුනූ කෝප්පයකට වතුර පුරාවා ගත් මට බැලුනේ මා ඉදිරියේ ඇති ජනේලය දෙසයි...

" ආම්මෝ..... "
මට කෑ ගැසුනි... ජනේලයේ වීදුරුවෙන් මා දුටුවේ මා පසු පස සිටගෙන සිටින ගැහැණියකගේ චායාවකි. පසු පස හැරී බලන විට කිසිවෙක් නොවීය... දැන් නම් හිත හොදටම නොසන්සුන් වී ඇත...

හිත සංසුන් කර ගැනීමට සුලු මොහොතක් වත් ලැබුනේ නැත.. නාන කාමරය දෙසින් ඇසුනේ ගැහැනියක් කෑ ගසන හඩකි...

" සංජු... සංජූ...."
යැයි කෑ ගසමින් මා ඒ ඇතුලටම දිවුවෙමි... නමුත් කිසිවක් නැත... නිහඩ බව බිදිමින් ඇසෙන්නේ බාත් ටබ් එක තුලට බිංදු බිංදු වතුර වැටෙන හඩ පමණි.. එය සම්පූර්ණයෙන් ම වතුර පුරවා ඇත...

ආපසු හැරුනු මා දුරකථනය අතට ගෙන ක්‍රියාත්මක කලෙමි.. එය අවසන් වරට බලමින් සිටි වීඩියෝවකින් නතර වී ඇත... එම වීඩියෝව අප පෙර දින කල වීඩියෝවයි එය එක රූප රාමුවක නතර කර තිබුනි.. ( pause )

" දෙයියනේ... "
මට කියවුනේ ඒ රූප රාමුවෙ සිටියේ මධූ ය... එපමනක් නොව මධු ට පිටුපසින් තවත් කාන්තාවකගේ චායාවක් විය... ඒ කුතුහලය නිසා වීඩියෝව මුල සිට ධාවනය කලෙමි. චායාව මතු වන්නේ මෝහනය අතරතුර වූ විදුලි ඇනහිටීමත් සමගය

" නෑ නෑ නෑ මේක වෙන්න බෑ ... මේ ඉන්නේ ...."
මට සිතීමට ලැබුනේ එපමණකි.. නාන කාමරයේ දොර තල්ලු කරමින් මා දෙසට පැන ආ සංජු තල්ලු කර දැමූ පහරින් මා ඇද වැටුනේ බාත් ටබ් එක තුලට යි.. ඈ හදුනාගත නොහැකි තරම් විරූපීය...ජලයෙන් පිරි ඇති එහි මා ගිලී ගියේ කවුරුන් හෝ මා ගොඩ ඒමට බැරි ලෙස තද කර ඇති ලෙසය...

හුස්ම නතර වීමට තව මොහොතක් වත් නැති බව මට සිතිනි.. හැකි වෙර යොදා අතපය ගසා ජලයෙන් ගොඩට ආවෙමි.. මා හැර එහි කිසිවෙක් නොවීය... දැන් නම් මෙහෙ අත්බූත දෙයක් සිදුවන බව නොඅනුමානය තවත් මෙහි රැදීම නුවණක්කාර නැත...

" ශික්... ෆෝන් එකත් වතුරේ ..."

මා දිවගියේ සජීගේ කාමරය දෙසටයි... ඌ අමාරුවෙන් හුස්ම අදිමින් සිටී..

" සජී සජී අපි මෙතනින් යමු..."
කියා මා ඔහු වත්තම් කර ගැනීමට සැරසුනා පමණි

" අනූ... අ.. අ.. අනූ...."
කියා ඉතාමත් අමාරුවෙන් වචන ගලපා ගත් ඔහු කීවේය

" අනූ ... අනූ කොහෙද බං මෙහේ..."
කටින් එසේ කීවත් ඒ වචන වලින් මගෙ හද පසාරු කරගෙන යන බියක් දැනවීය..

මගේ කරට උඩින් ඔහු අත දිගු කලේ යමක් පෙන්වන්නට මෙනි.... ඒත් සමගම ඌගේ අවසන් සුසුමද පිටවූ බව මා දුටිමි.. මා හැරී බැලුවෙ ඔහු පෙන්වන්නට තැත් කල දෙයයි

" අනේ දෙවියනේ.... එපා... සංජූ...."

මට කෑ ගැසිනි... රාත්‍රි ඇදුමින් සැරසී සිටි ඈ සයනය ඉහල වහලයේ තිබූ පංකාව ට දැමූ ඇද ඇතිරිල්ලකින් එල්ලී ... ඇගේ මිනිය කැරකෙමින් තිබිනි... වමනයත් කැරකිල්ලත් මග හැර ගන්නට මට නොහැකි විය...

සුලු මොහොතක් වත් එතන නොසිටි මා එලියට දිවුවෙමි... ළහිරු යාන්තමින් පායා එද්දී යාබද නිවසක දොරකට තඩිබෑවෙමි ..

මට කිසිවක් සිතා ගත නොහැකි විය... අනූ යනු සජී අතින් අනාත වී ඒ දුකෙන් ගෙල වැල ලාගෙන ජීවිතයෙන් සමු ගත් තරුණියයි... වීඩියෝවේ තිබුනේ ඇගේ චායාමවද බව මට විස්වාස නැත... ඒත් මේ කුමක් සිදුවීද... මලවුන්ට ආරාධනා කරන විට ඈ පැමිණියාවත් ද...

දොර විවෘත විය.. මා රැක සිටි අවසන් ශක්තිය ද අවසන් ව ක්ලාන්තව වැටුනෙමි..

නිමි

ප්‍රගීත් ලීටස්